احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن علي بن حسن بن شاذان فامي قمي، (000 – حدود 372ق)ابوالعباس. فقيه و محدث شيعي. ولادت و وفات او به خوبي روشن نيست. پسرش «ابوالحسن محمد بن احمد بن علي بن حسن بن شاذان»(م.ب412ق) و صاحب كتاب «مأه منقبه») از اساتيد «ابوالعباس نجاشي»(م450ق) است و نجاشي در 372هجري متولد شده است، بنابراين شاگردي نجاشي نزد فرزندش، نشان مي‏دهد كه زمان خود او را درك نكرده بود. از اين‏رو مي‏توان نتيجه گرفت كه وفات او پيش از 372هجري و احتمالاً در قم اتفاق افتاده است. همچنين با توجه به تاريخ وفات او، ولادت او را مي‏توان در آغاز سده چهارم تخمين زد. پسرش علاوه بر نجاشي، از اساتيد «شيخ كراجكي»(م449ق) نيز بوده كه در 412هجري در ايام حج، كراجكي نزد او كتاب «ايضاح دقائق النواصب» را فرا گرفته است. وي خود چنانكه از لقب «قمي» استفاده مي‏شود اهل قم بود و از لقب «فامي» بر مي‏آيد كه در آنجا به تجارت حبوبات اشتغال داشته است. در آنجا با دختر خواهرزاده «جعفر بن قولويه»(م368ق) ازدواج كرد و در كنار تجارت، به فراگيري دانش روي آورد و بخشي از تحصيلات خود را در قم گذرانده است اما در آنجا نماند و راهي بغداد شد و در مجالس درس بغداد شركت جست و در فقه و حديث تبحر يافت و كتاب‏هايي تأليف نمود. از شخصيت او در منابع رجالي به نيكي ياد شده و به عنوان «فقيه» و داراي «درك قوي» معرفي شده است. از اساتيد او در قم «محمد بن حسن بن وليد»(م343ق) را مي‏توان نام برد، اما از استادان بغدادي او اطلاعي نداريم. در منابع حديثي روايات او بيشتر از طريق پسرش از او نقل مي‏شود، اما «ابوالفتح كراجكي»(م449ق) كه از شاگردان پسرش مي‏باشد از او نيز به‏طور مستقيم روايت دارد. همچنين از ديگر شاگردان او «ابوعلي احمد بن زيد بن دارا» است كه بخشي از احاديث او در كتاب «عيون المعجزات» آمده است. به گفته نجاشي وي داراي دو اثر تأليفي است و غير از اين دو اثر، كتاب ديگري تأليف ننموده است. يكي «زاد المسافر» و ديگري «الامالي».