احمد بن یحیی هادی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۹: خط ۱۹:
}}
}}
'''احمد بن یحیی هادی'''، (275 – 324 ق) ترجمان الدین، معروف به «ابن طباطبا» و مشهور به «احمد ناصر» است. وی [[فقیه]]، [[اصولیون|اصولی]]، [[متکلم]]، شاعر و سومین امام [[مذهب شیعه|شیعی]] [[زیدیه|زیدی]] در [[یمن]] است.  
'''احمد بن یحیی هادی'''، (275 – 324 ق) ترجمان الدین، معروف به «ابن طباطبا» و مشهور به «احمد ناصر» است. وی [[فقیه]]، [[اصولیون|اصولی]]، [[متکلم]]، شاعر و سومین امام [[مذهب شیعه|شیعی]] [[زیدیه|زیدی]] در [[یمن]] است.  
== معرفی اجمالی ==
== معرفی اجمالی ==
''ابن طباطبا'' پس از کناره‏‌گیری برادرش [[مرتضی لدین الله]] (م323ق) در سال 301 هجری به امامت رسید. ولادت او در سال 275 [[هجری قمری|هجری]] بود و وفات او به سال 324 هجری به دست فرزندش «ابو الغطمش ابراهیم بن ناصر» در «صعده» مرکز خلافتش، اتفاق افتاد. وی به درد «نقرس» (ورم مفاصل) مبتلا بود و در جنگ‌‏ها حضور عملی نداشت.  
''ابن طباطبا'' پس از کناره‏‌گیری برادرش [[مرتضی لدین الله]] (م323ق) در سال 301 هجری به امامت رسید. ولادت او در سال 275 [[هجری قمری|هجری]] بود و وفات او به سال 324 هجری به دست فرزندش «ابو الغطمش ابراهیم بن ناصر» در «صعده» مرکز خلافتش، اتفاق افتاد. وی به درد «نقرس» (ورم مفاصل) مبتلا بود و در جنگ‌‏ها حضور عملی نداشت.  

نسخهٔ ‏۲۹ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۱

احمد بن یحیی هادی
عالمان شیعه.jpg
نام کاملاحمد بن یحیی هادی
نام‌های دیگر
  • ابن طباطبا
  • احمد ناصر
اطلاعات شخصی
سال تولد275 ق، ۲۶۷ ش‌، ۸۸۸ م
محل تولدیمن
سال درگذشت324 ق، ۳۱۵ ش‌، ۹۳۶ م
محل درگذشت
  • صعده
  • یمن
دیناسلام، شیعه زیدی
آثار
  • النجاة در اصول 13 جلد
  • الدامغ
  • التوحید
  • الفقه
  • التنبیه
  • الرد علی القدریه
فعالیت‌ها

احمد بن یحیی هادی، (275 – 324 ق) ترجمان الدین، معروف به «ابن طباطبا» و مشهور به «احمد ناصر» است. وی فقیه، اصولی، متکلم، شاعر و سومین امام شیعی زیدی در یمن است.

معرفی اجمالی

ابن طباطبا پس از کناره‏‌گیری برادرش مرتضی لدین الله (م323ق) در سال 301 هجری به امامت رسید. ولادت او در سال 275 هجری بود و وفات او به سال 324 هجری به دست فرزندش «ابو الغطمش ابراهیم بن ناصر» در «صعده» مرکز خلافتش، اتفاق افتاد. وی به درد «نقرس» (ورم مفاصل) مبتلا بود و در جنگ‌‏ها حضور عملی نداشت.

در روزگار او قرمطیان و باطنیان، بار دیگر سر به شورش برداشتند و در سال 307 هجری با وی در نزدیکی صنعاء جنگیدند. در این جنگ او با 30 هزار سپاهی با قرمطیان جنگید و بر آنان پیروز شد. وی در منابع معتبر، از ادیبان و شاعران برجسته معرفی شده است، اما اشاره‏ای به حیات علمی و اساتید و شاگردان او نشده است.

آثار

از تألیفات او «النجاة در اصول 13 جلد»، «الدامغ»، «التوحید»، «الفقه»، «التنبیه» و «الرد علی القدریه» هستند.

منابع

  1. عمده الطالب، ص178؛
  2. تاریخ ابن خلدون، ج4ص111؛
  3. دائره المعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم بجنوردی، ج2ص60.