ذی القعده

نام	ذی القعده
نامهای دیگر	ذی‌القَعدة یا ذوالقَعدة الحرام
ماه قبل	شوال
ماه بعد	ذی‌الحجه
اعمال و آیین‌ها	اعمال روز دحو الارض
از ماههای	حرام
مناسبت‌ها و وقایع	ولادت امام رضا(ع) • ولادت حضرت معصومه(س) • شهادت امام جواد(ع)

ذی‌القَعده (به عربی: ذو القعده) یازدهمین ماه از ماه‌های قمری است. ماه ذی القعده از ماه‌های حرام است که شروع جنگ در آن حتی با دشمنان اسلام حرام است؛ مگر این‌که آنها جنگ را به مسلمانان تحمیل نمایند. این ماه جزو ماه‌های حج است. در این ماه زائران خانه خدا از اطراف و اکنافِ جهان به سوی مکه و مدینه حرکت می‌کنند. این ماه، ماه اجابت دعا نامیده شده‌است.

ذی القعده یعنی چه

ذی القَعدة یا ذوالقَعدة الحرام یازدهمین ماه از ماه‌های قمری است. این ماه از ماه‌های حرام (محرم، رجب، ذی القعدة و ذی الحجة) است که جنگ در آن حرام است. ذی‌القعده جزو ماه‌های حج (شوال، ذی‌القعده و ذی‌الحجه) نیز به شمار می‌رود. ماه‌هاى حج، ماه‌های بجا آوردن اعمال حج هستند.

ذو القعده از قعود و نشستن گرفته شده و از آنجا که اعراب در این ماه از جنگ فرو می‌نشستند، آن را به این نام نامیده‌اند.

فضیلت ماه ذی القعده

سید بن طاووس در فضیلت این ماه می گوید:«ماه ذی القعده ماهی است که به هنگام شدّت و گرفتاری، زمان خوبی برای دعاست، و برای رفع ظلم و ستم و دعا بر ضد ظالم مؤثّر است». به گفته وی این ماه «ماه اجابت دعا» نامیده شده است.

شیخ مفید رحمه الله روایت کرده که پیغمبر (ص) فرمودند :هر کس در ماه حرام سه روز پنجشنبه و جمعه و شنبه را روزه بگیرد، خداوند برای او عبادت یک سال را بنویسد. همچنین روایت شده است نهصد سال که روزهای آن روزه و شب های آن در قیام باشد.

میرزا جواد ملکی تبریزی می نویسد:«این ماه، اولین ماه حرام سال است که در آن جنگ حتی با کافران، حرام است، پس حکم جنگ و مخالفت با خداوند در آن چگونه است؟! در این ماه ها باید قلب و بدن بیش از سایر ایام از گناه و نافرمانی خدا نگه داشته شوند.»

عبادت دسته جمعی و درخواست حاجت

امیرالمؤمنین (ع) فرمود:هر گروهی در این روز به منظور یاد خداوند عزّوجلّ جمع شوند، پیش از آن که متفرّق شوند، حاجت ایشان برآورده می شود. در این روز خداوند ، یک میلیون رحمت فرو می فرستد، و نود و نه رحمت از آن، مخصوص جمعی است که به ذکر خدا مشغول بوده، در این روز روزه گرفته، و در شبِ این روز به عبادت پرداخته باشند.

وقایع ماه ذی القعده

مناسبت ها و وقایع ماه ذی القعده شامل :

اوّل ذی القعده

روز میلاد حضرت فاطمه معصومه(ع) در سال 173 هجری قمری

روز یازدهم

میلاد با سعادت امام رضا (ع) در سال 148 هجری قمری.

بیست و سوم ماه ذی القعده

طبق برخی از روایات شهادت امام رضا (ع) در سال 203. (هرچند معروف است، شهادت آن حضرت «آخر ماه صفر» است).

زیارت حضرت امام رضا (ع) در این روز سنت است و سید بن طاووس از بعضی نقل کرده است که مستحب می باشد.

بیست و پنجم ماه ذی القعده

طبق روایتی از امام رضا(ع) روز دحوالأرض است (یعنی پهن شدن زمین از زیر خانه کعبه بر روی آب) و به عبادت در این شب و روز سفارش شده است.

روز سی ام

شهادت امام محمدتقی (ع) در سن 25 سالگی در سال 220 هجری قمری. قبر شریفش در بقعه کاظمیه است.

اعمال مهمترین روزهای ماه ذی القعده

برخی از ایام این ماه پرفضیلت، اعمال مخصوصی دارد که شامل :

اعمال یکشنبه ذیقعده

روز یکشنبه ماه ذی القعده پیامبر اکرم(ص) از منزل خارج شدند و فرمودند:«ای مردم! چه کسی می خواهد توبه کند؟» همه پاسخ مثبت دادند. آنگاه فرمود:«غسل کنید، وضو بگیرید و چهار رکعت نماز بخوانید. در هر رکعت یک بار سوره حمد، سه بار سوره اخلاص و یک بار هم سوره فلق و ناس بخوانید. پس از اتمام نماز، 70 مرتبه استغفار کنید و سپس بگویید:

لا حول و لاقوة الا بالله العلی العظیم و بعد از آن، این دعا را بخوانید:

«یا عزیز یا غفار اغفر لی ذنوبی و ذنوب جمیع المؤمنین و المؤمنات فانه لا یغفر الذنوب الا انت»

سپس فرمود:«کسی که این عمل را به جا آورد از آسمان به او ندا می رسد:ای بنده خدا، توبه ات پذیرفته شد و گناهانت بخشوده گشت، کردارت را از سر بگیر...»

برای این نماز ثواب زیادی ذکر شده، از جمله اینکه سید بن طاووس در کتاب اقبال الاعمال روایتی از رسول اکرم (ص) نقل نموده که حضرت فرمود:هر که این نماز را به جا آورد؛ توبه او مقبول و گناهانش آمرزیده شود، دشمنان او در روز قیامت از او راضی شوند، با ایمان می میرد، دین و ایمانش از وی گرفته نمی شود؛ قبرش گشاده و نورانی شده و والدینش از او راضی گردند؛ مغفرت شامل حال والدین او و ذریه او گردد؛ توسعه رزق پیدا کند؛ ملک الموت با او در وقت مردن مدارا کند و به آسانی جان دهد.

روزه سه روز متوالی در ماه ذی القعده

رسول خدا(ص) فرمودند:کسی که سه روز از ماه حرام، پنجشنبه، جمعه و شنبه را روزه بگیرد، خداوند عبادت یک سال را برای او می نویسد.

اعمال روز 25 ذیقعده

25 ذی القعده روزی است که معروف است دحو الارض (یعنی پهن شدن زمین از زیر خانه کعبه بر روی آب ) اتفاق افتاده است و به همین خاطر این روز و شبش از ایام و لیالی شریفه است که خداوند رحمت خود را در این روز و شب شامل حال بندگانش می کند. اعمال شب و روز 25 ذیقعده عبارتند از :

غسل

مرحوم شهید اول در دو کتاب الدّروس الشرعیة و ذکری الشیعة، غسل روز بیست و پنجم ذی القعده را در زمره غسل های مستحبّی معرفی می کند. روزه

ابواسحاق عُرَیضی می گوید:در قلبم افتاد که چه ایّامی از سال روزه گرفته شود. لذا قصد کردم نزد حضرت هادی (ع) بروم. حضرت در منطقه بِصَریا بودند. این امر را به هیچکس نگفتم. نزد حضرت رفتم، وقتی مرا دید فرمود:ای ابواسحاق، آمدی از من از ایامی سؤال نمایی که در آن ایام روزه گرفته می شود.

آن ها چهار روز می باشند:روز بیست و هفتم رجب که خداوند رسولش (ص) را بر خلقش مبعوث نمود، روز میلاد رسول خدا (ص) که هفدهم ربیع الاول است، روز بیست و پنجم ذی القعده که روز گسترده شدن زمین از زیر کعبه است، و روز غدیر که رسول خدا (ص) برادرش علی (ع) را به عنوان پرچم هدایت برای مردم و امام بعد از خودش اقامه کرد. عرض کردم:فدایت شوم، راست فرمودی، من به همین منظور آمده بودم. شهادت می دهم که تو حجّت خدا بر خلقش می باشی. حضرت رضا (ع) فرمود:در بیست و پنجم ذی القعده، زمین از زیر کعبه پهن و گسترش یافت. هرکس این روز را روزه بگیرد، گویا مانند کسی است که شصت ماه را روزه گرفته باشد.

حضرت کاظم (ع) فرمود:هرکس روز بیست و پنجم ذی القعده روزه بگیرد، خداوند روزه شصت ماه را برای او می نویسد.

رسول خدا (ص) فرمود:هرکس بیست و پنجم ماه ذی القعده روزه بگیرد، مانند روزه هفتاد سال می باشد.

حضرت کاظم (ع) فرمود:هرکس در روز بیست و پنجم ذی القعده روزه بگیرد، کفّاره هفتاد سال(گناه) اوست.

امیرالمؤمنین (ع) فرمود:هرکس این روز را روزه گیرد، و شب آن را (یعنی شب بیست و پنجم) به شب زنده داری و عبادت بپردازد، برای او عبادت صد سال منظور می شود، به گونه ای که در تمام روزهای آن سال ها، روزه گرفته و شب هایش را به عبادت به پا خاسته باشد.

محمد بن عبدالله (ص) گفت:حضرت رضا (ع) روز بیست و پنجم ذی القعده بر ما وارد شد و فرمود:امروز، روزه بگیرید، من نیز روزه ام.

روایت شده است که هر کس روز بیست و پنجم ذی القعده را روزه بگیرد، هرچیزی میان آسمان و زمین برای او استغفار می کند.