۸۷٬۷۷۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'شده اند' به 'شدهاند') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
==تقسیم بندی فرق جبریه== | ==تقسیم بندی فرق جبریه== | ||
برخی از منابع، [[جبریه]] را به دوازده فرقه تقسیم | برخی از منابع، [[جبریه]] را به دوازده فرقه تقسیم کردهاند که عبارتند از: [[فرقه مضطربه]]، [[افعالیه]]، [[مفروغیه]]، [[نجاریه]]، [[مُتَأَنِّیه]]، [[کسبیه]]، [[سابقیه]]، [[حبّیه]]، [[خوفیه]]، [[فکریه]]، [[خسّیه]] و [[معیه]]. <ref>ابن جوزی، تلبیس ابلیس، ص42</ref> | ||
==وجه نام گذاری== | ==وجه نام گذاری== | ||
این فرقه از این جهت کسبیه نامیده شد، زیرا کسبیون باور داشتند که بنده هیچ ثواب و عقابی را کسب | این فرقه از این جهت کسبیه نامیده شد، زیرا کسبیون باور داشتند که بنده هیچ ثواب و عقابی را کسب نمیکند. <ref>ابن جوزی، تلبیس ابلیس، ص 42 | ||
</ref> | </ref> | ||
==عقاید== | ==عقاید== | ||
پیروان این فرقه معتقد بودند که بندگان خدا محکوم به | پیروان این فرقه معتقد بودند که بندگان خدا محکوم به کسباند، اما این کسب نه به سود آنها است و نه به زیانشان، چون راحتیها و سختیها، نعمتها و عقوبتها از قبل بین بندگان خدا تقسیم و تقدیر شده است. به همین جهت هر گونه کوششی در مسیر طاعت و یا معصیت و نیز تنبلی و کاهلی در انجام عبادت، موجب زیاد یا کم شدن ثواب و عذاب نمیشود.آنها مطابق با مفاد آیه شریفه «فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ عَنِ الْعالَمِینَ» سوره آل عمران، آیه 97. میگفتند که خداوند از طاعات ما بینیاز است و همچنین معصیت ما نیز به او هیچ زیان و ضرری نمیرساند. در ضمن طایفه مذکور به دلیل تلاش نکردن برای کسب روزی و کار «[[کسلیه]]» نیز نامیده شدهاند. | ||
<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 367 با ویرایش و اصلاح جملات</ref> | <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 367 با ویرایش و اصلاح جملات</ref> | ||
<ref>عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنكارا، سال 1961 میلادی، ص 73.</ref> | <ref>عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنكارا، سال 1961 میلادی، ص 73.</ref> |