۱٬۷۴۱
ویرایش
Mollahashem (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mollahashem (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
'''فصلنامه اندیشه تقریب شماره 5''' پنجمین شمارگان در دومین سال نشر است که با هدف استحكام بخشيدن به وحدت ميان مسلمانان و نيز طرح مباحث انديشهاى در زمينه مشكلات و چالشهاى فراروى جهان اسلام، در حوزههاى مختلف فقهى، حقوقى، كلامى، فلسفى، تاريخى و ... انتشار مىيابد. این شماره در فصل پاییز سال 1384 و با اهتمام [[مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی]] منتشر شده است.</div> | '''فصلنامه اندیشه تقریب شماره 5''' پنجمین شمارگان در دومین سال نشر است که با هدف استحكام بخشيدن به وحدت ميان مسلمانان و نيز طرح مباحث انديشهاى در زمينه مشكلات و چالشهاى فراروى جهان اسلام، در حوزههاى مختلف فقهى، حقوقى، كلامى، فلسفى، تاريخى و ... انتشار مىيابد. این شماره در فصل پاییز سال 1384 و با اهتمام [[مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی]] منتشر شده است.</div> | ||
=سرمقاله= | =سرمقاله= | ||
سرمقاله | '''سرمقاله'''<br> | ||
'''فرهنگ عاشورا، الگوى تقریب جهان اسلام'''<br> | |||
فرهنگ عاشورا، الگوى تقریب جهان اسلام | |||
پس از وفات پیامبر گرامى اسلام(صلىاللهعلیهوآله) یکى از تلخترین حوادث تاریخ اسلام، شهادت سبط گرامى او حسین بن على(علیهماالسلام) و هفتاد و دو تن از یاران پاکش بود که از زوایاى گوناگون قابل بررسى است.<br> | پس از وفات پیامبر گرامى اسلام(صلىاللهعلیهوآله) یکى از تلخترین حوادث تاریخ اسلام، شهادت سبط گرامى او حسین بن على(علیهماالسلام) و هفتاد و دو تن از یاران پاکش بود که از زوایاى گوناگون قابل بررسى است.<br> | ||
دشمنان اسلام مانند برخى دیگر از رخدادهاى تاریخ اسلام، کوشیدهاند تا از رویداد عاشوراى حسینى نیز براى ایجاد اختلاف میان شیعه و سایر فرقههاى اسلامى بهره گیرند؛ از جمله در روز عاشورا، با احادیث مجعول که نقش بنى امیه در جعل این احادیث قابل توجه است، کوشیدند تا روز دهم محرم را روزى مبارک و میمون جلوه دهند و از این طریق احساسات پاک پیروان راه آن امام حق طلب را جریحه دار، و چنین وانمود کنند که برخلاف شیعه، فرقههاى اهل سنت، در حزن و اندوه شهادت سبط پیامبر گرامى اسلام، نه تنها شریک نیستند، بلکه در این روز به شادى و سرور مىپردازند؛ در حالى که مراجعه به منابع معتبر اهل سنت دقیقاً چنین دلالت دارد که آنان نیز در غم شهادت امام سوم شیعیان سوگوارند و در مقابل احادیثى که مسلمانان را تشویق مىکند تا روز عاشورا، زینت و زیور کرده، به صورت روز شادى و سرور، آن را متبرک بدانند، به شدت و با صراحت موضع گرفته و بر این عقیدهاند که احادیث دال بر تیمن و تبرک روز عاشورا ساختگى و جعلى <ref>«وأما أحاديث الاكتحال والغسل، والتطيب فى يوم عاشوراء، فمن وضع الكذابين.» | دشمنان اسلام مانند برخى دیگر از رخدادهاى تاریخ اسلام، کوشیدهاند تا از رویداد عاشوراى حسینى نیز براى ایجاد اختلاف میان شیعه و سایر فرقههاى اسلامى بهره گیرند؛ از جمله در روز عاشورا، با احادیث مجعول که نقش بنى امیه در جعل این احادیث قابل توجه است، کوشیدند تا روز دهم محرم را روزى مبارک و میمون جلوه دهند و از این طریق احساسات پاک پیروان راه آن امام حق طلب را جریحه دار، و چنین وانمود کنند که برخلاف شیعه، فرقههاى اهل سنت، در حزن و اندوه شهادت سبط پیامبر گرامى اسلام، نه تنها شریک نیستند، بلکه در این روز به شادى و سرور مىپردازند؛ در حالى که مراجعه به منابع معتبر اهل سنت دقیقاً چنین دلالت دارد که آنان نیز در غم شهادت امام سوم شیعیان سوگوارند و در مقابل احادیثى که مسلمانان را تشویق مىکند تا روز عاشورا، زینت و زیور کرده، به صورت روز شادى و سرور، آن را متبرک بدانند، به شدت و با صراحت موضع گرفته و بر این عقیدهاند که احادیث دال بر تیمن و تبرک روز عاشورا ساختگى و جعلى <ref>«وأما أحاديث الاكتحال والغسل، والتطيب فى يوم عاشوراء، فمن وضع الكذابين.» «قال الحاكم أيضا : الاكتحال يوم عاشوراء لم يرد عن النبى (صلى الله عليه وآله) فيه أثر، وهو بدعة، نعم حديث التوسعة ثابت صحيح كما قال الحافظ السيوطى فى الدرر.»<br> | ||
«قال الحاكم أيضا : الاكتحال يوم عاشوراء لم يرد عن النبى (صلى الله عليه وآله) فيه أثر، وهو بدعة، نعم حديث التوسعة ثابت صحيح كما قال الحافظ السيوطى فى الدرر.» | |||
</ref><ref>الملیبارى الهندى، زین الدین بن عبد العزیز، 1418ق، ج 2، ص 300 و ابن عابدین، 1415ق، ج 2، ص 460 و الزرندى الحنفى، جمال الدین محمد بن یوسف بن الحسن بن محمد، 1377ق، ص 230.</ref> یا دست کم در شمار احادیث ضعیف <ref>«وحديث التوسعة على العيال يوم عاشوراء صحيح، وحديث الاكتحال فيه ضعيفة لا موضوعة كما زعمه ابن عبد العزير.» (...حدثنا جويبر عن الضحاك عن ابن عباس قال قال رسول الله ـ صلى الله عليه وسلم ـ من اكتحل بالإثمد يوم عاشوراء لم يرمد أبدا قال الشيخ(رضي الله عنه) وكذلك رواه بشر بن حمدان بن بشر بن القاسم النيسابورى عن عمه الحسين بن بشر ولم أر ذلك فى رواية غيره وجويبر ضعيف والضحاك لم يلق ابن عباس والله أعلم.»</ref><ref>علاءالدین الحصفکى، 1415ق، ج 2، ص 460 و البیهقى، احمد بن الحسین، 1410ق، ص 455.</ref> است و از این جهت، بدعت در دین به شمار مىرود.<ref>«وما روى فى فضل الاكتحال، والاختضاب، والاغتسال، والمصافحة، والصلاة فيه) أى يوم عاشوراء (فكذب). ç è وكذا ما يروى فى مسح رأس اليتيم، وأكل الحبوب. أو الذبح ونحو ذلك. فكل ذلك كذب على النبى (صلى الله عليه وآله) ومثل ذلك : بدعة لا يستحب شئ منه عند أئمة الدين. قاله فى الاختيارات.»</ref><ref>منصوربن یونس البهوتى، 1418ق، ج 2، ص393.</ref> <br> | </ref><ref>الملیبارى الهندى، زین الدین بن عبد العزیز، 1418ق، ج 2، ص 300 و ابن عابدین، 1415ق، ج 2، ص 460 و الزرندى الحنفى، جمال الدین محمد بن یوسف بن الحسن بن محمد، 1377ق، ص 230.</ref> یا دست کم در شمار احادیث ضعیف <ref>«وحديث التوسعة على العيال يوم عاشوراء صحيح، وحديث الاكتحال فيه ضعيفة لا موضوعة كما زعمه ابن عبد العزير.» (...حدثنا جويبر عن الضحاك عن ابن عباس قال قال رسول الله ـ صلى الله عليه وسلم ـ من اكتحل بالإثمد يوم عاشوراء لم يرمد أبدا قال الشيخ(رضي الله عنه) وكذلك رواه بشر بن حمدان بن بشر بن القاسم النيسابورى عن عمه الحسين بن بشر ولم أر ذلك فى رواية غيره وجويبر ضعيف والضحاك لم يلق ابن عباس والله أعلم.»</ref><ref>علاءالدین الحصفکى، 1415ق، ج 2، ص 460 و البیهقى، احمد بن الحسین، 1410ق، ص 455.</ref> است و از این جهت، بدعت در دین به شمار مىرود.<ref>«وما روى فى فضل الاكتحال، والاختضاب، والاغتسال، والمصافحة، والصلاة فيه) أى يوم عاشوراء (فكذب). ç è وكذا ما يروى فى مسح رأس اليتيم، وأكل الحبوب. أو الذبح ونحو ذلك. فكل ذلك كذب على النبى (صلى الله عليه وآله) ومثل ذلك : بدعة لا يستحب شئ منه عند أئمة الدين. قاله فى الاختيارات.»</ref><ref>منصوربن یونس البهوتى، 1418ق، ج 2، ص393.</ref> <br> | ||
نقطه اختلاف میان شیعه و اهل سنت در مباحث عاشورا به استحباب روزه این روز مربوط است که در واقع هیچ دلالتى بر متبرک بودن آن ندارد. توضیح مطلب اینکه از دیدگاه برخى از فقیهان شیعه، روزه گرفتن در این روز مکروه است.<ref>نجفى، محمد حسن، 1365ش.، ج17، ص 108.</ref> و از دیدگاه بعضى دیگر از آنان، روزه گرفتن در این روز اگر با قصد حزن و اندوه باشد و نه به منظور تبرک، مستحب است. <ref>«وصوم يوم عاشورا مستحب حزنا لاتبركا لانه يوم جرت فيه اعظم المصاب وهو قتل الحسين عليه السلام وهتك حريمه.»</ref> <ref>[[علامه حلّی|حلّى]] (علامه)، حسن بن یوسف، 1333، ج 2، ص 611.</ref>)؛ زیرا مقتضاى جمع روایات چنین است؛ چرا که برخى از روایات روزه این روز را مستحب <ref>طوسى، ابو جعفر، 1390ق، ج 4، ص 299.</ref> و بعضى دیگر، آن را مورد نهى <ref>کلینى، یعقوب، 1365ش.، ج 4، ص 146.</ref> قرار دادهاند.<ref>«وصوم يوم عاشورا حزنا بمصاب آل محمد(صلى الله عليه وآله) بغير خلاف اجده بل عليه الاجماع فى ظاهر الغنية قالوا جمعا بين ما ورد فى الامر بصومه وانه كفارة سنة وما ورد من ان من صامه كان حظه من ذلك حظ آل زياد وابن مرجانة عليهم اللعنة.»</ref><ref>طباطبائى، سید على، 1404ق، ج 1، ص 326.</ref> <br> | نقطه اختلاف میان شیعه و اهل سنت در مباحث عاشورا به استحباب روزه این روز مربوط است که در واقع هیچ دلالتى بر متبرک بودن آن ندارد. توضیح مطلب اینکه از دیدگاه برخى از فقیهان شیعه، روزه گرفتن در این روز مکروه است.<ref>نجفى، محمد حسن، 1365ش.، ج17، ص 108.</ref> و از دیدگاه بعضى دیگر از آنان، روزه گرفتن در این روز اگر با قصد حزن و اندوه باشد و نه به منظور تبرک، مستحب است. <ref>«وصوم يوم عاشورا مستحب حزنا لاتبركا لانه يوم جرت فيه اعظم المصاب وهو قتل الحسين عليه السلام وهتك حريمه.»</ref> <ref>[[علامه حلّی|حلّى]] (علامه)، حسن بن یوسف، 1333، ج 2، ص 611.</ref>)؛ زیرا مقتضاى جمع روایات چنین است؛ چرا که برخى از روایات روزه این روز را مستحب <ref>طوسى، ابو جعفر، 1390ق، ج 4، ص 299.</ref> و بعضى دیگر، آن را مورد نهى <ref>کلینى، یعقوب، 1365ش.، ج 4، ص 146.</ref> قرار دادهاند.<ref>«وصوم يوم عاشورا حزنا بمصاب آل محمد(صلى الله عليه وآله) بغير خلاف اجده بل عليه الاجماع فى ظاهر الغنية قالوا جمعا بين ما ورد فى الامر بصومه وانه كفارة سنة وما ورد من ان من صامه كان حظه من ذلك حظ آل زياد وابن مرجانة عليهم اللعنة.»</ref><ref>طباطبائى، سید على، 1404ق، ج 1، ص 326.</ref> <br> | ||
خط ۱۲۷: | خط ۱۲۵: | ||
==چکیده مقالات به زبان انگلیسی== | ==چکیده مقالات به زبان انگلیسی== | ||
* '''Reconsidering Islamic thought and flexibility in Islamic Laws'''<br> | |||
By Mohammad Ali Taskhiri <br> | |||
Constant reconsideration of form and meaning of Islamic thoughts is necessary and evident. <br> | |||
Reconsidering Islamic thoughts seems inevitable since in today's world changes occur so fast and these changes bring about new issues. Underlining the importance of reconsideration, the author introduces Ijtihad as a tool for balancing new facts against Islamic Laws and devising new ideological formulas, inspired by holy Islamic sources, which can answer new questions raised through today's developments. The author believes that this opportunity in Islam goes back to its flexibility. He introduces some instances of flexibility in Islamic Law, and at the end declares rules founding the order of reconsideration. Advising caution to non-experts not to get involved in this process, the author introduces two approaches for achieving reconsideration of Islamic thoughts. These approaches are namely consensus Ijtihad and close cooperation of Mojtahids and specialists of different scientific fields.<br> | |||
'''Keywords:''' reconsideration, flexibility, Islamic thought, Ijtihad, Islamic Law<br> | |||
* '''Role of Islamic revolution in awakening and uniting Muslims'''<br> | |||
By Seyed Mehdi Bozorgi <br> | |||
Today the world of Islam with its glowing record of accomplishments has encountered different inner problems. Colonial powers and superpowers, who find their continued existence in destroying and undermining Islam, try to do everything they can to prevent Muslims from getting united and make every effort to fan the flames of discord between Muslims. Under present circumstances, it is necessary for all the Muslims and Muslim countries to unite against colonizers’ satanic goals. | |||
By the victory of Islamic revolution of Iran and Imam Khomeini's unity policy, Iran's ambition of confronting the colonizer powers was realized.<br> | |||
Assessing role of Islamic revolution in awakening and uniting Muslims, the present writing indicates Iran's plan towards a homogeneous domestic and foreign policy underlining attention to the principles, which are common between Islamic sects and away from discord and the effects of unity on the development of diplomatic ties. The author reviews grounds of discord between Muslims and the solutions to realization of Islamic unity from Imam Khomeini's standpoint. Moreover, he analyzes measures adopted by Iran to realize this through holding international conferences and founding the World Forum for Proximity of Schools of Thought.<br> | |||
'''Keywords:''' Islamic Revolution, Islamic Unity, Discord, Common principles, Islamic brotherhood, Imam Khomeini, United Ommah, International Assembly for Proximity of Islamic sects, Islamic Conference Organization<br> | |||
ویرایش