واصلیه (صوفیه): تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''واصليه''' از فرق «صوفيه» اند و معتقدند که ما به حق وصل شده ایم و سبب وضع ت...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''واصليه''' از فرق «[[صوفيه]]» اند و معتقدند که ما به حق وصل شده ایم و سبب وضع تکالیفی چون [[نماز]]، [[روزه]]، [[حج،]] [[زکات]] و سایر احکام به این جهت است که شخص در ابتدا مشغول به انجام آن بشود تا به معرفت برسد (وصل شود) و پس از آن دیگر تکلیفی نخواهد داشت و هیچ چیزی از شرایع [[دین]] بر او واجب نخواهد بود و حتی محرماتی چون شرب [[خمر]]، [[زنا]]، [[لواط]]، خوردن مال مردم و.... بر او حلال خواهد شد و کسی نمی تواند اعتراض کند، زیرا او به حق وصل | '''واصليه''' از فرق «[[صوفيه]]» اند و معتقدند که ما به حق وصل شده ایم و سبب وضع تکالیفی چون [[نماز]]، [[روزه]]، [[حج،]] [[زکات]] و سایر احکام به این جهت است که شخص در ابتدا مشغول به انجام آن بشود تا به معرفت برسد (وصل شود) و پس از آن دیگر تکلیفی نخواهد داشت و هیچ چیزی از شرایع [[دین]] بر او واجب نخواهد بود و حتی محرماتی چون شرب [[خمر]]، [[زنا]]، [[لواط]]، خوردن مال مردم و.... بر او حلال خواهد شد و کسی نمی تواند اعتراض کند، زیرا او به حق وصل شده، پس هر چه کند نیکو بود.(به قول مولانا: هر چه آن خسرو کند شیرین کند.) <ref>مشکور محمدجواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 454 با ویرایش و اصلاح جملات.</ref> <ref>حسنی رازی سید مرتضی، تبصرة العوام فى معرفة مقالات الانام، با اهتمام عباس اقبال آشتيانى، تهران، سال 1313 هجری شمسی، ص 131- 132</ref>.<ref>مقدس اردبیلی، حديقه الشيعه، با تصحیح حسن‌زاده صادق، قم، نشر انصاریان، سال 1383 هجری شمسی، ج2، صص 766 و 767</ref> البته برخی از نویسندگان نیز علاوه بر بیان مطلب فوق، نوشته اند که آیه شریفه: «واعبد ربک حتی یأتیک الیقین» <ref>سوره حجر، آیه</ref> 99 دلیل تمسک واصلیه در چنین رفتاری است. <ref>شیروانی زین العابدین، ریاض السیاحه، ص 303</ref> | ||
پانویس= | پانویس= | ||
نسخهٔ ۱۳ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۲۹
واصليه از فرق «صوفيه» اند و معتقدند که ما به حق وصل شده ایم و سبب وضع تکالیفی چون نماز، روزه، حج، زکات و سایر احکام به این جهت است که شخص در ابتدا مشغول به انجام آن بشود تا به معرفت برسد (وصل شود) و پس از آن دیگر تکلیفی نخواهد داشت و هیچ چیزی از شرایع دین بر او واجب نخواهد بود و حتی محرماتی چون شرب خمر، زنا، لواط، خوردن مال مردم و.... بر او حلال خواهد شد و کسی نمی تواند اعتراض کند، زیرا او به حق وصل شده، پس هر چه کند نیکو بود.(به قول مولانا: هر چه آن خسرو کند شیرین کند.) [۱] [۲].[۳] البته برخی از نویسندگان نیز علاوه بر بیان مطلب فوق، نوشته اند که آیه شریفه: «واعبد ربک حتی یأتیک الیقین» [۴] 99 دلیل تمسک واصلیه در چنین رفتاری است. [۵]
پانویس=
- ↑ مشکور محمدجواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 454 با ویرایش و اصلاح جملات.
- ↑ حسنی رازی سید مرتضی، تبصرة العوام فى معرفة مقالات الانام، با اهتمام عباس اقبال آشتيانى، تهران، سال 1313 هجری شمسی، ص 131- 132
- ↑ مقدس اردبیلی، حديقه الشيعه، با تصحیح حسن‌زاده صادق، قم، نشر انصاریان، سال 1383 هجری شمسی، ج2، صص 766 و 767
- ↑ سوره حجر، آیه
- ↑ شیروانی زین العابدین، ریاض السیاحه، ص 303