بکتاشیه: تفاوت میان نسخه‌ها

پیروان این فرقه بر سر سفره خود شراب و نان و پنیر مى‏ گذارند و نزد شیخ خود که او را «بابا» مى ‏خوانند، به گناهان خویش اعتراف و از او طلب آمرزش مى‏ کنند. نزد ایشان نوشیدن شراب  حرام نیست. زنان شان حجاب ندارند و به اسرار اعداد و حروف اعتقاد دارند و به فضل اللّهِ حروفى را که پیشواى «[[حروفیان|حروفیان]]» بود، احترام می‌کنند و کتاب «جاویدان‏ نامه» او را از کتب مقدس مى ‏شمارند. کتاب مذکور را به فارسى «عشق نامه» و به ترکى «فرشته اوقلى» مى ‏نامند. جامه «بکتاشیه» عبایى سفید و کلاهى سیاه چند گوش مثلث شکل است که گاهى عدد اضلاع آن به احترام ائمه اثنى عشر به دوازده ترک مى ‏رسد. شیخ ایشان داراى عمامه ‏اى سبز است. «بکتاشیه» بر گردن خود گردن بندى از سنگ دارند که آن را تسلیم تاش، یعنى سنگ تسلیم می خوانند. تبرزینى دو دم و عصایى دراز دارند. جوانانی از ایشان که همسر ندارند گوشواره‏ هایى به گوش مى‏ آویزند تا از کسانی که همسر دارند تشخیص داده شوند. حاج بکتاش را پیر اوّل می خوانند و پیروان او،  فرزندان حاج بکتاش را «اوغلرى» یعنى پسران حاج بکتاش می نامند. بکتاشیه، عبادات شریعت اسلام را که عبارت است از: نماز، روزه، حج و زکات  به جاى نمى ‏آورند.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 103  با ویرایش و اصلاح جملات</ref> <ref>دائرة المعارف الاسلامیة، ترجمه از چاپ اول، ج 4، بکتاشیه.</ref> <ref>صراف احمد حامد، الشبک من فرق الغلاة فى العراق، بغداد، سال 1954 میلادی، ص 45 و 49.</ref>