المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

'''المیزان فی تفسیر القرآن''' معروف به '''تفسیر المیزان'''، اثر گرانسنگ علامه [[سید محمد حسین طباطبایی|سید محمدحسین طباطبایی]] (1281- 1360 ش) به زبان عربی است. ویژگی برجسته این [[تفسیر قرآن|تفسیر]] آن است که مولف اصرار دارد به شیوه '''«تفسیر قرآن به قرآن»''' به تفسیر آیات بپردازد.  

علامه فقید، حکیم الهی، مفسر [[قرآن]] و اسلام‌شناس بزرگ دوران معاصر، سید محمدحسین طباطبایی در ۲۹ [[ذی الحجه|ذیحجه]] سال ۱۳۲۱ [[سال قمری|قمری]] برابر با ۱۲۸۰ [[خورشیدی]] در یکی از محلات شهر [[تبریز]] در خاندان علم و [[تقوا]] و [[سادات حسنی]]، [[سید مهدی قاضی طباطبائی|شیخ الاسلام طباطبایی قاضی]]، از خانواده‌های عالم این شهر که نسب آنان به [[حسن مثنی]] فرزند [[امام حسن مجتبی]] می‌رسید، به دنیا آمد.  

وی پس از خواندن مقدمات و ادبیات و [[فقه]] و [[اصول]] در سال ۱۳۴۴ قمری برای ادامه تحصیل راهی [[نجف]] شد و در این شهر ده سال دانش آموخت و از اساتیدی چون [[محمد حسین نائینی|میرزا محمدحسین نائینی]] (م ۱۳۵۴ق) و [[محمد حسین غروی اصفهانی|محمدحسین اصفهانی]] معروف به [[محمد حسین غروی اصفهانی|کمپانی]] در [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] و در [[فلسفه]] [[سید حسین بادکوبه‌ای]] و [[اخلاق]] و [[عرفان]] [[سید علی قاضی|میرزا علی آقا قاضی]] و در ریاضیات [[سید ابوالقاسم خوانساری]] بهره برد. دوباره در سال ۱۳۵۴ق. به تبریز بازگشت.  

در تبریز به مدت دو سال ماند و آنگاه در سال ۱۳۶۵ق (۱۳۲۵ش) به شهر [[قم]] آمد و به تدریس [[فلسفه]] و [[تفسیر]] و تألیف کتاب‌های بسیار نفیس و گرانقدر پرداخت. علامه طباطبایی در سال ۱۳۶۴/ ۱۳۲۵ ق، به قم بازگشت<ref>خضیر جعفر، تفسیر القرآن بالقرآن عند العلامة الطباطبائی، ص ۱۶</ref> و تفسیر خود را در دهه سی آغاز کرد و جلد اول و دوم المیزان در سال ۱۳۳۵ نشر یافت ولی شکل‌گیری تفسیر در دهه چهل تحقق یافته است. در نهایت این شخصیت عالی مقام و بی‌نظیر پس از دورانی طولانی از نقاهت و بیماری، در شب هیجدهم [[محرم الحرام]] ۱۴۰۲قمری / ۱۳۶۰ خورشیدی در سن هشتاد و یک سالگی در قم از دنیا رفت و مرگ ایشان مصیبتی بزرگ و جبران ناپذیر برای [[جهان اسلام]] و [[حوزه‌های علمیه|حوزه‌های علمیه]] بود و مراسم تشیع جنازه باشکوهی در شهر قم برگزار و در کنار مرقد [[حضرت معصومه]] دفن شد و در شهرهای دیگر برای بزرگداشت وی مجالسی برگزار گردید.  

موقعیت بازگشت طباطبایی از شهر تبریز به لحاظ شناخت بستر گرایش این مفسر به مباحث عقلی و اجتماعی و شناخت شخصیت این مفسر قابل تأمل است؛ زیرا در این اوان یعنی سال‌های بیست و پنج چنین بود که پس از تحمل سختی‌ها و مشکلات معیشتی و ناامنی به شهر قم آمد. گروه‌ها و جریانات فکری ایران پس از تحمل ستم‌ها و فشارهای [[رضاخان]] از یک آزادی نسبتا قابل ملاحظه‌ای برخوردار گردیدند و نشریات گوناگونی منتشر می‌ساختند. در این زمان هجمه به اسلام و فعالیت گسترده جریان‌های غیر مذهبی در [[کشورهای اسلامی]] به ویژه کشور ایران گسترش یافته است. جریان‌های مذهبی بسیار ضعیف و انتشار کتاب‌های مذهبی اندک و قابل مقایسه با نوشته ای دیگر نبود. طباطبایی در این عصر شاهد فعالیت‌های جریان اندیشه‌های مادی‌گرایی و تلاش حزب توده و طرح آرای تقی ارانی در میان جوانان است. بستر مشکلات اقتصادی و عقب ماندگی [[مسلمانان]] در جهان و [[ایران]] زمینه‌ای برای حمله به اسلام و تعالیم آن شده است. [[حزب توده]] تنها به ابعاد اقتصادی و سیاسی مسلمانان را به چالش نکشانده بود، بلکه با مباحثی بی سابقه به ادعایش مبنی بر این که فلسفه‌ای علمی است، فلسفه‌ای را رویاروی دانشمندان مسلمان قرار داد که در گذشته با آن روبرو نبودند. فلسفه ماتریالیسم دیالکتیک. به عنوان نمونه تقی ارانی بنیان‌گذار نشریه دنیا و از سران حزب توده از کسانی است که در نوشته‌های خود از تضاد علم و فلسفه با [[دین]] سخن می‌گوید: «یا باید تابع حکمت الهی شد و وجود خدا را قبول کرد و منکر جمیع علوم و وجود صناعات و اختراعات شد و یا باید این‌ها را قبول کرد و پشت پا به حکمت الهی زد».  

این هجمه زمینه جنبشی در حوزه معرفت دینی شد، فرهنگ نوشتاری جامعه دینی گسترده و غنی و ادبیات و زبان آن دگرگون شد. گروهی به تألیف آثاری در رد نظریات فلسفی مانند [[کتاب اصول فلسفه و روش رئالیسم]] شدند و برخی در جهت اثبات این که اسلام با علم در تضاد نیست، و در این مفاهیم دینی تحریف و بدفهمی انجام شده است، کتاب‌هایی به نگارش درآودند.  

بنابراین، تفسیر المیزان، در چنین بستری نگارش یافت و این چنین شد که یکی از بزرگ‌ترین آثار علمی در حوزه معارف و تفسیر قرآن در دوره معاصر گردید و به حق، در نوع خود کم‌نظیر و مایه مباهات و افتخار [[شیعه]] شد و پس از تبیان [[محمد بن حسن طوسی|شیخ طوسی]] و [[مجمع البیان]] [[طبرسی]]، بزرگ‌ترین و جامع‌ترین تفسیر شیعی نامبردار شده است. از نظر قوت مطالب علمی و مطلوبیت روش، تفسیری منحصر به فرد است.

در تفسیر بارها دیده می‌شود که گویی از تعارض آیه‌ای با آیه دیگر پاسخ می‌دهد. شهدای از تناقض را مطرح و به آن جواب می‌دهد. به عنوان نمونه در آیه: {{متن قرآن |إِنِّی أُرِیدُ أَنْ تَبُوءَ بِإِثْمِی وَإِثْمِکَ فَتَکُونَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ وَذَلِکَ جَزَاءُ الظَّالِمِینَ |سوره = مائده |آیه = ۲۹ }} که از زبان‌ هابیل نقل می‌کند که می‌خواهم که تو با اقدام به قتل، [[گناه]] من و گناه خود را بر دوش‌گیری؛ این شبهه را مطرح می‌کند که به دوش کشیدن گناه دیگران هم با عقل ناسازگار است، هم با آیه: {{متن قرآن |أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَی |سوره = نجم |آیه = ۲۸ }} هیچ باربرداری بار گناه دیگری را به دوش نمی‌کشد.  

از مسائل بارز در تفسیر المیزان، توجه به شبهات و اشکالات مخالفان و نقد و بررسی آنها است. گرچه شبهات کلامی [[اشاعره]] و [[معتزله]] و [[مرجثه]] و دیگر فرقه‌های مذهبی اسلام مورد توجه علامه بوده است، اما عنایت اساسی وی به شبهات مادی‌گرایان و مستشرقین و پاسخ به آنها بوده است. در همین راستا یکی از بحث‌های ایشان، شبهه تعارض علم و دین، یا تعارض [[عقل]] و دین است که از سوی گروهی از فلاسفه غرب و روشنفکران خودی مطرح گردیده و در مناسبت‌های مختلف، به این موضوع حساسیت نشان داده است.