عماریه

عمّاریه‏ از فرق «فطحیه» و از یاران عمّار بن موسى ساباطى بودند.

تاریخچه

عماریه رشته امامت را به امام جعفر صادق (ع) کشانیده‏ و پس از وى به امامت عبد اللّه افطح قایل شدند که یکی از مهم ترین فرزندان امام بود. البته عبدالکریم شهرستانی نامی از این فرقه نبرده است ولی مقریزی آن را معمریه و منسوب به معمر دانسته است.

رهبر فرقه

پیشواى این فرقه شخصی به نام عمار بن موسى ساباطى از موالى و کنیه اش ابو الیقظان بود. وی از اصحاب امام جعفر صادق و امام موسى کاظم علیهما السلام به شمار مى‏ رفت. شیخ طوسى در برخی از تعابیر او را از اصحاب امام جعفر صادق و و در بعضی دیگر، از یاران امام موسى کاظم علیما السلام بر شمرده است. وى در اصل کوفى و ساکن مداین بود. نجاشى می نویسد که ابو الفضل عمار بن موسى ساباطى از موالى بود و دو برادر او قیس و صباح از حضرت امام جعفر صادق (ع) روایت مى ‏کردند. کشى مى ‏نویسد او از اصحاب حضرت رضا (ع) بود و فطحى به شمار مى ‏رفت. بعضى از محدثان او را ضعیف و فاسد المذهب دانسته‏ اند. مقریزى «عماریه» را از شیعیان بنى العباس ذکر کرده و ابن حزم مى‏ نویسد که فرقه‏ اى از شیعیان بنى عباس قائل به نبوت عمّار نامى ملقّب به «خدّاش» شدند و اسد بن عبد اللّه برادر خالد بن عبد اللّه القسرى‏ خداش را دستگیر کرده به قتل رساند. البته به نظر می رسد که عمّاری که نامش در عبارت اخیر آمده غیر از عمّار نخستین است که از شیعیان «فطحى» بوده است.