سوره فرقان: تفاوت میان نسخه‌ها

آنچه كه ميان حق و باطل را جدا كند، برهان، تورات، قرآن، پيروزى، بامداد يا سحر<ref>فرهنگ ابجدي، ص 661.</ref>.

* توحيد محورى ؛

* ويژگى هاى بندگان خاص خدا؛

* شكايت پيامبر(ص) از مهجوريت قرآن ؛

* سرگذشت برخى از پيامبران<ref>تفسير قرآن مهر، ج 14، ص 227.</ref>.  

* تبارَكَ<ref>تفسير قرآن مهر، ج 14، ص 229.</ref>.

# «سوره فرقان»؛ به معناى جداكننده و فرق‌گذارنده (حق و باطل) و يكى از نام هاى [[قرآن كريم]] نيز «فرقان» است. سبب نام‌گذارى اين سوره آن است كه واژه ى فرقان در آيه ى اول آن آمده است.

# «سوره تبارَكَ»؛ به معناى «بزرگ و خجسته» مى آيد و اين واژه كلمۀ آغازين سوره است كه سه بار نيز در سوره فرقان تكرار شده است<ref>همان.</ref>.

=تعداد آيات و کلمات و حروف=

# سوره فرقان هفتادوهفت آيه دارد<ref>الكشف و البيان، ج 7، ص 122.</ref>.

# سوره فرقان سه‌هزاروهفتصدوسي‌وسه حرف دارد<ref>همان.</ref>.(لازم به ذکر است اقوال در تعداد حروف سوره های قرآن مختلف است)

# توجه به [[توحيد]]؛

# يادآورى [[قيامت]]؛

# تقويت روحى [[پيامبر اسلام(ص)]] در برابر فشارها و سخت گيرى هاى [[مشركين]] [[مكه]]؛

# بيان صفات بندگان خاص خدا و انسان هاى كمال يافته<ref>تفسير قرآن مهر، ج 14، ص 229.</ref>.

سوره فرقان به حكم آنكه از [[سوره هاى مكى]] است<ref>]بعضى از مفسران، اصرار بر اين دارند كه سه آيه از اين سوره( 68 و 69 و 70) در مدينه نازل شده است، شايد به خاطر اينكه در اين چند آيه سخن از احكامى مانند حرمت قتل نفس و زنا مطرح شده، در حالى كه دقت در آيات قبل و بعد از آن به خوبى نشان مى دهد كه يك رشته كاملا متصل و منسجم پيرامون بندگان خاص خدا( عباد الرحمن) و اوصاف آنها را بيان مى كند، لذا ظاهر اين است كه همه سوره در مكه نازل شده است.</ref>  بيشترين تكيه اش بر مسائل مربوط به مبدء و معاد، و بيان [[نبوت]] پيامبر(ص)، و مبارزه با [[شرك]] و مشركان و انذار از عواقب شوم [[كفر]] و [[بت پرستى]] و [[گناه]] است.

اين سوره در حقيقت از سه بخش تشكيل مى شود:

بخش اول كه آغاز اين سوره را تشكيل مى دهد منطق مشركان را شديدا در هم مى كوبد، و بهانه جوئي‌هاى آنها را مطرح كرده و پاسخ مى گويد، و آنها را از عذاب خدا و حساب قيامت و مجازاتهاى دردناك دوزخ بيم مى دهد، و به دنبال آن قسمت‌هايى از سرگذشت اقوام پيشين را كه بر اثر مخالفت با دعوت پيامبران گرفتار سخت ترين بلاها و كيفرها شدند، به عنوان درس عبرت، براى اين مشركان لجوج و حق ستيز بازگو مى كند.

در بخش دوم براى تكميل اين بحث قسمتى از دلائل توحيد و نشانه هاى عظمت خدا را در جهان آفرينش، از روشنايى آفتاب گرفته، تا ظلمت و تاريكى شب، و وزش بادها، و نزول باران، و زنده شدن زمينهاى مرده، و آفرينش آسمان‌ها و زمينها در شش دوران و آفرينش خورشيد و ماه و سير منظم آنها در بروج آسمانى و مانند آن سخن مى گويد. در حقيقت بخش اول مفهوم «لا اله» را مشخص مى كند و بخش دوم «الا اللَّه» را.

بخش سوم فشرده بسيار جامع و جالبى از صفات مؤمنان راستين (عباد الرحمن) و بندگان خالص خدا است كه در مقايسه با كفار متعصب و بهانه گير و آلوده اى كه در بخش اول مطرح بودند، موضع هر دو گروه كاملا مشخص مى شود و اين صفات مجموعه اى است از اعتقادات، عمل صالح، مبارزه با شهوات، داشتن آگاهى كافى، و تعهد و احساس مسئوليت اجتماعى<ref>تفسير نمونه، ج 15، ص 4-3.</ref>.

از پيامبر(ص) روايت شده كه هر كه سوره فرقان را بخواند روز قيامت [[مبعوث]] مى شود در حالى كه ايمان دارد كه قيامت بدون ترديد فرا مى رسد و خدا مردگان را مبعوث مى كند و بدون حساب به [[بهشت]] مى رود.

در روايت است كه [[امام هشتم(ع)]] به [[اسحاق‌بن‌عمار]] فرمود: قرائت سوره «تَبارَكَ الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقانَ عَلى عَبْدِهِ» را ترك نكن كه هر كه اين سوره را هر شب بخواند خدا او را هرگز عذاب نمي‌كند و او را مورد محاسبه قرار نمي‌دهد و جايش فردوس برين است<ref>ترجمه تفسير مجمع‌البيان، ج 17، ص 179.</ref>.  

سوره فرقان بقول مجاهد و [[قتاده]] مكى است. [[ابن عباس]] گويد: سه آيه آن در مدينه نازل شده است: «وَ الَّذِينَ لا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ ... غَفُوراً رَحِيماً<ref>همان.</ref>».

طبق محاسبۀ مفسران سوره فرقان در سال دهم [[بعثت]] نازل شده است<ref>تفسير قرآن مهر، ج 14، ص 229.</ref>.  

آنطور که از متن سوره فرقان پيداست فضای نزول سوره در مقام پاسخگويی به مشرکان مکه است زيرا که موقع نزول سوره، دعوت اسلامى به تدريج نضج مى گرفت و مشركان سخت احساس خطر مى كردند، لذا مى خواستند با تهمت‌ها و سمپاشى ها جلوى دعوت اسلامى را بگيرند، مى گفتند: خدا به او چيزى نازل نكرده، دروغ‌هايى است كه بر خدا نسبت مى دهد (آيه چهارم). مى گفتند: افسانه هايى است كه از گذشتگان مانده عده اى اينها را به او ياد مى دهند(آيه پنجم). مى گفتند: اين چگونه پيامبرى است مانند انسان‌ها طعام مى خورد، در بازارها راه مى رود چرا ملكى به تصديق او نيامده و يا گنجى از طرف خدا باو داده نمى شود؟(آيه هفتم و هشتم). مى گفتند چرا [[ملائكه]] به خود ما [[وحى]] نمى آورد؟ چرا خدا را با چشم نمى بينيم؟ جواب دادن به اين سؤالات و بيان حقائق ديگرى علّت نزول اين سوره بوده است<ref>تفسير أحسن‌الحديث، ج 7، ص 259</ref>.  

=ويژگي=

سوره فرقان از [[سور مثانی]] می باشد مثانی سوره هايی هستند که بعد از [[سور مئين]] قرار گرفته اند و زير صد آيه دارند مانند اينکه سور مئين مبادی باشند و توالی آن مثانی آن فرض شده اند<ref>زاد المسير فى علم التفسير، ج 4، ص 141</ref>.

سوره های مثانی عبارتند از: احزاب و حجّ و قصص و نمل و نور و انفال و مريم و عنکبوت و روم و يس و فرقان و حجر و رعد و سبأ و فاطر و إبراهيم و ص و محمد و لقمان و زمر<ref>التمهيد فی علوم القرآن، ج1، ص 313</ref>.

روايتى است كه از [[رسول خدا(ص)]] نقل شده كه فرمود: خداوند هفت سوره طوال را به جاى [[تورات]] و [[سوره هاى مئين]] را به جاى [[انجيل]] و [[سوره هاى مثانى]] را به جاى [[زبور]] به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سوره هاى مفصّل فزونى بخشيد<ref></ref>.

سوره فرقان همانند سوره ملک با کلمه «تبارک» آغاز می شود و آيۀ شصت اين سوره سجدۀ تلاوت دارد.

«فرقان» يكى از نام هاى قرآن كريم نيز هست و نكتۀ جالب آن است كه تمام آيات اين سوره به تنوين نصب ختم مى شوند<ref>تفسير قرآن مهر، ج 14، ص 230.</ref>.