کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین

حسن بن ابوالحسن دیلمی
اطلاعات شخصی
محل تولد	گیلان، دیلم
روز درگذشت	355ق.
دین	اسلام، شیعه
شاگردان	شیخ ابوالفتح کراجکی
آثار	ارشادالقلوب کتاب التفسیر
فعالیت‌ها	مفسر

حسن بن ابوالحسن دیلمی، از مفسران امامیه در قرن چهارم. از نسبت «دیلمی» می‏‌توان استنباط کرد که وی اصالتاً اهل «دیلم» از دیار گیلان بوده است اما قطعاً مسافرت‏‌هایی به عراق داشته و با بزرگان کوفه و بغداد ملاقات کرده و مدتی در آنجا به استماع حدیث مشغول بوده است. از کتاب‏‌های او تنها «کتاب التفسیر» مورد شناسایی قرار گرفته است.

معرفی اجمالی

حسن بن ابوالحسن دیلمی، از مفسران امامیه در قرن چهارم. نام او با حسن بن ابی الحسن دیلمی صاحب کتاب ارشادالقلوب مشترک است، اما زمان آن‌دو بیش از پنج سده با یکدیگر فاصله دارد. وی صاحب «کتاب التفسیر» است که ابوالفتح کراجکی در کنز الفوائد، و ابن‏‌شهرآشوب در مناقب از او نقل می‏‌کنند.

وی در منابع رجالی فردی ناشناخته است اما در همین منابع تصریح به امامی‏‌ بودن او شده است. از ولادت و وفات او اطلاعی در دست نیست، تنها از احادیث او می‌‏توان یقین کرد که وی از رجال نیمه دوم قرن چهارم بوده است، زیرا «شیخ کراجکی» به‏ طور مستقیم از او نقل حدیث می‏‌کند، اما این‌که وی در کجا پرورش یافته و نزد چه کسانی درس خوانده، بر ما مجهول است، زیرا نام پدر و هم‌چنین نام سلسله اساتید او ناشناخته است. از نسبت «دیلمی» می‏‌توان استنباط کرد که وی اصالتاً اهل «دیلم» از دیار گیلان بوده است اما قطعاً مسافرت‏‌هایی به عراق داشته و با بزرگان کوفه و بغداد ملاقات کرده و مدتی در آنجا به استماع حدیث مشغول بوده است. وی در موارد متعددی از پدرش نیز نقل حدیث می‏‌کند و این، نشان می‏‌دهد که پدرش از عالمان عصر خود بوده و در حیات علمی نامبرده سهیم بوده است.

شاگردان

شاگردان او اطلاعی در دست نیست اما از آنجا که «کراجکی» بدون هیچ واسطه‌‏ای از او نقل حدیث می‌‏کند چنین استنباط می‌‏شود که یکی از شاگردان او شیخ ابوالفتح کراجکی بوده است.

آثار

از کتاب‏‌های او تنها «کتاب التفسیر» مورد شناسایی قرار گرفته که به شیوه روایی تألیف شده و در تأویل و تفسیر آیات قرآنی، از احادیثی که در مناقب امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) و سایر اهل‏‌بیت (علیه‌السلام) وارد شده، بهره گرفته شده است.

منابع

1. کنزالفوائد، کراجکی، صفحات متعدد؛
2. الذریعه، ج1ص517 شماره 2527، وج4ص271 شماره 1257؛
3. طبقات اعلام الشیعه، ج1ص84؛
4. مرآه الکتب، تبریزی، ص489 شماره 145.

ادریس بن احمد اشعری قمی
نام کامل	حسن بن احمد بن ادریس بن احمد اشعری قمی
اطلاعات شخصی
محل تولد	قم
روز درگذشت	345ق.
محل درگذشت	قم
دین	اسلام، شیعه
شاگردان	شیخ صدوق
فعالیت‌ها	محدث شیعی

حسن بن احمد بن ادریس بن احمد اشعری قمی، محدث شیعی. وی فرزند فقیه و محدث مشهور احمد بن ادریس قمی و استاد شیخ صدوق است. وی در قم پرورش یافت و تحت تربیت پدرش رشد کرد و به تدریج به حد کمال رسید. احادیثی از او در باره فضیلت امام رضا (علیه‌السلام) نقل شده است.

معرفی اجمالی

حسن بن احمد بن ادریس بن احمد اشعری قمی، محدث شیعی. کنیه او در منابع ذکر نشده است. وی فرزند فقیه و محدث مشهور «احمد بن ادریس قمی» و استاد «شیخ صدوق» است و در باره وفات او این اندازه روشن است که بعد از پدرش و قبل از شیخ صدوق وفات یافته است، بنابراین دوران زندگی و حیات علمی او تماماً در سده چهارم بوده و احتمالاً در اواسط این سده حدود 345هجری زندگی را به انجام رسانده است. وی در قم پرورش یافت و تحت تربیت پدرش رشد کرد و به تدریج به حد کمال رسید. پدرش یکی از دانشمندان برجسته شیعه است که حتی صاحب‌نظران اهل‌سنت نیز، از پدرش به نیکی یاد کرده و او را «بزرگ مصنفین رافضیه» معرفی کرده‌اند.

برادرش حسین بن احمد بن ادریس از اساتید شیخ تلعکبری و «شیخ صدوق» بود که در منابع حدیثی، نام این‌دو با یکدیگر خلط می‌شود، اما تحقیقات نشان می‌دهد آنها دو شخصیت جدا از هم و با یکدیگر برادر بوده‌اند. وی در کنار برادرش، بیشترین بهره‌ها را از پدر برد و چنین می‌نماید که تا آخر عمر در قم اقامت داشت زیرا از رابطه او با اساتید و شاگردان شهرهای دیگر گزارشی دیده نشده است. وی در قم تمام آموخته‌هایی را که از پدرش داشت به دیگران انتقال داد و از او احادیث متعددی بر جای مانده که محتوای آنها غالباً عبادی و اخلاقی هستند. بعضی از این احادیث نیز در باره فضیلت امام رضا (علیه‌السلام) نقل شده است. در بعضی از روایات او آمده است که امام رضا (علیه‌السلام) به «ابی نصر بزنطی» فرمود: «به شیعیان من ابلاغ کن که ثواب زیارت من برابر با هزار حج تمتع است». ظاهراً وی در زمان خود از شخصیت‌های مورد اعتماد بود و شیخ صدوق در هنگام نقل حدیث از او با جمله «رضی الله عنه» تجلیل کرده است، و این مطلب، گویای آن است که وی از حسن سابقه برخوردار بوده و احادیث او می‌بایست قابل قبول انگاشته شود. از او اثر تألیفی بر جای نمانده است.

شاگردان

از شاگردان او تنها شیخ صدوق است که شنیده‌های او را برای آیندگان بازگو کرده است، مگر در یک مورد که محمد بن احمد بن داود قمی(استاد شیخ طوسی) نیز از او نقل حدیث کرده است.

منابع

1. تهذیب الاحکام، ج6ص85 حدیث169، وص109 حدیث194؛
2. الخصال، خصلت‌های سه‌گانه، ص110 حدیث80 و82؛
3. طرائف المقال، ج1ص164 شماره 841؛
4. عیون اخبار الرضا (علیه‌السلام) ، ج1ص233 حدیث24؛
5. کمال الدین و تمام التعمه، ص325، باب 33، وص388 باب42؛
6. مسند الامام الرضا (علیه‌السلام) ، ج1ص144.

حسن بن احمد بن حسن ناصر(ناصر صغیر)
نام کامل	حسن بن احمد بن حسن ناصر
نام‌های دیگر	ناصر صغیر، حسین
اطلاعات شخصی
روز درگذشت	368ق.
محل درگذشت	بغداد
دین	اسلام، شیعه
فعالیت‌ها	عالم شیعی، نقیب علویان

حسن بن احمد بن حسن ناصر، مشهور به «ناصر صغیر». عالم شیعی و نقیب علویان در بغداد. پدرش ابوالحسین احمد بن ناصر موسوی از رؤسای زمان خود و نقیب سادات در بغداد بود. دخترش «فاطمه» مادر سید رضی و سید مرتضی است. شیخ مفید کتاب احکام النساء را برای دخترش فاطمه نوشت.

معرفی اجمالی

حسن بن احمد بن حسن ناصر، مشهور به «ناصر صغیر». عالم شیعی و نقیب علویان در بغداد. در برخی از منابع نام او «حسین» ضبط شده چنان‌که نام پدر او به جای احمد، «علی» ضبط شده است. تاریخ تولد او در دست نیست اما وفات او در 368هجری در بغداد روی داد. پدرش «ابوالحسین احمد بن ناصر موسوی» از رؤسای زمان خود و نقیب سادات در بغداد بود. جدش «ناصر کبیر» مشهور به «اطروش» فرمانروای طبرستان بود که در 304هجری در آمل درگذشت. برادرش «ابوجعفر محمد بن ناصر» مشهور به «صاحب قلنسوه» فرمانروای دیلم و جیلان بود. دخترش «فاطمه» مادر سید رضی و سید مرتضی است و کسی است که نزد «شیخ مفید» از احترام زیادی برخوردار بود و شیخ مفید کتاب احکام النساء را برای دخترش فاطمه نوشت. همین دخترش با ابواحمد حسین بن موسی موسوی(پدر سید مرتضی و سید رضی) ازدواج کرد، بنابراین وی (یعنی ناصر صغیر) پدر مادر «سید رضی» و سیدمرتضی علم الهدی می‌باشد. سیدمرتضی در باره پدر بزرگش ناصر صغیر می‌گوید: «پدر بزرگم را دیده‌ام و با او حشر و نشر داشتم تا این‌که در سال 362ق بعد از کناره‌گیری پدرم، مسئولیت نقابت علویان بغداد را پدر مادرم بر عهده گرفت و در 368ق در بغداد وفات یافت. او مردی نیکوکار، اهل دانش، پاک‌ طینت و دارای اخلاق پسندیده‌ای بود. در ایام «معزالدوله»(حکومت: 334 تا 356ق) چنان عظمت و هیبتی داشت که او را در همه امور مقدم می‌داشتند». مسئولیت نقابت علویان به ویژه در بغداد که مرکز خلافت اسلامی به شمار می‌آمد، یکی از موقعیت‌های مهم اجتماعی، فرهنگی و سیاسی بود و کسی که به این منصب گماشته می‌شد، می‌بایست لیاقت رهبری و هدایت سادات را دارا بوده و بتواند از عهده مشکلات و اموری که به نحوی به سادات و علویان مربوط می‌شود، بر آید. موقعیت او به عنوان نقیب نقبای بغداد، حاکی از شایستگی‌های فراوان او در مدیریت و رهبری سادات است و بدیهی است چنین شخصیتی از نظر علمی نیز می‌بایست دارای مقام و منزلت ویژه‌ای بوده باشد تا بتواند در برابر انبوه مشکلات و کشمکش‌های فرقه‌ای و مذهبی که در آن زمان فزاینده بود، فائق آید. با این‌حال در هیچ‌ یک از منابع کهن، در باره میزان تحصیلات و سطح علمی او، سخنی به میان نیامده است، بنابراین با توجه به پوشیده‌ بودن حیات علمی او، امکان شناسایی اساتید و شاگردان او برای ما وجود ندارد چنان‌که از آثار تألیفی او نیز گزارشی دیده نشده است.

منابع

1. الانتصار، شریف مرتضی، تحقیق موسسه النشر الاسلامی، ص12؛
2. طبقات اعلام الشیعه، ج1ص82؛
3. عمده الطالب، ابن عنبه، ص310؛
4. الفوائد الرجالیه، ج3صص96 و97؛
5. المجدی فی انساب الطالبیین، ص155.

آیت‌الله محمد حسین احمدی شاهرودی

آیت‌الله محمد حسین احمدی شاهرودی نماینده مردم استان خوزستان در دوره چهارم مجلس خبرگان رهبری جمهوری اسلامی ایران می باشند. ایشان در حال حاضر معاون دیوان عالی کشور ، دبیر هیئت مرکزی گزینش قوه قضائیه و عضویت هیئت اجرایی مشاوران حقوقی، وکلا و کارشناسان قوه قضائیه است.

آیت‌الله احمدی شاهرودی فرزند حضرت آیت‌الله شهید شیخ علی اصغر احمدی شاهرودی در سال ۱۳۳۷ در شهر مقدس نجف اشرف چشم به جهان گشود.

پدر ایشان از بزرگان و آیات عظام حوزه های علمیه نجف اشرف و قم بود که در سال ۱۳۶۸ و در سن ۶۹ سالگی در جریان انتفاضه خونین شیعیان عراق توسط مزدوران بعثی صدام در جوار بارگاه ملکوتی حضرت امیرالمومنین(ع) در نجف اشرف دستگیر و سپس به فیض رفیع شهادت نایل گردید.

آیت‌الله احمدی شاهرودی در سن ۱۲ سالگی و اوان دوران نوجوانی تحت تعلیم و تربیت پدر بزرگوارش به تحصیل علوم دینی و تهذیب نفس می پردازد .

با توجه به استعداد فراوان و حافظه قوی ایشان در یادگیری علوم دینی موفق می شود که در سن ۱۸ سالگی درسهای خارج فقه و اصول را از محضر حضرت آیت‌الله العظمی سید ابوالقاسم خویی بزرگ مرجع تقلید شیعیان و آیت‌الله شهید سید محمد باقر صدر کسب فیض نماید .

پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و دستگیری آیت‌‌‌الله شهید صدر و حمله رژیم بعثی به حوزه علمیه نجف اشرف ، آیت‌الله احمدی شاهرودی به همراه تنی چند از علما و بزرگان نجف بدست عوامل صدام دستگیر و به زندانهای مخوف رژیم بعثی عراق در بغداد انتقال داده میشود .

ایشان ضمن تحمل رنج‌ها و شکنجه‌های زندان‌های بعثی عراق و خفقان حاکم در این کشور ، پس از اخراج از کشور عراق جهت تکمیل تحصیلات عالیه در سال ۱۳۵۸ به شهر مقدس قم نقل مکان میکند تا بتواند ضمن کسب فیض از محضر آیات عظام حوزه علمیه قم دین خود را به اسلام و انقلاب اسلامی ادا نماید.

آیت‌الله احمدی شاهرودی در مدت حضور در حوزه علمیه قم از محضر آیات عظام میرزا جواد تبریزی ، وحید خراسانی و سید کاظم حائری استفاده نموده و به درجه عالیه اجتهاد نایل می‌گردند .

همزمان با آغاز جنگ تحمیلی و هجوم همه جانبه عراق به ایران ایشان به ندای حضرت امام خمینی (ره) معمار کبیر انقلاب اسلامی لبیک گفته و جهت حضور در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل عازم استان خوزستان می شود تا در کنار بسیجیان و پاسداران انقلاب اسلامی از کیان نظام و کشور اسلامی دفاع نماید .

در این زمان دلیل تعهد درایت و توانایی و همچنین با توجه استعداد فوق العاده آیت‌الله احمدی شاهرودی به عنوان حاکم شرع و رییس دادگاه‌های انقلاب اسلامی استان خوزستان منصوب می شود و همزمان به تدرسی طلاب علوم دینی در حوزه علمیه جدیدالتاسیس امام خمینی(ره) اهواز می پردازد .

آیت‌الله احمدی شاهرودی در کنار تدریس و مسئولیت‌های سنگین خود ، در سال ۱۳۶۱ و در جریان فتح خرمشهر به شدت مجروح میشود ولی علاقه و مسئولیت پذیری وافرشان مانع از ادامه فعالیت در مسئولیت‌های ایشان نمی شود .

قاطعیت ، شجاعت ، شهامت و تاثیر ناپذیری در احقاق حق و عدالت از ویژگی های بارز و شاخص ایشان در مدت تصدی ریاست دادگاه های انقلاب اسلامی در استان خوزستان بود است .

پس از پایان جنگ تحمیلی و قبول قطع‌نامه آتش بس از سوی امام خمینی (ره) ، ایشان به شهر مقدس قم عزیمت میکنند ولی عشق و علاقه زیاد وی به استان خوزستان و مشاهده محرومیت ها و فقر این استان و همچنین درخواست علما و طلاب استان خوزستان بویژه حضرت آیت الله موسوی جزایری ، نماینده ولی فقیه در استان خوزستان موجب شد تا ایشان بار دیگر و در سال ۱۳۷۰ به اهواز عزیمت نمایند و به مدت ۶ سال به تدریس سطوح عالی فقه ، اصول و حکمت در حوزه های علمیه امام خمینی (ره) و دارالعلم آیت‌الله العظمی بهبهانی بپردازند .

فضل علمی ، بیان شیوا و متین آیت‌الله محمد حسین احمدی شاهرودی باعث شد ایشان از جایگاه ویژه ‌ای در حوزه‌های علمیه اهواز برخوردار گردد و طلاب عالم و فاضل از محضر ایشان کسب فیض نمایند .

اندکی پس از حضور ایشان در اهواز ، به عنوان رئیس نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در منطقه ۶ دانشگاه آزاد اسلامی استان خوزستان منصوب میگردد . جدیت ، قاطعیت ، مدیریت اصول گرایانه و تحول خواهانه ، پایبندی به ارزشهای انقلاب اسلامی و سوق دادن دانشگاه ها به سوی دانشگاه اسلامی و از طرفی ارتباط مستمر با اساتید ، دانشجویان و اقشار محروم استان خوزستان از ویژگی های بارز ایشان در مدت تصدی ریاست نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری بود .

در سال ۱۳۷۹ توانایی ها و استعدادهای وافر ایشان منجر به آن شد که از سوی رئیس محترم قوه قضاییه حضرت آیت الله هاشمی شاهرودی به سمت مدیرکل گزینش و استخدام قضات سراسر کشور منصوب شود .

ایشان با تصدی در این سمت ، طرح جذب قضات را از میان روحانیون و طلاب حوزه های علمیه سراسر کشور پایه گذاری می نماید و برای آغاز کار خود در این خصوص اقدام به جذب طلاب نخبه از حوزه های علمیه استان خوزستان میکند .

از دیگر مسئولیت ها و سمت های آیت‌الله احمدی شاهرودی می توان از تحقیق چهار جلد فرائد اصول شیخ انصاری ، تحقیق دو جله بیع و دو جلد خیارات مکاسب شیخ اعظم ، تحقیق دو جلد مطارح الانظار ، تحقیق چهار جلد الروضه البهیه ، تحقیق دو کتاب ارزشمند اساس النحو و الاشتقاق مرحوم آیت الله العظمی میرسید علی بهبهانی ، تحریر بیش از یکصد مقاله در زمینه مباحث و قواعد فقهی و اصولی و قضایی و مسایل مستحدثه ، تقریرات درسهای خارج فقه و اصول آیت الله العظمی خویی و شهید صدر و سایر آیات عظام نام برد .

گفتنیست آیت‌الله احمدی شاهرودی سیاست مداری مستقل و از طیف نزدیکان آیت الله سید حسن خمینی می باشد که نظر به سوابق ارزشمند ایشان در استان خوزستان و با توجه به دعوت جمع کثیری از اقشار مختلف مردم استان خوزستان ، قصد ثبت نام و کاندیداتوری انتخابات مجلس خبرگان رهبری از استان خوزستان را دارند.