حفصیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ابو ال' به 'ابوال') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
==اعتقادات== | ==اعتقادات== | ||
حفص معتقد بود که گفت مرتبه میان ایمان و | حفص معتقد بود که گفت مرتبه میان ایمان و شرک، شناختن خداوند است و هر کسی که خداوند را شناخت ولى پیامبر، قرآن، بهشت و دوزخ را باور نداشت و گناهان کبیره ای چون آدم کشى، زنا و از این قبیل گناهان از او سر زد، کافر است با این حال مشرک نیست. زیرا مشرک کسی است که نسبت به خداوند جاهل باشد و او را انکار کند. این فرقه علی (ع) را (با دستاویز قراردادن آیۀ ۲۰۴ سورۀ بقره) دشمن می داشتند و کار ابن ملجم مرادی را (با دستاویز قراردادن آیه۲۰۷ همان سوره) عین صواب می دانستند. هم چنین اعتقاد داشتند که ایمان به کتاب هاى آسمانى و پیامبران به توحید پیوسته است و هرکسی که به آن ها کافر شود، مشرک است. البته اباضیه از او و سخنانش بیزارى جستند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 161 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> <ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1948 میلادی، ص 62.</ref> <ref>بغدادی ابو منصور بن طاهر، الملل و النحل، تحقیق الدكتور نادر البیرنصرى، چاپ بیروت، سال 1970 میلادی، ص 77</ref> <ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، چاپ مصر، سال 1950 میلادی، ص 170</ref><ref>اسفرایینی شهفور بن طاهر بن محمد، التبصیر فى الدین و تمییز الفرقة الناجیة عن الفرق الهالكین، تحقیق شیخ محمد زاهد بن الحسن الكوثرى، چاپ طبع قاهره، سال 1940 میلادی، ص 34</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۲۱
حفصیه پیروان حفص بن ابی مقدام فرقه ای از خوارج اند.
تاریخچه
حَفصیّه در ابتدا جزیی از اباضیه بودند که بر سر مرتبه ایمان و شرک با عبدالله بن اباض اختلاف پیدا کرده از اباضیه جدا شدند و بدین ترتیب نخستین انشعاب در اباضیه با نام حفصیّه شکل گرفت.
اعتقادات
حفص معتقد بود که گفت مرتبه میان ایمان و شرک، شناختن خداوند است و هر کسی که خداوند را شناخت ولى پیامبر، قرآن، بهشت و دوزخ را باور نداشت و گناهان کبیره ای چون آدم کشى، زنا و از این قبیل گناهان از او سر زد، کافر است با این حال مشرک نیست. زیرا مشرک کسی است که نسبت به خداوند جاهل باشد و او را انکار کند. این فرقه علی (ع) را (با دستاویز قراردادن آیۀ ۲۰۴ سورۀ بقره) دشمن می داشتند و کار ابن ملجم مرادی را (با دستاویز قراردادن آیه۲۰۷ همان سوره) عین صواب می دانستند. هم چنین اعتقاد داشتند که ایمان به کتاب هاى آسمانى و پیامبران به توحید پیوسته است و هرکسی که به آن ها کافر شود، مشرک است. البته اباضیه از او و سخنانش بیزارى جستند. [۱] [۲] [۳] [۴][۵]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 161 با ویرایش و اصلاح عبارات.
- ↑ بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1948 میلادی، ص 62.
- ↑ بغدادی ابو منصور بن طاهر، الملل و النحل، تحقیق الدكتور نادر البیرنصرى، چاپ بیروت، سال 1970 میلادی، ص 77
- ↑ اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، چاپ مصر، سال 1950 میلادی، ص 170
- ↑ اسفرایینی شهفور بن طاهر بن محمد، التبصیر فى الدین و تمییز الفرقة الناجیة عن الفرق الهالكین، تحقیق شیخ محمد زاهد بن الحسن الكوثرى، چاپ طبع قاهره، سال 1940 میلادی، ص 34