یمانیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
=اعتقادات= | =اعتقادات= | ||
مقدسى مینویسد: ایشان اصحاب یمان بن الرباب بودند که خداوند را به صورت انسان می‌پنداشتند و می‌گفتند که همه اجزاى او جز چهرهاش از بین می‌رود. این طایفه چون جهان را فانی نمی‌دانستند، به همین دلیل اعتقادی به وجود قیامت نداشتند و همچنین در نگاه آنان خوردن مردار و نوشیدن شراب حلال بود. | مقدسى مینویسد: ایشان اصحاب یمان بن الرباب بودند که خداوند را به صورت انسان می‌پنداشتند و می‌گفتند که همه اجزاى او جز چهرهاش از بین می‌رود. این طایفه چون جهان را فانی نمی‌دانستند، به همین دلیل اعتقادی به وجود قیامت نداشتند و همچنین در نگاه آنان خوردن مردار و نوشیدن شراب حلال بود.<ref>مقدسی مطهربن طاهر، البدء و التاريخ، با اهتمام و ترجمه فرانسوى كلمان هوار، پاريس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 122- 140</ref><ref>مشکور محمدجواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشرآستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 478 با ویرایش و اصلاح جملات</ref> <ref>مسعودی علی‌بن حسین، مروج الذهب، مصر، دو جلدی، ج 2، ص 144.</ref> | ||
=پانویس= | =پانویس= | ||
[[رده:فرق و مذاهب]] | [[رده:فرق و مذاهب]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۴۳
یمانیه از فرق «زیدیه» و از اصحاب محمد بن یمانى کوفی بودند. یکی از مورخین مشهور؛ فرقه یمانیه را از شاخه‌های فرق هشت‌گانه زیدیه بر‌شمرده است. نام بقیه فرق عبارت است از: جارودیه، مرثدیه، ابریقیه، نعیمیه، ابتریه، جریریه و یعقوبیه.[۱]
اعتقادات
مقدسى مینویسد: ایشان اصحاب یمان بن الرباب بودند که خداوند را به صورت انسان می‌پنداشتند و می‌گفتند که همه اجزاى او جز چهرهاش از بین می‌رود. این طایفه چون جهان را فانی نمی‌دانستند، به همین دلیل اعتقادی به وجود قیامت نداشتند و همچنین در نگاه آنان خوردن مردار و نوشیدن شراب حلال بود.[۲][۳] [۴]
پانویس
- ↑ مسعودی علی بن حسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، پاريس، 9 جلدی، سال 77- 1861 میلادی، ج4، ص 45
- ↑ مقدسی مطهربن طاهر، البدء و التاريخ، با اهتمام و ترجمه فرانسوى كلمان هوار، پاريس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 122- 140
- ↑ مشکور محمدجواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشرآستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 478 با ویرایش و اصلاح جملات
- ↑ مسعودی علی‌بن حسین، مروج الذهب، مصر، دو جلدی، ج 2، ص 144.