ضحاکیه: تفاوت میان نسخه‌ها

ضحاکیه به عنوان یک شورش از [[خوارج]] محسوب می‌شود که با عملکردی افراطی در برابر جامعه اسلامی موضعگیری می‌کردند و از جمله عناصر بی بصیرتی بودند که دوست را از دشمن تشخیص نمی‌دادند و کورکورانه بدون تشخیص حق با هر حکومتی مخالفت می‌کردند و فقط خودشان را حق و مسلمان و مخالفین خود را کافر می‌دانستند.

ضحاک بن قیس شیبانی رهبر [[خوارج حروریه]] و از شجاعان زیرک بود. وی در سال ۱۲۶ هجری قمری همراه [[سعید بن بهدل]] و گروهی از حروریان ناحیه جزیره شورش خود را آغاز کرد. چون سعید در سال ۱۲۷ هجری ق درگذشت ضحاک جانشین او شد و [[شراة خوارج]] با او بیعت کردند. آن‌گاه ضحاک به [[موصل]] و سپس به «شهر زور» رفت. در آن‌جا [[خوارج صفریه]] به او پیوستند و تعدادشان به چهار هزار نفر رسید. ضحاک در ادامه به سمت [[عراق]] رفت و [[کوفه]] را تسخیر کرد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 323 با ویرایش و اصلاحات </ref>[[عبدالله بن عمر بن عبدالعزیز]]، امیر عراق سپاهی برای نبرد با او فرستاد و او را شکست داد و میان او و عبدالله صلح برقرار شد. پس از آن به سوی موصل رفت و [[مروان بن محمد]] سپاهی را به فرماندهی فرزندش عبدالله برای نبرد با او گسیل داشت. دو سپاه در نبردی سخت در منطقه نصیبین درگیر شدند. در این نبرد ضحاک به قتل رسید و شمار بسیاری از سپاهیان وی ـ که نزدیک به صدهزار نفر بودند ـ کشته شدند. در میان آنان حدود هشتصد زن از خوارج نیز وجود داشتند که همگی در آن نبرد جان باختند. <ref>زرکلی، خیر الدین، الاعلام، ج۳، ص۱۳۷.</ref> <ref>ابن اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۱۴۵.</ref> <ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۷، ص۳۱۶.</ref> <ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۷، ص۳۴۴.</ref> <ref>ابن خیاط، ابو عمرو بن ابی هبیره، تاریخ خلیفة بن خیاط، ص۱۹۹.</ref> <ref>مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب، ج۳، ص۸۷.</ref> <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 323 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref>

ضحاکیه معتقد بودند که جایز است کنیزک مسلمان را به کافران بفروشند و چون در «دار تقیه» باشند نکاح مسلمان با کافر درست است ولى در جایى که زیر فرمان مسلمان باشد نکاح زن مسلمان با غیر مسلمان جایز نیست. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 323 با ویرایش و اصلاحات</ref>