حربیه

حربیه از فرقه‌های کیسانیه و پیروان عبداللّه‌ بن عَمرو بن حرب کندی است. این فرقه یکی از فرقه‌های غالیان نیز شناخته شده است. آنها پس از مرگ ابوهاشم فرزند محمد بن حنفیه، عبداللّه‌ بن عمرو بن حرب را به وصیت ابوهاشم جانشین او می‌دانستند.

نحوه شکل‌گیری

پس از مرگ ابوهاشم گروهی از مردم با روی آوردن به شخصی به نام عبدالله بن عمرو بن حرب کندی او را به جانشینی ابوهاشم انتخاب کردند و معتقد بودند که روح ابوهاشم به عبدالله منتقل شده و با این تفکر برای رهبر خویش چهره‌ای ملکوتی ترسیم کردند و برای فرقه خود جایگاه ویژه‌ای قایل شدند. پیروان عبدالله معتقد بودند که ابوهاشم به وصایت و امامت عبدالله بن عمرو بن حرب کندی تصریح کرده است. و بدین سان فرقه حربیه که یکی از منشعبات فرقه‌ هاشمیه محسوب می‌شود تشکیل شد.

شخصیت‌شناسی

ابن حرب را از جمله افرادی بر شمرده‌اند که قایل به نص بر امامت امیرالمومنین (علیه‌السّلام) بوده و همچنین معتقد بود که امامت باید به محمد بن الحنفیه و فرزندش ابوهاشم برسد. همچنین او با ادعای وصایت و امامت؛ خود از رهبرانی می‌دانست که امامت را از بنی‌هاشم خارج نمود.

اعتقادات

حربیه اعتقاد داشتند که ابوهاشم عبدالله بن محمد بن حنفیه عبداللّه‌ بن عَمرو بن حرب کندی را جانشین خود کرده و معتقد به حلول روح ابوهاشم در او حرب شدند. این طایفه بعد از آگاهی به نادرستی ادعای عبدالله بن عمرو بن حرب، از او بازگشتند و به عبدالله بن معاویه گرویدند. آنان مانند بیانیه می‌گفتند که روح خداوند در بدن پیامبران و امامان حلول کرد تا آن که روح خداوند نصیب ابوهاشم عبدالله بن محمد بن حنفیه شد. ابن حزم اندلسی می‏‌نویسد: عبدالله بن عمرو بن حرب کندی کوفی قایل به «تناسخ ارواح» بود و بر پیروان خود نوزده نماز در شب و روز واجب کرد که هر نماز او پانزده رکعت داشت، تا این که مردی از متکلمان صفریه که از خوارج بود، با وی مناظره و او را قانع کرد که عقیده‌ای بیهوده دارد. پس از آن از گفته‌های خویش بازگشته یاران خویش را از این تصمیم آگاه کرد. سپس جمیع یارانش که او را می‏‌پرستیدند از وی تبری جسته و قایل به امامت عبدالله بن معاویه بن عبدالله بن جعفر بن أبی‌طالب شدند. اما عبدالله بن عمرو بن حرب همچنان بر دین اسلام و مذهب صفریه باقی ماند تا این که درگذشت. طایفه‌ای که امروز معروف به حربیه هستند همان سبائیه‏اند که قایل به الوهیت حضرت علی (ع) اند.