یمانیه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''یمانیه''' از فرق «زيديه» و از اصحاب محمد بن يمانى كوفی بودند. یکی از مورخ...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''یمانیه''' از فرق «[[ | '''یمانیه''' از فرق «[[زیدیه]]» و از اصحاب محمد بن یمانى کوفی بودند. یکی از مورخین مشهور؛ فرقه یمانیه را از شاخه های فرق هشت‌گانه زیدیه بر‌شمرده است که نام بقیه فرق عبارت است از: [[جارودیه]]، [[مرثدیه]]، [[ابریقیه]]، [[نعیمیه]]، [[ابتریه]]، [[جریریه]] و [[یعقوبیه]].<ref>مسعودی علی بن حسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، پاريس، 9 جلدی، سال 77- 1861 میلادی، ج4، ص 45</ref> | ||
مقدسى | مقدسى مىنویسد: ایشان اصحاب یمان بن الرباب بودند که خداوند را به صورت انسان می‌پنداشتند و می‌گفتند که همه اجزاى او جز چهره اش از بین می‌رود. این طایفه چون جهان را فانی نمی‌دانستند، به همین دلیل اعتقادی به وجود قیامت نداشتند و همچنین در نگاه آنان خوردن مردار و نوشیدن شراب حلال بود. <ref>مشکور محمدجواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشرآستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 478 با ویرایش و اصلاح جملات</ref> | ||
<ref>مقدسی مطهربن طاهر، البدء و التاريخ، با اهتمام و ترجمه فرانسوى كلمان هوار، پاريس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 122- 140.</ref> <ref>مسعودی علی‌بن حسین، مروج الذهب، مصر، دو جلدی، ج 2، ص 144.</ref> | <ref>مقدسی مطهربن طاهر، البدء و التاريخ، با اهتمام و ترجمه فرانسوى كلمان هوار، پاريس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 122- 140.</ref> <ref>مسعودی علی‌بن حسین، مروج الذهب، مصر، دو جلدی، ج 2، ص 144.</ref> | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
[[رده: کلام اسلامی]] | [[رده: کلام اسلامی]] | ||
[[رده: فرق و مذاهب کلامی]] | [[رده: فرق و مذاهب کلامی]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۲۷ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۳۷
یمانیه از فرق «زیدیه» و از اصحاب محمد بن یمانى کوفی بودند. یکی از مورخین مشهور؛ فرقه یمانیه را از شاخه های فرق هشت‌گانه زیدیه بر‌شمرده است که نام بقیه فرق عبارت است از: جارودیه، مرثدیه، ابریقیه، نعیمیه، ابتریه، جریریه و یعقوبیه.[۱] مقدسى مىنویسد: ایشان اصحاب یمان بن الرباب بودند که خداوند را به صورت انسان می‌پنداشتند و می‌گفتند که همه اجزاى او جز چهره اش از بین می‌رود. این طایفه چون جهان را فانی نمی‌دانستند، به همین دلیل اعتقادی به وجود قیامت نداشتند و همچنین در نگاه آنان خوردن مردار و نوشیدن شراب حلال بود. [۲] [۳] [۴]
پانویس
- ↑ مسعودی علی بن حسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، پاريس، 9 جلدی، سال 77- 1861 میلادی، ج4، ص 45
- ↑ مشکور محمدجواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشرآستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 478 با ویرایش و اصلاح جملات
- ↑ مقدسی مطهربن طاهر، البدء و التاريخ، با اهتمام و ترجمه فرانسوى كلمان هوار، پاريس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 122- 140.
- ↑ مسعودی علی‌بن حسین، مروج الذهب، مصر، دو جلدی، ج 2، ص 144.