محمره: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۴:۰۷

محمره یا سرخ‏‌جامگان از «غلاة» شیعه و از حلولیه (باطنیه)‏‌اند.

تاریخچه

محمره از فرقه‌های غیر‌مسلمان بوده‌اند و بر خلاف بنی‌العباس که شعار و لباس سیاه داشتند، اما این گروه رنگ قرمز را به عنوان شعار و لباس خود انتخاب کردند. همچنین این طایفه از نظر عقیدتی مقابل خرمیه قرار داشتند، اگر چه گاهی نیز با فرقه مذکور همسو می‌شدند.^[۱]

القاب گوناگون

این طایفه در هر جایی به لقبی معروف بوده‌اند: در اصفهان خرمیه و در قزوین و ری مزدکیه و سنباذیه و در دینور و نهاوند محمّره و در آذربایجان قولیه خوانده می‌‌شوند^[۲]. در برخی از منابع محمره نام دیگری برای اسماعیله بیان شده و نوشته است: اسماعیلیه را به سبب آن که به باطن کتاب قائل بودند، باطنیه، به سبب آن‌که به حمدان قرمط منسوب هستند، قرامطه، به سبب آن که محرمات را مباح می‌دانستند، حرمیه و به سبب آن که به هفت شریعت معتقد بودند، ـ شرایع آدم، نوح، ابراهیم، موسی، عیسی، محمد و مهدی ـ سبعیه نامیده می‌شدند. نام دیگر ایشان بابکیه است به این دلیل که گروهی از ایشان از بابک خرّمی پیروی کردند. ایشان هم‌چنین به محمّره نیز ملقب هستند چرا که در روزگار بابک لباس سرخ می‌پوشیدند.^[۳] همچنین آورده‌اند که قسم دوم از خرمیه، خرمدینیه (به زاء منقوطه) است که در بستر دولت اسلام ظاهر شدند. آنان دو فرقه بابکیه و مازیاریه بوده و هر دو نیز به محمّره معروف بودند. ^[۴]

عقاید

آنان معتقد بودند که در هر زمان هفت نفر می‌باشند که باید به آنان اقتدا کرد. ^[۵]

پانویس

↑ اسفرایینی شهفور، التبصیر فی الدین، ص 135 مسعودی علی بن حسین، التنبیه و الاشراف، ص 307
↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 394 با ویرایش اندک.
↑ خوانساری محمد باقر، روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، ج8، ص 64
↑ بغدادی عبد القاهر، الفرق بین الفرق، ص285 اسفرایینی شهفور، التبصیر فی الدین، ص 136
↑ خوانساری محمد باقر، روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، ج8، ص 64

[1] اسفرایینی شهفور، التبصیر فی الدین، ص 135 مسعودی علی بن حسین، التنبیه و الاشراف، ص 307

[2] مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 394 با ویرایش اندک.

[3] خوانساری محمد باقر، روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، ج8، ص 64

[4] بغدادی عبد القاهر، الفرق بین الفرق، ص285 اسفرایینی شهفور، التبصیر فی الدین، ص 136

[5] خوانساری محمد باقر، روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، ج8، ص 64

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 '''محمره''' یا سرخ‏‌جامگان از «[[غلاة (فرقه)|غلاة]]» شیعه و از حلولیه (باطنیه)‏‌اند.
-==تاریخچه==
+== تاریخچه ==
-محمره از فرقه‌های غیر‌مسلمان بوده‌اند و بر خلاف [[بنی العباس|بنی‌العباس]] که شعار و لباس سیاه داشتند، اما این گروه رنگ قرمز را به عنوان شعار و لباس خود انتخاب کردند. همچنین این طایفه از نظر عقیدتی مقابل [[خرمیه]] قرار داشتند، اگر چه گاهی نیز با فرقه مذکور همسو می‌شدند.<ref>اسفرایینی شهفور، التبصیر فی الدین، ص 135  مسعودی علی بن حسین، التنبیه و الاشراف،  ص 307</ref>
+محمره از فرقه‌های غیر‌مسلمان بوده‌اند و بر خلاف [[بنی العباس|بنی‌العباس]] که شعار و لباس سیاه داشتند، اما این گروه رنگ قرمز را به عنوان شعار و لباس خود انتخاب کردند. همچنین این طایفه از نظر عقیدتی مقابل [[خرمیه]] قرار داشتند، اگر چه گاهی نیز با فرقه مذکور همسو می‌شدند.<ref>اسفرایینی شهفور، التبصیر فی الدین، ص 135 مسعودی علی بن حسین، التنبیه و الاشراف، ص 307</ref>
-==القاب گوناگون==
+== القاب گوناگون ==
-این طایفه در هر جایی به لقبی معروف بوده‌اند: در اصفهان خرمیه و در قزوین و ری [[مزدكيه|مزدکیه]] و [[سنباذيه|سنباذیه]] و در دینور و نهاوند محمّره و در آذربایجان [[قوليه|قولیه]] خوانده می‌‌شوند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 394  با ویرایش اندک.</ref>. در برخی از منابع محمره نام دیگری برای [[اسماعیلیه|اسماعیله]] بیان شده و نوشته است: اسماعیلیه را به سبب آن که به باطن کتاب قائل بودند، باطنیه، به سبب آن‌که به حمدان قرمط منسوب هستند، [[قرامطه]]، به سبب آن که محرمات را مباح می‌دانستند، [[حرمیه]] و به سبب آن که به هفت شریعت معتقد بودند، ـ شرایع [[آدم]]، [[نوح]]، [[ابراهیم]]، [[موسی]]، [[عیسی]]، محمد و مهدی ـ [[سبعیه]] نامیده می‌شدند. نام دیگر ایشان [[بابکیه]] است به این دلیل که گروهی از ایشان از بابک خرّمی پیروی کردند. ایشان هم‌چنین به محمّره نیز ملقب هستند چرا که در روزگار بابک لباس سرخ می‌پوشیدند.<ref>خوانساری محمد باقر، روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، ج8، ص 64</ref> همچنین آورده‌اند که قسم دوم از خرمیه، [[خرمدینیه]] (به زاء منقوطه) است که در بستر دولت اسلام ظاهر شدند. آنان دو فرقه بابکیه و [[مازیاریه]] بوده و هر دو نیز به محمّره معروف بودند. <ref>بغدادی عبد القاهر،  الفرق بین الفرق، ص285 اسفرایینی شهفور،  التبصیر فی الدین، ص 136</ref>
+این طایفه در هر جایی به لقبی معروف بوده‌اند: در اصفهان خرمیه و در قزوین و ری [[مزدكيه|مزدکیه]] و [[سنباذيه|سنباذیه]] و در دینور و نهاوند محمّره و در آذربایجان [[قوليه|قولیه]] خوانده می‌‌شوند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 394 با ویرایش اندک.</ref>. در برخی از منابع محمره نام دیگری برای [[اسماعیلیه|اسماعیله]] بیان شده و نوشته است: اسماعیلیه را به سبب آن که به باطن کتاب قائل بودند، باطنیه، به سبب آن‌که به حمدان قرمط منسوب هستند، [[قرامطه]]، به سبب آن که محرمات را مباح می‌دانستند، [[حرمیه]] و به سبب آن که به هفت شریعت معتقد بودند، ـ شرایع [[آدم]]، [[نوح]]، [[ابراهیم]]، [[موسی]]، [[عیسی]]، محمد و مهدی ـ [[سبعیه]] نامیده می‌شدند. نام دیگر ایشان [[بابکیه]] است به این دلیل که گروهی از ایشان از بابک خرّمی پیروی کردند. ایشان هم‌چنین به محمّره نیز ملقب هستند چرا که در روزگار بابک لباس سرخ می‌پوشیدند.<ref>خوانساری محمد باقر، روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، ج8، ص 64</ref> همچنین آورده‌اند که قسم دوم از خرمیه، [[خرمدینیه]] (به زاء منقوطه) است که در بستر دولت اسلام ظاهر شدند. آنان دو فرقه بابکیه و [[مازیاریه]] بوده و هر دو نیز به محمّره معروف بودند. <ref>بغدادی عبد القاهر، الفرق بین الفرق، ص285 اسفرایینی شهفور، التبصیر فی الدین، ص 136</ref>
-==عقاید==
+== عقاید ==
 آنان معتقد بودند که در هر زمان هفت نفر می‌باشند که باید به آنان اقتدا کرد. <ref>خوانساری محمد باقر، روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، ج8، ص 64</ref>
 == پانویس ==
 {{پانویس}}
-[[رده: فرق و مذاهب]]
+[[رده:فرق و مذاهب]]