بشر مریسی

بشر بن غیاث مَریسی با کنیه ابوعبدالرحمان ۷۵۵ – ۸۳۴ فقیه حنفی، متکلم معتزلی و محدث مصری مرجئی قرن سوم هجری قمری است. فرقه مریسیه به او متصل می‌شوند.

شرح حال بشر مریسی

بشر بن غیاث مَریسی با کنیه ابوعبدالرحمان ۷۵۵ – ۸۳۴ فقیه حنفی، متکلم معتزلی و محدث مصری مرجئی قرن سوم هجری قمری است. فرقه مریسیه به او متصل می‌شوند. پدر بشر بن غیاث یهودی بوده و منسوب به مِرِّیس (و یا مِرِیس) از روستاهای مصر است. وی از جمله شخصیت‌های نامدار جَهمیه و فقیه دوره مأمون عباسی معرفی شده است و علاوه، در تبلیغ و ترویج این فرقه نقش مهمی‌داشته است. مریسی در فقه شاگرد قاضی ابویوسف فقیه مشهور حنفی بوده و از اصحاب رأی شناخته می شده است و در مباحث کلامی نیز دست داشته و در این فن دارای آرای خاصی بوده است. گویا نجار متکلم معتزله و مؤسس فرقه نجاریه شاگرد وی بوده و عقاید او را اتخاذ کرده است. مرجئه بغداد نیز پیروان او بوده‌اند. مجموعه عقاید کلامی وی باعث طرد او از جانب اهل سنت و حتی ابویوسف شده است و سر انجام این شخصیت در سال 218 یا 219 و یا 228 هجری قمری از دنیا رفت.

عقاید مریسیی

مریسی در فقه موافق رأى ابویوسف قاضى بود و چون گفتار خود را درباره خلق قرآن آشکار کرد، ابویوسف او را از خود طرد کرد.از این جهت «صفاتیه» او را گمراه به حساب آوردند. وى درباره ایمان مى ‏گفت که تصدیق به دل و زبان با هم است. بشر مریسی در این عقیده که خدا خالق افعال بندگان است و استطاعت همراه با فعل است و قبل از فعل نیست؛ با اندیشه اهل سنت موافق بود و به همین جهت، معتزله نیز او را تکفیر کردند. وی در باره ایمان، علاوه بر تصدیق زبانی تصدیق قلبی را شرط می دانست. شافعی به او می‌گفت که نصف تو مومن و نصف دیگر تو کافر است.

جایگاه بشر در بین علما

بشر مریسی به دلیل عقاید خاصی که در باره مسایل کلامی و فقهی اظهار می‌کرد موجب شد تا از سوی علمای آن روزگار به ویژه اهل حدیث و ظاهریه مذمت و تکفیر شود همان طور که نقل شده است وی از سوی ابویوسف حنفی به دلیل خلق قرآن گمراه خوانده شده و طرد شده است. ازین‌رو، زمانی که بشر از دنیا رفت، کسی از اهل علم و سنت در تشییع جنازه او شرکت نکرد مگر عُبید شونیزی که صرفاً به قصد لعن و نفرین بر جنازه او حاضر شد.