بیهسیه: تفاوت میان نسخه‌ها

بیهسیه معتقد بودند که هر کسی مرتکب گناه شود، او را نمی توان به کفر متهم کرد مگر آن که او را نزد حاکم برده مجازات کنند. اما قبل از آن نمی توان به او [[مومن]] یا [[کافر]] گفت.  برخی از این فرقه معتقد بودند که اگر امام کافر شود، رعیت نیز کافر مى ‏شوند. به اعتقاد آنان، شراب در اصل حلال است و سبب حرمتش مستی است و هر کسی به سبب مستى نماز نخواند و به خداوند دشنام ندهد، نمی توان او را حد زد و حتی نمی توان او را مجازات کرد و نیز تا زمانی که مست است نمی توان او را تکفیر کرد.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 114 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref>