مالزی

مالزی

نام کشور	فارسی: مالزی نام فرانسوی: Malaisie
مکان	شرق آسیا
نوع حکومت	پادشاهی مشروطه فدرال با دو مجلس قانون گذاری
پایتخت	کوالالامپور
واحد پول	رینگیت (MYR)
زبان	باهاسامالیزیا (مالایی؛ ‌رسمی؛ ‌بیش از 58% انگلیسی، چینی (32%)، تامیل
دین رسمی	اسلام
آمار درصدی	اسلام ۵۶% • بودیسم ۱۷% • کنفسیونیسم و تائوییسم ۱۱.۶% • هندو ۷% • مسیحیان ۸%
اقوام	قوم مالایی (قومی صباح-کادازان دوسون-باجاو-مروت)-قوم چینی ها-قوم هندی-
جمعیت	۳۳٬۵۳۱٬۷۰۰
امید طول عمر	70 سال

مالزی کشوری اسلامی در جنوب شرق آسیا است که اسلام در آن دین رسمی است و بیش از نیمی از جمعیت آن مسلمان هستند. اسلام در قرن نخست قمری(هفتم میلادی) با حضور تجار ایرانی و اعراب به این سرزمین وارد شد.

مالزی یا به‌طور رسمی فدراسیون مالزی کشوری در جنوب شرقی آسیا و پایتخت آن کوالا لامپور است. سازمان‌های دولتی و وزارت‌خانه‌های این کشور در شهر جدید پوتراجایا (پایتخت اداری) این کشور واقع است. مالزی عضو سازمان ملل متحد و اتحادیه کشورهای همسود است. این فدراسیون شامل سیزده ایالت در جنوب شرقی آسیا است. نام «مالزی» زمانی انتخاب شد که فدراسیون مالایا؛ سنگاپور، صباح و ساراواک یک اتحادیه متشکل از ۱۴ ایالت را تشکیل دادند. در سال ۱۹۶۵ سنگاپور از مالزی جدا شد و به کشوری مستقل تبدیل گردید.

با این که مالزی کشوری مسلمان است اما بسیاری از مردم از سراسر جهان به این سرزمین سفر می‌کنند. در مالزی فرهنگ و سنت قدیمی و بافت مدرن شهری به طرز عجیب و زیبایی ترکیب شده است. شهرت زیاد مالزی علاوه بر سازه‌های مدرن و زیبا به طبیعت بکرش مربوط می‌شود که بی‌شک می‌تواند هر گردشگری را مسحور خود کند.

این کشور زیبا به خاطر سواحل متعدد و تنوع مناطق و جاذبه‌‌های طبیعی، یکی از مهمترین مقاصد گردشگری جهان، به خصوص برای ورزش‌هایی مانند غواصی دارای شهرت بسیار زیادی است. علاوه بر ساحل و جزیره‌‌های متنوع آن، جنگل‌‌های انبوه و سرسبز یکی دیگر از جذابیت‌های مالزی می‌باشد. علاوه بر جاذبه‌‌های طبیعی، از نظر جاذبه‌های شهری، آسمان خراش‌های بلند و رستوران‌‌های مشهور هم کشور مالزی حرف‌‌های زیادی برای گفتن دارد.

تاریخچه کشور مالزی

مختصر تاریخچه مالزی لحاظ زمانی به پنج دوره قسمت می‌شود:

قرون آغازین: زندگی انسان‌ها در مالزی از چهل هزار سال قبل از میلاد مسیح درغارهای نیاه، در منطقه ساراواک آغاز شد و ساکنان اولیه این غارها احتمالا از نژاد زرد و یا چینى مغولى بودند و بصورت قبیله‌اى زندگى مى‌کردند.

دوران فراز و نشیب ملاکا: این دوران فراز و نشیب بسیاری داشته است بطوری‌که بعد از بنیان‌گذاری اولیه ملاکا توسط پارامسوارا شاهزاده سوماترایی در قرن پانزدهم، یک قرن بعد بوسیله پرتغالی‌هابه تصرف درآمد و در قرن هفدهم هلندی‌ها با شکست دادن رقبای پرتغالی خود ملاکا را از آن خود کردند. در این بین اتفاقات زیادی در ملاکا رخ داد که از می‌توان از جنگ‌های قبایل سوماترای غربی، حکومت سلطنتی در منطقه ترنگانو و اشغال پینانگ توسط نیروهای انگلیسی یاد کرد.

دوران استعماری: در اوایل قرن نوزدهم، زمانی که انگلستان، سنگاپور را اشغال و تحت فرمان خود کرد این دوره استعماری شروع شد و بنابر توافق ما بین انگلیس و هلند، هلندی‌ها ملاکا را به انگلیسی‌ها واگذار نمودند.

دوران استقلال: این دوران در زمان جنگ جهانی دوم و پس از اشغال مالزی بوسیله ژاپنی‌ها شروع شد و بعد از شکست متحدین، برای بار دیگر به دست نیروهای انگلیسی افتاد و در دهه شصت میلادی بود که مالزی، صباح، ساراواک و سنگاپور طی توافق‌نامه‌ای متحد شدند و بدین ترتیب اتحادیه مالزی در آن دوران تشکیل شد.

دوران بعد از استقلال: بعد از استقلال این کشور، همچنان مشکلاتى را پیش رو داشت که آنها ناشی از درگیرى با کشور اندونزى بود که در نهایت در سال 1965 سنگاپور از مالزی جدا شد و استقلال خود را اعلام کرد. در سال 1704، فیلیپین نیز یک مدعى فعال براى ساباه در آن دوره بود که این ادعا امروزه هم پابرجا است. اقتصاد کشور مالزی طی ده سال و بین دهه‌های 1980 و 1990 رشد بسیار صعودی داشت که تمام این پیشرفت به این شکلی که امروزه می‌بینیم را مردمش مدیون دکتر ماهاتیر محمد هستند، همچنین در طول این دوران طلایی، مالزی از لحاظ مناظر و ظواهر تغییر بسیار شگرفی داشته است.

موقعیت جغرافیایی

این کشور در جنوب شرق آسیا واقع شده است. کشور تایلند در شمال و اندونزی در جنوب شرق آن قرار گرفته‌اند. دریای چین در شرق و اقیانوس‌های هند و آرام در جنوب و شرق آن موقعیت دارد.

مساحت کشور 330434 کیلومتر می‌باشد و مرکب از سه جزیره مهم ساراواک، مالایا و صباح است. سواحل شرقی آن که به دریای چین جنوبی مشرف است به تعدادی جزایر و تخته سنگ‌های مرجانی ختم می‌شود. مهم‌ترین راه ارتباطی اقیانوس هند و اقیانوس آرام، تنگه مالاکا، در سواحل غربی آن واقع شده است این سواحل بدون بریدگی و بعضاً دارای باتلاق می‌باشند که برای تأسیسات بندری مساعد نیست.

رودهای معروف آن پاهانگ و کلانتان نام دارند که به دریای چین جنوبی می‌ریزند. این کشور دارای آب و هوای استوایی بوده 65% خاک آن را جنگل‌های استوایی پوشش می‌دهد. آب و هوای آن در کل گرم و مرطوب است و در معرض وزش بادهای موسون قرار دارد. با این همه، پوشش گیاهی شبه جزیره، جنگل‌های انبوه و همیشه سبز استوایی است. در واقع متراکم‌ترین پوشش گیاهی آب و هوای مناطق گرم و مرطوب را می‌توان در مالزی مشاهده کرد. ترکیب گیاهی مالزی در شمار غنی‌ترین نوع در جهان است و حدود 8000 گونه گیاهی که 2500 نوع آن درخت است در مالزی می‌روید. میزان تراکم پوشش جنگلی و گیاهی به گونه‌ای است که غالباً مانع از تابش نور خورشید به زمین می‌شود، هر چند در دهه‌های اخیر وزش بادهای شدید و طوفان‌های استوایی به قسمت‌هایی از آن آسیب جدی وارد کرده است.

آب و هوای مالزی

مالزی دارای آب و هوایی استوایی است که دمای آن معمولا بین 20 تا 30 درجه سانتیگراد می‌باشد و از آنجا که در مجاورت آب‌ها قرار دارد دارای رطوبت بالایی است. به جز مناطق مرتفع، دیگر مناطق مالزی دارای آب و هوای گرم و خشک می‌باشند. در طول فصل‌های موسمی، خط ساحلی این شبه جزیره بیشترین تاثیر را نمی‌گیرد.

در سواحل غربی فصل بارش از ماه سپتامبر شروع شده و تا دسامبر ادامه می‌یابد؛ اما در ساحل شرقی باران‌های سنگین از نوامبر تا فوریه ادامه دارد. شبه جزیره مالزی دارای متوسط بارش 2500 میلی متر است و در قسمت شرق مالزی این میزان به 5080 میلی متر می‌رسد. به طور خلاصه می‌توان گفت آب و هوای مالزی در طول روز گرم و مرطوب، و در هنگام شب رو به خنکی می‌رود.

تقسیمات کشوری مالزی

در تقسیمات کشوری مالزی، کشور مالزی به 13 استان یا ایالت تقسیم شده است و استاندار هر استان را اصطلاحا شاه یا سلطان می‌نامند.

ایالت سلانگور (Selangor) / ایالت ترنگانو (Trenccanu) / ایالت جوهور (Johor)/ ایالت کداح (Kedah)/ ایالت نگری سمبلین/ ایالت پاهانگ (Pahang)/ ایالت پینانگ (Penang)/ ایالت پراک (Perak)/ ایالت کلانتان (Kelantan)/ ایالت ملاکا (Melaka)/ ایالت پرلیس (Perlis) / ایالت صباح (Sabah) / ایالت ساراواک (Sarawak)

منطقه‌های فدرال کشور مالزی

در تقسیمات کشوری مالزی سه منطقه فدرال در مالزی وجود دارد که عبارتند از:

منطقه فدرال کوالالامپور: مرکز این ایالت شهر کوالالامپور می‌باشد که مساحتی در حدود 244 کیلومتر مربع را دارا می‌باشد؛ جمعیت این ایالت در حدود 1 میلیون و 627 هزار نفر برآورد می‌شود.

منطقه فدرال پوتراجایا در مالزی غربی: مرکز این ایالت شهر پوتراجایا می‌باشد و مساحت این ایالت نیز به 49 کیلومتر مربع می‌رسد. جمعیت این ایالت در حدود 67 هزار نفر برآورد می‌شود.

جزیره کوچک لابوان در کنار ایالت صباح در مالزی شرقی:مرکز این ایالت شهر ویکتوریا می‌باشد و همچنین مساحت این ایالت در حدود 91 کیلومتر مربع بوده و جمعیت آن نیز به 85 هزار نفر می‌رسد.

دولت و سیاست

حکومت سلطنتی دوره‌ای

مالزی پس از استقلال از انگلیس در سال ۱۹۵۷، حکومت سلطنتی دوره‌ای را پذیرفت. بر اساس قانون اساسی مالزی، پادشاه، از میان ۹ سلطان ایالت‌های مختلف مالزی از ۱۳ ایالت، به‌طور دوره‌ای و برای مدت ۵ سال انتخاب می‌شود. در چهار ایالت دیگر که سلطان ندارند بالاترین مقام رسمی، فرمانداران انتصابی هستند که آنها نیز با ترتیب خاصی انتخاب شده و مقام تشریفاتی و اختیارات رسمی سلاطین را دارا می‌باشند. پادشاه در مالزی در ظاهر دارای اختیارات و وظایف تشریفاتی است ولی در عمل بر بسیاری از امور دخالت داشته و حتی قدرت انحلال مجلس را نیز دارا می‌باشد.

پادشاه در مقام فرماندهی کل نیروهای مسلح کشور دارای اختیاراتی رسمی بوده و به عنوان بالاترین مقام کشور، تنفیذ نخست‌وزیر (پس از انتخاب شدن وی از طریق پارلمان) و توشیح پیشنهاد انحلال مجلس یا عدم قبول آن را بر عهده دارد. انتصاب قضات دادگاه فدرال و دادگاه‌های عالی از جمله معدود وظایف پادشاه است. تصمیمات پارلمان نیز به سمع و نظر شاه می‌رسد ولی وی اجازه اظهار نظر ندارد. انحلال مجلس هم از معدود اختیارات پادشاه محسوب می‌شود. قوه قانونگذاری مالزی متشکل از دو مجلس سنا و مجلس نمایندگان است که ۴۰ نفر از ۶۹ عضو مجلس سنا را پادشاه انتخاب می‌نماید.

دولت و سیاست

سازمان حکومتی در مالزی نسبتاً الگوبرداری از سازمان پارلمانی سیستم وست مینستر، یا به عبارتی میراث حکومت امپراتوری بریتانیا است. اما در عمل، بیشتر قدرت در شاخهٔ اجرائی دولت متمرکز می‌شود تا بخش مقننهٔ آن و قوهٔ قضائیه در اثر حملات مداوم دولت در دورهٔ ماهاتیر تضعیف شده‌است. از زمان کسب استقلال در سال ۱۹۵۷، مالزی توسط یک ائتلاف چند نژادی تحت عنوان ناسیونال باریسان (قبلاً یک اتحاد بوده) اداره شده‌است.

مجلس مالزی شامل یک مجلس نمایندگان (Dewan Rakyat) یعنی خانه ملت و یک مجلس سنا یا (Dewan Negara) یعنی خانه کشور می‌باشد. مجلس ۲۱۹ عضوی نمایندگان از طریق هیئت‌های تک عضوی موکلانی انتخاب می‌شوند که اعضای آن برای حداکثر یک دوره ۵ ساله برگزیده شده‌اند. قدرت قانونگذاری بین قانونگذاران فدرال و ایالتی تقسیم می‌شود. تمام ۷۰ سناتور آن برای مدت ۳ سال متصدی امور وکالت خود هستند؛ که ۲۶ نفر از آنها از سوی مجامع ایالتی، ۲ نفر به نمایندگی از منطقهٔ فدرال کوآلالامپور، یعنی ۱نفر از حوزه‌های فدرال لابوآن و پوتراجایا، و ۴۰ نفر باقی نیز توسط شاه منصوب می‌گردند. انتخابات پارلمانی مالزی دست کم یکبار در هر ۵ سال برگزار می‌شود، که آخرین انتخابات عمومی آن در مارس ۲۰۰۴ برگزار شده‌است. سن رأی‌دهندگان باید از ۲۱ به بالا باشد تا بتوانند برای اعضای مجلس نمایندگان و نیز بیشتر ایالات و نیز مجمع قضائی ایالتی رأی بدهند. رأی دادن اجباری نیست.

قدرت اجرایی در اختیار کابینهٔ مالزی هیئت دولت به ریاست نخست‌وزیر است؛ و قانون اساسی مالزی تأکید می‌کند که نخست‌وزیر باید عضو مجلس سفلای پارلمان مالزی باشد که بنابر نظر حاکم عالی می‌تواند به گروه اکثریت در مجلس دستور دهد. کابینه از میان اعضای دو مجلس انتخاب می‌گردد و مسئول ادارهٔ آن مرجع نیز می‌باشد. همچنین دولت مالزی در تلاش است که میزبانی جام جهانی ۲۰۳۰ را کسب کند.

دولت‌های ایالتی با ریاست وزرای عالی (Menteri Besar در ایالات مالایایی یا Ketua Menteri در ایالاتی که حاکمان موروثی ندارند) با شوراهای ایالتی (Dewan Undangan Negeri) و با رأی شاهان و فرمانداران آنها برگزیده می‌شوند.

اسامی و شهرت تمامی نخست‌وزیران مالزی

تونکو عبدالرحمان - مشهور به پدر استقلال

تون عبدالرزاق - مشهور به پدر توسعه

تون حسین اون - مشهور به پدر اتحاد

تون دکتر ماهاتیر محمد - مشهور به پدر مدرنیته و معمار مالزی نوین

تون دکتر محمد عبدالله بداوی - مشهور به پدر توسعه سرمایه‌گذاری

تون نجیب رزاق - هم اکنون هم نخست‌وزیر است.

اقتصاد

شبه جزیره مالایی و آسیای جنوب شرقی، همواره مرکزی برای تجارت بوده‌است. اقلام گوناگونی همچون چینی‌آلات و چاشنی‌ها، حتی پیش از آنکه سلطان‌نشین مالاکا و سنگاپور به این شهرت برسند، فعالانه تجارت می‌شده‌است. در سده هفدهم، ذخایر فراوانی از قلع در چند ایالات مالایایی کشف شد. سپس، همان‌طور که امپراتوری بریتانیا بر مالایا چیره شدند، درختان کائوچو و خرمای روغنی برای مقاصد بازرگانی عرضه شدند. در طول این دوران، مالایا به بزرگترین تولیدکننده عمده قلع، کائوچو و خرمای روغنی تبدیل شد.

همزمان با این که مالایا به سوی کسب استقلال خود حرکت می‌نمود، دولت به اجرای برنامه‌های پنجساله خود پرداخت. برنامه پنجساله اول آن کشور در سال ۱۹۵۵ آغاز گردید. با تأسیس مالزی، این برنامه‌ها بازنگری و تکرار شدند، که اولین برنامه مالزی در سال ۱۹۶۵ آغاز شد. در دهه ۱۹۷۰، مالزی به تقلید از رویه چهار قدرت اقتصادی اصلی آسیا پرداخت و از وابستگی به استخراج معادن و کشاورزی به اقتصادی صنعتی تغییر هویت داد. با سرمایه‌گذاری ژاپن، در طول چند سال صنایع سنگین آن شکوفا شد، و صادرات مالزی به موتور اولیه رشد کشور تبدیل شدند. مالزی پیوسته به رشد بیش از ۷ درصد در تولید ناخالص ملی در کنار تورمی پایین در دهه‌های ۱۹۸۰و۱۹۹۰ دست یافت. طی همان دوره، دولت کوشید تا با سیاست اقتصادی جدید (مالزی) (ان‌ای‌پی) پس از حادثه شورش نژادی ۱۳ مه ۱۹۶۹ فقر را ریشه‌کن سازد.

فرهنگ

قدیمی‌ترین ساکنین مالزی مردم قبیله‌ای مالزی هستند. جمعیت این عده تقریباً 5% کل جمعیت را تشکیل می‌دهد که اکثر آنها در ایالت ساراواک و صباح زندگی می‌کنند. اگرچه مردم قبیله‌ای مالزی دوست دارند با مشخصات قبیله‌ای خود طبقه بندی شوند، ولی مردم شبه جزیره مالزی آنها را تحت عنوان اورنگ اصلی قرار می‌دهند که به معنی "مردم اصلی" می‌باشد. در ایالت ساراواک اغلب مردم از قبیله دایاک هستند که عموماً در خانه‌های دسته جمعی که به صورت یک کریدور طویل است زندگی می‌کنند که یا در آب زندگی می‌کنند و یا در خشکی. در ایالات صباح اکثر قبیله‌ها کادازان هستند. اغلب مردم قبیله‌ای مالزی وابستگی روانی شدیدی با جنگل‌های انبوه پر باران دارند.

یک نمونه از پیچیدگی فرهنگ مالزی که جمعیت مهاجر در طول تاریخ پدید آورده‌اند، تاریخ مهاجران چینی است. اولین چینی‌هایی که از ابتدا در اطراف مالکا سکونت داشته و پس از آشنایی با فرهنگ و ازدواج با آنها در خلیج سکونت گزیدند، ابتدا از شهر مالاکا و اطراف آن آغاز شد. این افراد که به باباس و نوناس معروف هستند بتدریج تلفیقی ایجاد کردند که منعکس کننده اعتقادات، رفتار و هنری بود که ترکیبی از سنت مالایی و چینی بوجود آمد، به نحوی که فرهنگ جدیدی را تشکیل داد. بعدها چینی‌هایی که برای بهره‌برداری از صنایع قلع و لاستیک به مالزی آمدند، فرهنگ خود را با دقت بیشتری حفظ نمودند که بطور مثال اگر کسی به شهر پنانگ سفر می‌کرد، بیشتر احساس می‌کرد که در چین بسر می‌برد تا در مالزی.

شاید سهل‌ترین راه برای درک پیچیدگی فرهنگ در مالزی، تعمق در سیاست باز دولت مالزی در زمان انجام آداب و رسوم مذهبی می‌باشد. اگرچه فرهنگ سنتی مالزی که گاهاً توسط گروه‌های قومی حفظ شده است، تمام اقوام دیگر مالزی در طی مراسم مذهبی در را بر اعضای دیگر با فرهنگ دیگر باز می‌نمایند. چنین تکاملی یقیناً بیشتر از حذف مرز در مذهب بوده و تفاهم را گسترش می‌دهد. این یک جشن مثبتی است که در مسیر همزیستی سنتی برای هزاره‌ای می‌باشد که باعث پیشرفت مالزی خواهد بود.

آموزش در مالزی

نظام آموزشی مالزی تمامی مقاطع آموزشی از مقطع پیش دبستانی تا مقطع آموزش عالی را به شرح ذیل تحت پوشش قرار می‌دهد:

آموزش پیش دبستانی از سن 5 سالگی (برای 2تا 3 سال)

آموزش ابتدائی از سن 7 سالگی (برای 5 تا 7 سال)

آموزش متوسطه مقدماتی از سن 13 سالگی (برای 3سال)

آموزش متوسطه تکمیلی، از سن 16 سالگی (برای مدت 2 سال)

آموزش کالج، یا مقطع ششم، ‌ از سن 18 سالگی (برای مدت 1 تا 5/1 سال)

آموزش عالی

دوره کارشناسی، از 20 سالگی (برای 3 تا 5سال)

دوره کارشناسی ارشد و دکتری (به مدت 1 تا 5 سال)

دانشگاه‌های مالزی

دانشگاه‌های دولتی مالزی بر حسب استان

جوهور/ کداح/ کلانتان/ کوالالامپور/ ملاکا/ سمبیلان/ پاهنگ/ پیننگ/ پراک/ پرلیس/ صباح/ ساراواک/ سلانگور/ ترنگگانو

دانشگاه‌های خصوصی مالزی

کوالالامپور/ سلانگور/ پراک/ ساراواک

شهرهای مهم مالزی

کوآلالامپور

یکی از زیباترین شهرهای مالزی که اغلب توریست‌ها و گردشگران برای سفر آن را انتخاب می‌کنند، شهر کوالالامپور است. این شهر کوالالامپور به شهر آسمان خراش‌ها معروف است و دلیلش هم آن است که ساختمان‌های بسیار بلندی در این شهر ساخته شده و دلیلی برای جذب گردشگر از سراسر جهان شده است. آنچه باید درباره این شهر بدانید این است که سه منطقه اصلی که به مثلث طلایی معروف است در این شهر وجود دارد به نام‌های منطقه بوکیت بینتانگ، منطقه کی ال سی سی و چیتاتوون.

برج‌های معروف دوقلو کوالالامپور هم در منطقه کی ال سی سی قرار دارد.

پنانگ

در شرق کشور مالزی شهری به نام پنانگ وجود دارد که دارای تنوع بالایی در جاذبه‌های گردشگری و قومیتی نیست اما به دلیل بازارهای سرباز محلی و تبادلات اجناس مختلفی که در این شهر وجود دارد، مسافران زیادی آن را برای سفر خود انتخاب می‌کنند. این شهر در مرز آسیا و اروپا قرار دارد و در سال ۱۷۸۶ میلادی به عنوان اولین بندر تجاری در شرق این کشور انتخاب شد.

شرایط آب و هوایی در شهر پنانگ مالزی به طور معمول در مساعد است، اما از ماه آگوست تا نوامبر (مرداد تا آبان) شرایط آب و هوایی بسیار مناسبی در این شهر برقرار است.

لنکاوی langkawi

در کشور مالزی، شهری به نام لنکاوی وجود دارد که به آن لقب بهشت مالزی را داده‌اند و جالب است بدانید که در زبان مالایی به این شهر عقاب قهوه‌ای گفته می‌شود. جزایر لنکاوی در محل برخورد تنگه مالاکا با آب‌های دریاهای آندامان قرار دارد و تقریبا بیش از صد جزیره در این شهر وجود دارد. از جمله بهترین جاذبه‌های گردشگری شهر لنکاوی در مالزی جزیره پولائو لنکاوی، پل هوایی لنکاوی، باغ پرندگان لنکاوی، آبشار لنکاوی، باغ برنج لامان لنکاوی، مسجد آل هانا لنکاوی است و لازم به ذکر است که بگوییم سوغاتی معروف آن هم کریستال لنکاوی می‌باشد.

جرج تاون George Town

شهری به نام جرج تاون در کشور مالزی وجود دارد که جزء یکی از شهرهای توریستی به شمار می‌رود و در میراث جهانی یونسکو هم به ثبت رسیده است. در این شهر جاذبه‌ها و بناهای تاریخی بسیار وجود دارد و همچنین مراکز خرید متنوع در کنار رستوران‌های مالایی، چینی و اروپایی سبب شده‌اند تا مسافران زیادی این شهر را برای سفر خود انتخاب کنند. شهر جرج تاون در واقع در ایالت پنانگ مالزی قرار دارد و از جمله مراکز مهم سیاسی، تحصیلی و اقتصادی در زمان حکمرانی پادشاه جرج سوم محسوب می‌باشد.

ایپوه Ipoh

دیگر شهر مدرن و مجلل کشور مالزی شهر ایپوه نام دارد، این شهر در قرن نوزدهم به دلیل وجود معادن قلع جز یکی از ثروتمندترین شهرهای آسیایی بود و سرمایه دارای بسیاری از کشورهای اروپایی وارد آن شدند و تجارت‌های کلانی انجام می‌دادند. در این شهر معماری بناها تقریبا ترکیبی از سبک چینی، مالایی و اروپایی بود و جالب است بدانید که در شهر ایپوه از ایستگاه مترو شهر حتما بازدید نمایید. امروزه این شهر به عنوان یک مقصد گردشگری در حال رشد فرهنگی و آشپزی در بین گردشگران شناخته شده است.

میری Miri

شهر میری پیشرفت و توسعه خود را مدیون چینی‌ها است و دلیل هم رفت و آمد زیاد بازرگانان چینی بوده است. در مورد این شهر جالب است بدانید که یکی از بهترین اقامتگاه‌های مالزی در این شهر قرار دارد و شما می‌توانید با قیمت مناسب در آن اقامت داشته باشید. سه جاذبه گردشگری در شهر میری مالزی می‌توان به پارک گونونگ مولو (Gunung Mulu)، تپه نیاه (Niah) و لمبیر هیل (Lambir) اشاره کرد.

جاذبه‌های تاریخی برتر و جاذبه‌های طبیعی برتر در مالزی

جورج تاون (George Town) – جورج تاون شهری رنگارنگ در پنانگ مالزی است که یکی از جاذبه‌ها و میراث تاریخی مهم این کشور است. ساختمان‌های رنگارنگ و زیبا، چهره‌ای رویایی به این شهر بخشیده‌اند.

معبد غار باتو (Batu Cave) – این معبد که محلی برای عبادت هندوهای مالزی است، شبیه به بهشت است. هیبت و شکوه این معبد مو به اندامتان سیخ می‌کند. به طوری که انگار واقعا خدای معبد در این مکان حضور دارد!

ایپوه (Ipoh) – ایپوه از سال 2017 به بعد به یکی از پر‌بازدیدترین مکان‌های دیدنی مالزی تبدیل شد. این شهر که مرکز پراک است به خاطر داشتن معابد بسیار زیبای هندو و بودایی خود از شهرت بسیار زیادی برخوردار است.

جزایر پرهنتیان (The Perhentians) – این جزایر در جنوب دریای چین واقع شده‌اند و یکی از زیباترین جاذبه‌های طبیعی مالزی هستند. آب‌های اطراف این جزیره به قدری زلال است که می‌توانید کف دریا و ساحل را به راحتی ببینید.

دره دانوم (Danum Valley)– دره دانوم واقع در ایالت صباح، یکی از شگفتی‌های طبیعی کشور مالزی است. قدمت این دره 130 میلیون سال تخمین زده شده است و مساحت آن چیزی بالغ بر 438 کیلومتر مربع است.

ارتفاعات کامرون (Cameron)– از قرن 19 میلادی به بعد، ارتفاعات کامرون به یکی از علاقمندی‌های توریست‌ها در سراسر دنیا بدل شد. پوشش گیاهی متراکم، تمام منطقه کامرون را مانند فرشی سبزرنگ پوشانده است.

روز ملی هاری مردکا Hari Merdeka

Merdeka به معنای مستقل است و با اینکه مالزی بیش از 50 سال پیش از بند استعمار آزاد شده، این جشن همچنان یک رویداد سالانه با شکوه با موضوعات و برنامه‌های مختلف در 31 آگوست هر سال برگزار می‌شود. در این روز باشکوه مالزی، بخش‌های مختلف دولتی و خصوصی در مقابل رهبران کشور و نخست‌وزیر و شهروندان از گوشه و کنار کشور راهپیمایی می‌کنند. این یکی از بهترین زمان‌هااست تا شاهد وحدت جامعه مالزی باشید، چرا که مردم از تمام نژادها و مذاهب به تماشای این رژه می‌نشیند.

مراسم آغازین جشن مردکا در دریاچه ی پوتراجایا برگزار می‌شود و در پی آن، آتش بازی و اجراهای با شکوه موسیقی وکنسرت ها، مسابقات و بازی‌های بین‌المللی و همچنین بازار مواد غذایی خواهد بود.

رسانه‌ها

رسانه‌های مالزی شامل تلوزیون، روزنامه، رادیو و اینترنت می‌باشد که برخی از آنهامتعلق به دولت و برخی به صورت شخصی اداره می‌شوند. حدود 30 روزنامه در این کشور منتشر می‌شود که از محبوب‌ترین آنها می‌توان به روزنامه‌های The Star، New Straits Times، theSun، Berita Harian، Utusan Malaysia، Sin Chew Jit Poh و Nanyang Siang Pau اشاره کرد.

این کشور دارای 34 شبکه رادیویی می‌باشد. شرکت Media Prima از مهم‌ترین شرکت‌های رادیوی این کشور می‌باشد که کانال‌های Hot FM، Fly FM و One FM را پشتیبانی می‌کند. شرکت Astro تنها ارائه دهنده شبکه‌های ماهواره‌ای در این مالزی می‌باشد. 200 کانال ماهواره‌ای توسط این شرکت پشتیبانی می‌شود که می‌توان با پرداخت حداقل هزینه 50 رینگت و حداکثر هزینه 200 رینگت می‌توان به آنهادسترسی داشت. مالزی رتبه 141 میان 178 در زمینه آزادی مطبوعات را در سال 2010 و رتبه 122 در 179 کشور در سال 2012 کسب کرده است.

بر اساس برخی قوانین، روزنامه‌های کشور سنگاپور در مالزی فروخته نمی‌شوند ولی روزنامه مالزیایی New Straits Times در کشور سنگاپور فروخته می‌شود.

تعطیلات رسمی و مذهبی

مالزی شاهد تعداد زیادی از تعطیلات و جشن‌های مختلف در طول سال می‌باشد که برخی از آنها به صورت رسمی توسط دولت فدراسیون به عنوان تعطیلات عمومی‎‌شناخته شده‌اند و برخی دیگر فقط در ایالت‌های خاص دیده می‌شوند.

سال نوی میلادی: 1 ژانویه (در برخی از ایالت‌هاتعطیل می‌باشد)

سال نوی چینی: ژانویه / فوریه (دو روز تعطیلی به مناسبت آغاز سال چینی که در ایالات کلانتان و ترنگگانو یک روز تعطیل است)

روز فدرال: 1 فوریه (این روز در کوالالامپور، لابوآن و پِتروجایا به مناسبت تشکیل قلمروهای فدرال در سال 1974 تعطیل است)

روز کارگر: 1 مه

روز وساک یا بودا: آوریل / مه

روز ملی مالزی: 31 اوت

تولد پادشاه: 6 ژوئن

روز مالزی: 16 سپتامبر

دیپاوالی: اکتبر / نوامبر

روز کریسمس: 25 دسامبر

عید فطر: متغیر

عید قربان: متغیر (دو روز تعطیل است)

ولادت حضرت محمد (ص): متغیر

آغاز سال جدید اسلامی: متغیر

مذهب و زبان مردم مالزی

طبق قانون اساسی کشور مالزی دین رسمی این کشور اسلام اعلام نموده است ولی داشتن هر دین دیگری برای شهروندان آزاد می‌باشد. بر طبق سرشماری سال 2016 میلادی جمعیت این کشور چیزی در حدود سی و یک میلیون نفر بوده است که در حدود 61.3 درصد آنها را مسلمانان، 19.8 درصد را بودایی‌ها، 9.2 درصد را مسیحیان، 6.3 درصد را هندوها و اینکه 1.3 درصد را کنفسیوس‌گرایان، تائوئیسم و پیروان مذهب چینی تشکیل داده‌اند.

همچنین 0.7 درصد بیان کرده‌اند که پیرو هیچ دینی نیستند و 1.4 درصد باقیمانده از دین‌های دیگر پیروی می‌کنند و یا اطلاعاتی را در این زمینه ارائه نشده است. زبان رسمی و ملی کشور مالزی زبان مالایی یا باهاسا مالایو است، قانون زبان ملی در سال 1967 میلادی الفبای لاتین را جایگزین الفبای جاوی کردند ولی استفاده از الفبای سنتی جاوی مانعی نداشته است. در ضمن زبان انگلیسی نیز زبان دوم این کشور محسوب شده و اغلب در معاملات تجاری از آن استفاده می‌گردد و همچنین به علت چند نژاده بودن مردمان این کشور زبان‌های چینی و هندی نیز در آن عموما رایج می‌باشند.

اسلام در مالزی

سابقه ورود اسلام به منطقه جنوب شرقی آسیا به قرن هفتم میلادی باز می‌گردد. اهمیت اقتصادی این منطقه باعث جلب تاجران مسلمان ایرانی و عرب گردید؛ به گونه‌ای که رفته‌رفته با افزایش تعداد مسلمانان، افراد بومی با اسلام آشنا شدند و ضمن پذیرش آن، خود به ترویج این مذهب جدید پرداختند. به این ترتیب، مناطق مسلمان‌نشین بسیاری در آن نواحی (از جمله مالزی) پدیدار شد که از جمله می‌توان به حکومت سلطنتی مالاکا در قرن پانزدهم میلادی اشاره کرد.

اسلام در طول پانصد سال گذشته بخش مهم فرهنگ مالایو را تشکیل می‌داده است؛ ولی به هر حال با سنت‌های پیش از اسلام و نیز اعتقادات سنتی، شامل مفاهیم سیاسی هند، گره خورده است. این مفاهیم مربوط به جامعه فئودالی شدیداً طبقه‌بندی‌شده میان حاکم و تابع است که بر اساس تفاوت شدید رده‌های اجتماعی انجام می‌گرفت. در پایین‌ترین سطح، معلمان مذهبی دهکده، مدارس اسلامی را اداره می‌کردند؛ در عین حال، پیشوایان محلی (امام) بر انجام آداب مذهبی نظارت داشتند.

امامان به واسطه قواعد، آداب عبادت و تعهدات (نظیر فناوری و جمع‌آوری عشریه)، با قضات مسلمان (kadis) و دادگاه‌ها که با علمای بانفوذ مذهبی سروکار داشتند، رابطه منظم برقرار می‌کردند. علمای مذهبی هم به نوبه خود شوراهایی برای مشورت در خصوص قواعد و موضوعات مذهبی تشکیل می‌دادند. نتیجه عملکرد، سلسله مراتب منظمی از کارگزاران مذهبی بود که وظیفه پشتیبانی از اسلام و حقوق عرضی (ulamak) و نیز تعهد به حفظ نهادهای شبه‌فئودال حکومت را برعهده داشتند. این سیستم، همچنان مستمراً عمل می‌کرد و در طول دوران استعمار بریتانیا منظم‌تر و شدیدتر شد.

برگزاری همه ساله مسابقات قرآنی

یکی از برنامه‌های ثابت دولت مالزی که سال‌هاست مرتب و با شکوه خاص برگزار می‌گردد، برگزاری مسابقات بین‌المللی حفظ، قرائت و تفسیر قرآن کریم می‌باشد که معمولاً در ماه نزول وحی و ماه دعا و قرآن کریم یعنی ماه مبارک رمضان هر سال منعقد می‌گردد. این امر توجه دولت این کشور و مهم‌تر از آن اقبال مردم آن را به قرآن مجید و انواع آثار مثبت معنوی و روحانی و اجتماعی آن، نشان می‌دهد.

موضوع دیگر، برگزاری انواع همایش‌های سیاسی چون اجلاس سران و وزرای خارجه کشورهای اسلامی، تجاری و اقتصادی و صنفی در آن کشور است که همه ساله شاهد آن هستیم. جالب آن که نه تنها در همایش‌های قرآنی و سیاسی، حتی در همایش‌های تجاری نیز این کشور به جهان اسلام و تقویت امت اسلامی و مردم مسلمان از لحاظ تجاری و اقتصادی توجه ویژه دارد و برای تقویت روح همبستگی دینی و سیاسی مسلمانان از این ره‌گذر می‌کوشد.

آخرین همایش تجارت که در تاریخ 20 تا 21 ژوئن در آن کشور برگزار شد با سخن‌رانی نخست‌وزیر جدید آن کشور عبدالله احمد بداوی، افتتاح گردید: گفته می‌شود که هدف از اجرای چنین همایشی، تقویت و استحکام روابط اقتصادی میان کشورهای عضو سازمان کنفرانس اسلامی است و برای حمایت و تقویت مشارکت میان انجمن‌های تجاری کشورهای اسلامی و تسهیلات و خدمات تجاری میان اعضا می‌باشد. در کنار این همایش، نمایشگاه تجارت بازرگانی برپا خواهد شد که محصولات کشاورزی و صنفی شامل وسایل نقلیه، قطعات یدکی، کالاهای الکتریکی و الکترونیکی نمایش داده خواهد شد. هم چنین فرآورده‌هایی در بخش خدماتی مانند بانکداری، مالی، ایجاد بیمه‌های اسلامی، فناوری، ارتباطات و اطلاعات، جهان گردی و بهداشت به نمایش گذاشته می‌شود.

آداب جشن‌های هری رایا حاجی در مالزی

عیدالاضحی یا هری رایا حاجی در مالزی که بیش از 61 درصد از جمعیت 30 میلیون نفری آن را مسلمانان تشکیل می‌دهند، از جایگاه بسیار بالا و متفاوتی نسبت به سایر مناسبت‌های عمومی در این کشور برخوردار است. عید فطر در زبان مالایی تبارها بیشتر به نام‌های مختلف هری رایا یا عیدالفطری و هری رایا حاجی خوانده می‌شود. 'هرای رایا' در لغت به معنی 'روز جشن' است و برای اشاره به عیدهای اسلامی چون عید فطر و عید قربان نیز به کار می‌رود. البته در مالزی عید فطر بسیار گسترده‌تر و بزرگتر از عید قربان برگزار می‌شود.

در این کشور جنوب شرق آسیا هری رایا حاجی با آداب و رسوم بومی و قومی ادغام شده و ترکیبی از یک عید مذهبی- سنتی را ایجاد کرده است. دراین ایام مسلمانان مالزی با خریدهای ویژه به استقبال عید می‌روند و بستگی به توان مالی خود در خانه یا مراکز مختلف عمومی‌مانند رستوران‌ها، سالن‌ها و هتل‌ها جشن‌های ویژه‌ای را برگزار می‌کنند. اگرچه عمده گوشت مصرفی در این کشور وارداتی است و اکثر از استرالیا و یا کشورهای اطراف وارد می‌شود اما در روز عید قربان دام‌های زنده که عمدتا بز و گوسفند هستند قربانی می‌شوند.

نکته حائز اهمیت این است که در مالزی نیز مانند بسیاری از کشورهای اسلامی به دلیل اینکه در روز عیدقربان آمار دام‌های قربانی زیاد است، اکثر این قربانی‌ها به مراکز خیریه عمومی اهدا می‌شود تا نیازمندان از آنها استفاده کنند. عید قربان درعین حال برای مسلمانان در مالزی و اندونزی به دلیل توفیق حضور در بیت‌الله الحرام بسیار حائز اهمیت است. حج برای مسلمانان در کشورهای مالزی بسیار مهم است و تشرف به خانه خدا از آرزوهای قلبی این مسلمانان محسوب می‌شود.

علاوه بر مسلمانان بومی تباران مالایی که عید قربان را با مراسم کامل آن به مورد اجرا می‌گذارند، تعداد زیادی از مسلمانان دیگر نیز که مقیم این کشور هستند، این عید مذهبی را با سرور و شادی برگزار می‌کنند. مردم این کشور در ایام تعطیلات ویژه عید فطر با بازگشت به زادگاه‌های خود که در زبان مالایی به آن بالیک کامپونگ می‌گویند مراسم ویژه عید را در کنار خانواده‌ها و اقوام خود برگزار می‌کنند. دیدار از بزرگان، پذیرانی از اقوام و خویشان و پوشیدن لباس‌های نو بخشی از سنت‌های ویژه روز عید فطر در مالزی است که مردم این کشور همواره سعی می‌کنند این سنت‌ها را حفظ کنند.

عید فطر مالزی با طعم رندانگ و توپات

مردم مالزی عید فطر را (hari raya puasa) به معنای روز عید می‌نامند. آنان از چند روز مانده به عید خود را آماده استقبال می‌کنند، شهر را چراغانی کرده به خرید از فروشگاه‌ها برای آمادگی در روز عید می‌پردازند. مردم به سفر می‌روند تا روز عید را در روستاها و شهر‌های مختلف در کنار خانواده‌ خود سپری کنند.

مردم مالزی در شب پیش از عید به تهیه غذا و شیرینی سنتی مخصوص از جمله "رندانگ" که از گوشت گاو و مرغ پخته شده در شیرنارگیل درست می‌شود و همچنین "توپات" که از برنج پیچیده شده در برگ خرما تهیه می‌شود می‌پردازند. رسم جالب دیگری که در این کشور جریان دارد سنت "سفره باز" است. نخست‌وزیر و مقامات دولتی قبل از عید از مردم دعوت به عمل می‌آورند تا در روز عید در خانه ی آنان حضور پیدا کنند. مقامات دولتی در روز عید درب خانه ی خود را بر روی عموم مردم باز می‌کنند و مردم هم برای عرض تبریک به منزل آنان می‌روند.

احزاب سیاسی مالزی

ائتلاف متحد (Perikatan Nasional)

1UMNO (سازمان ملی ملایوهای متحد معروف به آمنو) که بزرگترین حزب در اتحادیه جبهه ملی محسوب می‌گردد. این سازمان سیاسی در سال 1946 میلادی تأسیس شد و تا زمان انتخابات سراسری سال 2018 قویترین جریان سیاسی در طول سالهای کسب استقلال و پس از آن بود. در انتخابات سراسری سال 2018 این حزب شکست سختی را در انتخابات خورد و توانست تنها 78 کرسی را کسب نماید که متعاقبا با استعفای برخی از نمایندگان متعلق به این حزب از عضویت در حزب، در حال حاضر تعداد کرسی‌های آن در پارلمان به 40 کرسی کاهش یافته است. پس از انتخابات سراسری سال 2018 برخی از رهبران ارشد آمنو از جمله نجیب رزاق نخست‌وزیر سابق و احمد زاهد حمیدی معاون وی با اتهامات گوناگون مالی روبرو شدند.

حزب پریبومی برساتو که رهبری آن بر عهده ماهاتیر محمد است. این حزب در سال 2015 توسط برخی اعضای سابق آمنو تشکیل گردید و با پیوستن به ائتلاف امید نقش مهمی در پیروزی این ائتلاف در انتخابات سال 1397 ایفا نمود. متعاقب بحران سیاسی مالزی در نتیجه استعفای ماهاتیر محمد در 24 فوریه 2020 محی الدین یاسین رئیس حزب و برخی دیگر از اعضای حزب خروج این حزب از ائتلاف امید را اعلام و با اتحاد با احزاب آمنو و پاس ائتلاف متحد را تشکیل دادند.

حزب اسلامی پاس مالزی (PAS) که در انتخابات سال 2013 در جبهه مخالفین فعالیت می‌کرد در انتخابات 2018 به صورت مستقل فعالیت نمود و توانست 18 کرسی در مجلس نمایندگان کسب نماید. پس از تشکیل پارلمان جدید این حزب به مرور به حزب آمنو نزدیک شد و در برخی از انتخابات میان دوره‌ای با حزب آمنو به صورت مشترک فعالیت نمود. با نتیجه بخش بودن این همکاری‌ها زمزمه اتحاد این دو حزب مطرح شد و سران دو حزب در نشستی در خصوص همکاری مشترک در انتخابات میان دوره‌ای به توافق رسیدند. این حزب پس از حزب آمنو بیشترین نفوذ را در میان مسلمانان ملایو بخصوص در شمال مالزی دارد. هادی آونگ در حال حاضر رهبر این حزب است. شورای علمای حزب از مهمترین ارکان حزب پاس به شمار می‌رود. دو ایالت کلانتان و ترنگانو مرکز قدرت این حزب محسوب می‌شوند.

حزب MCA (اتحادیه چینی‌های مالزی) که یک حزب چینی تبار است که تنها دو کرسی در مجلس نمایندگان در اختیار دارد. این حزب حضور موفقی در انتخابات سراسری 2018 مالزی نداشت و شش کرسی خود را در رقابت با حزب داپ واگذار نمود که متعاقبا توانست در انتخابات میان دوره‌ای در سال 2019 یکی از کرسی‌های خود را مجددا تصاحب نماید.

حزبMIC (کنگره هند‌های مالزی)که یک حزب هندی تبار است. این حزب دارای یک کرسی در مجلس نمایندگان است و در مقایسه با مجلس قبلی، سه کرسی را از دست داده است.

ائتلاف GPS متشکل از 4 حزب ذیل:

PBBحزب بومی پوتراهای متحد ساراواک) که در ایالت ساراواک واقع در منطقه شرقی مالزی فعال است. حزب مذکور از 13 کرسی پارلمانی در مجلس نمایندگان برخوردار است.

SUPP (حزب مردم متحد ساراواک) نیز تنها یک کرسی پارلمانی را در انتخابات سراسری 2018 کسب نموده است.

SUPP (حزب دموکراتیک توسعه ساراواک) که دارای 2 کرسی پارلمانی در مجلس نمایندگان است.

PRS (حزب مردم ساراواک) نیز تنها 2 کرسی پارلمانی در اختیار دارد و نسبت به انتخابات سال 2013 4 کرسی خود را در مجلس نمایندگان مالزی از دست داد.

این ائتلاف پس از انتخابات سال 2018 و خروج احزاب تشکیل دهنده آن از ائتلاف ملی شکل گرفت که در مجموع 18 کرسی را در اختیار دارند. این ائتلاف در زمان حکومت ائتلاف امید به صورت مستقل عمل می‌کرد اما در زمان حاضر از ائتلاف متحد حمایت می‌کند و در دولت نیز حضور دارد.

ائتلاف امید (PH)

ائتلاف امید توانست در انتخابات سال 2018 اکثریت کرسی‌های پارلمان را کسب نموده و دولت را تشکیل دهد اما در سال 2020 و با خروج حزب برساتو از این ائتلاف اکثریت را از دست داد و قدرت در اختیار ائتلاف متحد قرار گرفت.

احزاب حاضر در ائتلاف امید عبارتند از

PKR (حزب عدالت مردم) که رهبری آن را انور ابراهیم به عهده دارد. انور ابراهیم پس از انتخابات سراسری اردیبهشت 2018 با عفو پادشاه از زندان آزاد گردید و با حضور در انتخابات میان دوره‌ای حوزه پورت دیکسون وارد پارلمان شد. وی سپس در انتخابات درونی حزب عدالت مردم بدون رقیب به عنوان رئیس این حزب انتخاب شد. در سال 2020 و با ادامه اختلاف بین انور ابراهیم رئیس حزب و عزمین علی قائم مقام وی در حزب، عزمین علی و نه نفر از همراهان وی حزب عدالت را ترک و به حزب برساتو پیوستند. حزب عدالت مردم در حال حاضر 42 نماینده در پارلمان دارد.

حزب DAP (حزب عمل دموکراتیک)یک حزب چینی تبار است اما غیر چینی‌ها هم می‌توانند به عضویت آن درآیند. در حال حاضر لیم گوانگ انگ ریاست حزب داپ را بعهده دارد اما پدر وی لیم کیت سیانگ مشاور حزب نفوذ بسیار زیادی در حزب دارد. این حزب نیز 42 کرسی پارلمانی را در اختیار دارد.

حزب امانت به رهبری محمد سبو پس از انشعاب اعضای ارشد آن از حزب پاس تشکیل گردید. این حزب 11 کرسی پارلمانی را در اختیار دارد.

حزب واریسان صباح به رهبری شفیع اپدال اگر چه رسما عضو ائتلاف امید نیست اما با این ائتلاف همکاری دارد. حزب واریسان همچنین دولت ایالتی را در ایالت صباح در اختیار دارد.

گروه‌های شیعی

شیعیان مالزی، طبق پژوهش‌ها و مطالعات امور اسلامی وزارت نخست‌وزیری در کوالالامپور، به سه دسته تقسیم می‌شوند:

شیعه طیبی بهره: این دسته از شیعیان، در اصل از هندوستان به مالزی مهاجرت کرده‌اند و تعدادشان به حدود 200 تا 400 نفر می‌رسد.

شیعه اسماعیلیه آقاخان: این گروه به Kedia peegbai معروف‌اند و در اطراف لمبه کلانگ (Lembah kelang) فعالیت دارند و تعداد آنها کم‌تر از شیعیان بهره است.

شیعه جعفریه یا امامیه اثناعشری: دولت مالزی پیدایش این گروه از شیعیان را به پیروزی انقلاب اسلامی ایران یعنی در سال 1979میلادی نسبت داده است.

علل و انگیزه‌های شیعه هراسی در مالزی

انگیزه سیاسی

برخی از مقامات سیاسی حزب پاس روابط خوب و صمیمانه‌ای با جمهوری اسلامی ایران داشته‌اند و گرایش تعدادی از آنان به انقلاب اسلامی با حفظ مذهب شافعی و تشیع انگشت شماری از آنان زمینه را برای حزب حاکم فراهم آورده است تا برای صدمه زدن به رقبای سیاسی خود از حربه فرقه‌گرائی استفاده کنند و با تمسک به جنگ شیعی و سنی رقبای سیاسی خود را از صحنه خارج کنند.

انگیزه اقتصادی

فعالیت‌های اقتصادی رقبای جمهوری اسلامی ایران چون عربستان و قطر و امارات در حد گسترده‌ای در مالزی سرمایه‌گذاری کرده‌اند و به میزان بهره‌مندی مقامات مالزیائی از سرمایه‌های جهان عرب به میزان شیعه ستیزی خود می‌افزایند و در این جریان نقش عوامل خارجی بسیار بدیهی و روشن است. کشور مالزی با باز گذاشتن دست سرمایه‌داران عرب و دولت‌های عربی زمینه را برای فعالیت اسلام‌گرایان افراطی سلفی فراهم آورده و مراکز فرهنگی وابسته به اعراب چون دانشگاه المدینه در شاه علم در تربیت جوانان با گرایش‌های اسلامی افراطی نقش مهمی ایفا می‌نمایند. بسیاری از طرفداران سلفی و وهابی در مالزی برای خوشنودی سرمایه گذاران عرب اقدام به شیعه ستیزی می‌کنند، در حالی خود آنان خوب می‌دانند که شیعیان بومی مالزی توانائی ایجاد چنین خطری را برای امنیت ملی مالزی و ایجاد اختلاف میان اهل سنت ندارند.

انگیزه اعتقادی

تعداد اندکی از تحصیل‌کردگان کشورهای عربی تحت تأثیر سلفی‌گری و وهابیت به شیعیان می‌تازند و آنان را با انواع تهمت‌های ناروا در رسانه‌های رسمی و غیر رسمی همراه می‌سازند و امکان پاسخ‌گوئی به این تهمت‌ها را نیز از شیعیان سلب کرده‌اند. به نظر می‌رسد حرکت‌های افراطی وهابیت در صورت بازگشت تعداد بیشمار مالزیائی‌های تحصیل کرده در کشورهای عربی سازماندهی سیاسی خواهند شد و این جریانات با ائتلاف خود در اندونزی و تایلند و برونئی می‌توانند مردم معتدل این منطقه را با افراط‌گری سلفی‌ها مواجه نمایند. افراط‌گرایان سلفی در آینده شرق آسیا نقش فعالی خواهند داشت و تنها جریان عقل‌گرائی دینی می‌تواند عامل مهار این حرکت تخریبی بشمار آید. مایه تعجب این است که رشته‌های فلسفه و کلام در همه دانشگاه‌های مالزی تعطیل شده است و زمینه رشد سلفی‌گری و ظاهری‌گری سلفی در میان شافعیان مالزی با حمایت کشورهای عربی در حال رشد بی‌سابقه‌ای است.

مساجد معروف مالزی

مسجد پنانگ مالزی

مسجد ظهیر که یکی از مهمترین ساختمان‌های تاریخی شهر است. گنبدها و مناره‌های این مسجد آنقدر جذاب هستند که باعث شده این بنا در لیست 10 مسجد زیبای جهان قرار بگیرد. از مساجد قدیمی است که ساخت آن به سال 1912 برمی‌گردد و پیشینه‌ای منحصربفرد دارد. ساخت مسجد ظهیر مرهون تلاش‌های سلطان می‌باشد و در محلی ساخته شده‌اند که سربازان جنگی کداح دفن شده‌اند.

مسجد دولتی پنانگ

ساخت مسجد دولتی پنانگ به دهه 1980 برگشته و از مساجدی با طراحی مدرن است. این مسجد در واقع توسط معماری برزیلی ساخته شد در حالی که گنبد پیازی شکل آن کار خلاقانه یک معمار فیلیپینی بود که به خوبی چند فرهنگه بودن مالزی را نشان خواهد داد. در این مسجد مدرن حدود 5 هزار نفر جای می‌گیرند اما سالن نمازگزاران فقط به روی مسلمانان باز می‌شود کسانی که وارد این سالن آن می‌شوند لوسترهای باشکوهی را در داخل آن مشاهده می‌کنند.

مسجد پوترا کوالالامپور

با این که مسجد پوترا در کنار ساختمان سیاسی پردانا پوترا و دریاچه پوتراجایا قرار دارد ولی هرگز تحت تاثیر جاذبه‌های معروف اطراف خود نبوده است. این مسجد به عنوان یکی از زیباترین جاذبه‌های شهر اداری پوتراجایا در کوالالامپور جایگاه ویژه‌ای دارد. در معماری این مسجد از طرح‌های ایرانی استفاده کرده‌اند که این الگوگیری را به خوبی می‌توانید در گنبد بزرگ صورتی و منحنی‌های آن را مشاهده نمایید.

صوفیه در مالزی

بر اساس اظهارات نهاد مذهبی جوهر تا کنون ۴۰ فرقه صوفی از جمله نقشبندیه، احمدیه، تسلیم و.. شناسایی شده‌اند، همچنین ۷۰ طریقت در مالزی وجود دارد، که مهمترین آنها الارقم است. الارقم تشکیلات صوفی‌گرا در مالزی است این سازمان در ۱۹۶۸‌م تأسیس شد و گرایش سیاسی ندارد، پیروان الارقم برای خود شهرکی به نام شهرک اسلامی ارقم دارند که در آن مدرسه، مسجد و بازار مخصوص بنا شده است. آنان ردایی سبز، سفید یا سیاه می‌پوشند و بر سر خود عمامه می‌گذارند، این حزب مجله و روزنامه‌ای به نام المسلمین دارد.

تاثیر انقلاب اسلامی بر روی مسلمانان مالزی

با توجه به گسترش ارتباطات در دهه‌های اخیر، انقلاب اسلامی توجه خاص مسلمانان کشور مالزی را به خود جلب کرده است. از جمله می‌توان به ترجمه آثار متفکران اسلامی ایرانی از جمله امام خمینی، شهید مطهری و علی شریعتی و همین طور متفکران مسلمان جهان مانند: سید قطب، حسن البنا، مریم جمیله و... اشاره کرد. نعمت‌الله عبدالعزیز عضو حزب اسلامی مالزی در رابطه با تاثیر انقلاب اسلامی بر روی مسلمانان جهان و بخصوص کشور مالزی می‌گوید: «به اعتقاد من ظهور امام خمینی بزرگترین دلیل بر بقای اسلام تا عصر حاضر است.

از تاثیرات انقلاب اسلامی در کشور مالزی می‌توان به افزایش تعداد مساجد، مدارس و بیمارستان‌های اسلامی و نیز تشکیل موسسات جدید مثل بیمه اسلامی، بورس اسلامی و موسسات متعدد مطالعات اسلامی اشاره کرد.

همچنین گرایش بیشتر زنان به استفاده از حجاب اسلامی، افزایش اقبال عمومی نسبت به فرائض دینی مثل برگزاری نمازهای جماعت و جمعه، روزه در ماه مبارک رمضان، شرکت در مناسک حج، زکات، قربانی و جلسات قرائت قرآن نام برد. همین طور گرایش به استفاده از نام‌هاو عناوین اسلامی برای اشخاص و موسسات، تشکیل نمایشگاه‌های غذای حلال و رواج بر چسب حلال برای مواد غذایی، تاکید بر تطبیق روش‌های کنترل جمعیت با آموزه‌های اسلامی رواج واژگان و تعارفات اسلامی در رسانه‌های عمومی و نیز در سخنرانی مقامات دولتی اشاره کرد.

مردم مالزی به حمایت از فتوای امام در مورد کتب ضاله آیات شیطانی و سلمان رشدی و محکومیت آن، تظاهرات‌های فروانی انجام دادند و دولت مالزی ورود این کتاب را به کشور ممنوع اعلام کرد. با ارائه طرح روز جهانی قدس توسط امام راحل، جبهه سیاسی مهمی در برابر صهیونیسم ایجاد شد که این امر مورد استقبال مسلمانان مالزی قرار گرفت.

روابط ایران و مالزی

روابط سیاسی ایران و مالزی در سال 1345 با تاسیس سفارت مالزی در تهران برقرار گردید و سفیر ایران در بانکوک نیز بعنوان سفیر اکردیته در مالزی تعیین شد. بعد از انقلاب اسلامی و در سال 1361 با گشایش سفارت جمهوری اسلامی ایران در کوالالامپور روابط دو کشور وارد مرحله جدیدی شد و رفت و آمدهای زیادی در سطح مقامات بلند پایه دو کشور صورت گرفت که از جمله آنها می‌توان به سفرهای ذیل اشاره نمود:

سفر رؤسای جمهور وقت آیت‌الله هاشمی رفسنجانی (سال 1373)، حجت الاسلام خاتمی (سه نوبت) در چارچوب دوجانبه، شرکت در اجلاس سران عدم تعهد و سازمان کنفرانس اسلامی (سال 1381)، و جناب آقای دکتر احمدی نژاد (سه نوبت) در اسفند ماه 1384 سفر دوجانبه، مرداد ماه 1385 جهت شرکت در اجلاس فوق‌العاده سران کشورهای اسلامی و تیر ماه 1387 جهت شرکت در اجلاس سران دی هشت).

در سال 1395 حسن روحانی رئیس‌جمهور ایران در قالب سفر منطقه‌ای از مالزی بازدید به عمل آورد. آقای روحانی مجددا در سال 1398 جهت شرکت در فروم کوالالامپور به مالزی سفر نمود. خانم دکتر ابتکار معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده نیز در تیر 1397 به عنوان نماینده ویژه رئیس‌جمهور به مالزی سفر و با نخست‌وزیر و معاون نخست‌وزیر مالزی دیدار نمود.

همچنین از سوی مقامات مالزیایی سفر نخست‌وزیران وقت مالزی آقای ماهاتیر محمد دو بار در سالهای 1372 و 1376، عبدالله احمد بداوی جهت شرکت در اجلاس سران D-8 (در سال 1382) و همچنین در سالهای 1384 و 1387 درچارچوب دو و چند جانبه به کشورمان قابل ذکر است. همچنین می‌توان به سفرهای متعدد آقای پاندیکار امین رئیس مجلس نمایندگان مالزی به کشورمان اشاره کرد.

از پیامدها و نتایج روابط بین ج. ا. ایران و و مالزی امضاء چندین توافقنامه سیاسی، اقتصادی و فرهنگی بین دو کشور می‌باشد. علاوه بر آن، همکاری خوب طرفین در زمینه‌های مورد علاقه دوجانبه، منطقه‌ای و بین‌المللی بخصوص مسائل مهم جهان اسلام در مجمع عمومی سازمان ملل متحد و حمایت از کشورمان در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تبلور یافته است. در این راستا می‌توان به برگزاری اجلاس غیر متعهد‌ها در حمایت از انرژی هسته‌ای کشورمان با تجمیع آراء قاطع 116 کشور به رهبری مالزی در زمانی که این کشور عضو گروه عدم تعهد بود، اشاره کرد. جمهوری اسلامی ایران و مالزی به عنوان دو کشور مهم اسلامی در منطقه غرب آسیا و جنوب شرق آسیا از اشتراکات زیاد فرهنگی، تمدنی و دینی برخوردار هستند و این امر زمینه‌ای برای برقراری و تداوم روابط حسنه بین دو کشور در سال‌های گذشته بوده است.

جمعیت ایرانی و شرکت‌های ایرانی در مالزی

ایرانیان در کشور مالزی سعی می‌کنند بیشتر در زمینه خدمات فعالیت داشته باشند به این ترتیب شرکت‌های خدمات عمومی و خصوصی که توسط ایرانیان تأسیس شده است در کشور مالزی رشد بسیار عالی دارد اینطور که شواهد نشان می‌دهد این کشور توانسته به طور کلی یکی از بهترین کشورها برای ثبت شرکت محسوب شود.

ایرانیان برای ثبت شرکت در کشور مالزی نیاز به بودجه اولیه دارند که البته در صورت نبود شرایط برای شراکت افراد نیز فراهم شده است. کار در کشور مالزی به طور دوره‌ای تغییر می‌کند به این ترتیب جمعیت ایرانیان مقیم کشور مالزی نیز متغیر است اما به طور کلی با رشد 48 درصد به نسبت ده سال گذشته همراه بوده است که نشان می‌دهد این کشور به نوبه خود یک کشور ارزشمند از نظر کاری محسوب می‌شود. شایان ذکر است که کشور مالزی یک کشور توسعه یافته بوده و می‌تواند بهره برداری‌های گسترده‌ای نیز داشته باشد. این کشور به طور کلی یک کشور قوی و ایده آل برای افرادی است که به قصد کارآفرینی ورود می‌کنند.