احمد بن حسن حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن حسن حسینی، (حدود230 – بعد 304ق)محدث شیعی و از اصحاب امام عسكری علیه السلام. كنیه او در منابع ذكر نشده است. ولادت او در اوایل سده سوم هجری روی داد زیرا وی احادیثی به‏طور مستقیم از امام یازدهم شیعیان دارد و با توجه به اینكه آن امام در 260هجری وفات یافت پس او در آن زمان از سن كافی و وجاهت لازم برخوردار بود. وی همچنین نزد «ناصر كبیر اطروش»(م304ق) شاگردی نموده و احادیث متعددی از او دارد، بنابراین وفات او را می‏توان بعد از 304هجری تخمین زد. از دوران كودكی و محل پرورش او اطلاعی در دست نیست ولی از آنجا كه وی از امام عسكری علیه السلام حدیث شنیده، استفاده می‏‌شود كه مدتی در سامراء اقامت داشته و پس از درگذشت آن امام، به طبرستان آمد و نزد «حسن بن علی ناصر اطروش»(فرمانروای علوی طبرستان كه ضمن رهبری سیاسی جامعه، حلقه درسی نیز در آمل داشت)، جلوس نمود و به استماع حدیث مشغول شده است. در منابع حدیثی شیعه، احادیث متعددی از او باقی مانده كه در تمام این موارد شاگرد او «ابوالحسن محمد بن قاسم جرجانی» استاد شیخ صدوق معروف به «مفسر گرگانی» از وی روایت می‏‌كند. مضمون احادیثی كه توسط او نقل شده، بیشتر در موضوع اخلاق و تربیت است. از او هیچ اثر تألیفی باقی نمانده است.