سیف الدین باخرزی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سَیْفُ الدِّیْنِ أَبُو المعالی سعید بن المطهر بن سعید بن عَلِیٍّ القَائِدِی البَاخَرْزِیّ''' یکی از علمای اهل سنت صوفی در قرن هفتم است ذهبی او را چنین توصیف می کند: «الإِمَامُ القُدْوَةُ شَیْخُ خُرَاسَان، کَانَ إِمَاماً مُحَدِّثاً، وَرِعاً زَاهِداً، تَقیّاً، أَثرِیّاً، مُنْقَطِع القَرِیْنِ، بعید الصِّیت، لَهُ وَقْعٌ فِی القُلُوبِ وَمَهَابَةٌ فِی النُّفُوْسِ». صلاح الدین صفدی او را چنین توصیف کرده است: «امامی در سنت و [[تصوف]].» به حدیث نبوی اهتمام داشت و کتابت کرد. وی در سال 659 هجری قمری درگذشت<ref>الذهبی، ج16، ص488-492، 1427هـ-2006م، دار الحدیث، القاهرة</ref>.