confirmed
۵٬۹۲۲
ویرایش
توّابین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''تَوّابین'''یعنی توبه‌کنندگان. آنها بخشی از شیعیان کوفه بودند که در سال 65 هج...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
سپردن خلافت به اهل بیت پیامبر، دیگر هدف توابین از قیام شان بود. آنها قصد داشتند پس از انتقام، یزید را از خلافت خلع کنند و یکی از اهل بیت پیامبر را به عنوان خلیفه برگزینند. توابین در شعارهای خود در مراحل مختلف قیام، یعنی از آغاز کار تا پایان به این نکته اشاره می‌کردند که قصد برکناری یزید و انتقال خلافت به اهل بیت پیامبر را دارند مبنی بر اینکه علی بن الحسین آخرین بازمانده خاندان امامت بود می‌توان گفت آنها قصد داشتند تا او را به خلافت برسانند.<ref>سفاک امانی محمد رضا، قیام توابین، نشر فرهنگ کوثر، بخش دوم</ref> | سپردن خلافت به اهل بیت پیامبر، دیگر هدف توابین از قیام شان بود. آنها قصد داشتند پس از انتقام، یزید را از خلافت خلع کنند و یکی از اهل بیت پیامبر را به عنوان خلیفه برگزینند. توابین در شعارهای خود در مراحل مختلف قیام، یعنی از آغاز کار تا پایان به این نکته اشاره می‌کردند که قصد برکناری یزید و انتقال خلافت به اهل بیت پیامبر را دارند مبنی بر اینکه علی بن الحسین آخرین بازمانده خاندان امامت بود می‌توان گفت آنها قصد داشتند تا او را به خلافت برسانند.<ref>سفاک امانی محمد رضا، قیام توابین، نشر فرهنگ کوثر، بخش دوم</ref> | ||
==توابین معروف== | ==توابین معروف== | ||
در میان توابین افرادی چون سلیمان بن صرد خزاعی، رفاعة بن شداد بجلی <ref>بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، بیروت، موسسه اعلمی، سال ۱۳۹۴ق، ج۶، ص۳۶۴.</ref> | در میان توابین افرادی چون سلیمان بن صرد خزاعی، رفاعة بن شداد بجلی <ref>بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، بیروت، موسسه اعلمی، سال ۱۳۹۴ق، ج۶، ص۳۶۴.</ref> مسیب بن نجبه، عبدالله بن سعد ازدی و عبدالله بن وال تیمی از سران توابین بودند.<ref>سبحانی جعفر، بحوث فی الملل و النحل، قم، نشر موسسه اعلمی، سال ۱۴۲۸ق، ج۷، ص۲۴۶.</ref> | ||
مسیب بن نجبه، عبدالله بن سعد ازدی و عبدالله بن وال تیمی از سران توابین بودند.<ref>سبحانی جعفر، بحوث فی الملل و النحل، قم، نشر موسسه اعلمی، سال ۱۴۲۸ق، ج۷، ص۲۴۶.</ref> | |||
==دلیل نامگذاری== | ==دلیل نامگذاری== | ||
آنها چون از یاری امام(ع) خودداری کرده و او و اهل‌بیتش را در قیام عاشورای سال ۶۱ هجری تنها گذاشتند، اما پس از واقعه کربلا از رفتار خود پشیمان شده تنها راه رستگاری و پذیرش توبه خویش را خون‌خواهی حسین بن علی(ع) و کشتن قاتلان او یا کشته شدن در این راه دانستند و از این‌رو به توّابین مشهور شدند.<ref>ذهبی محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، بیروت، سال ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۳۹۵.</ref> | آنها چون از یاری امام(ع) خودداری کرده و او و اهل‌بیتش را در قیام عاشورای سال ۶۱ هجری تنها گذاشتند، اما پس از واقعه کربلا از رفتار خود پشیمان شده تنها راه رستگاری و پذیرش توبه خویش را خون‌خواهی حسین بن علی(ع) و کشتن قاتلان او یا کشته شدن در این راه دانستند و از این‌رو به توّابین مشهور شدند.<ref>ذهبی محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، بیروت، سال ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۳۹۵.</ref> | ||