ابراهیم بن عبدالصمد بن موسی: تفاوت میان نسخه‌ها

ابراهیم بن عبدالصمد بن موسی، (000 – 325ق)

محدث شیعی. وی از سادات هاشمی است كه نسب او به «ابراهیم امام»(مقتول در 131هجری) از نوادگان «عبدالله بن عباس‏بن عبدالمطلب»(م68ق) می‏رسد. تاریخ ولادت او معلوم نیست ولی در سامراء دیده به جهان گشود و در 325هجری در زادگاهش وفات یافت. وی در سامراء پس از تحصیلات مقدماتی و كسب معارف بیشتر، به بغداد سفر كرد و در آنجا بخشی دیگر از علوم حدیث را فرا گرفت. سپس شاگردانی تربیت نمود و به انتشار حدیث پرداخت. پدر و جدش از عالمان حدیث بودند و وی برخی از گزارشات حدیثی را از پدرش نقل می‏كند. علاوه بر این، پدرش امیر حاجیان عراق در دوره متوكل عباسی بود. جد پدرش «محمدبن ابراهیم»(م140ق) معروف به «ابن الامام» از شاگردان ویژه امام صادق(ع) بود. همچنین جد اعلای او «ابراهیم امام»(م131ق) برادر «منصور عباسی»، پایه‏گذار نهضت عباسیان بر ضد امویان و پیشوای شیعیان كیسانی بوده است. شواهد موجود نشان می‏دهد كه وی با اینكه از تیره عباسیان است اما گرایشات شیعی داشته و به تربیت راویان شیعی اشتغال داشت. از اساتید او جز پدرش كسی در منابع شیعه شناسایی نشده است، اما «ابی مصعب زهری» را می‏توان از اساتید سنی او معرفی كرد. از شاگردان او «محمدبن عیسی بن هارون» و «قاضی ابوالحسین علی بن محمد بن یوسف»(استاد نجاشی) هستند. از او هیچ اثر تألیفی به جای نمانده است.