محمره

محمره یا سرخ‏‌جامگان از «غلاة» شیعه و از حلولیه (باطنیه)‏‌اند.

تاریخچه

محمره از فرقه‌های غیر‌مسلمان بوده‌اند و بر خلاف بنی‌العباس که شعار و لباس سیاه داشتند، اما این گروه رنگ قرمز را به عنوان شعار و لباس خود انتخاب کردند. همچنین این طایفه از نظر عقیدتی مقابل خرمیه قرار داشتند، اگر‌چه گاهی نیز با فرقه مذکور همسو می‌شدند.

القاب گوناگون

این طایفه در هر جایی به لقبی معروف بوده‌اند: در اصفهان خرمیه و در قزوین و ری مزدکیه و سنباذیه و در دینور و نهاوند محمّره و در آذربایجان قولیه خوانده می‌‌شوند. در برخی از منابع محمره نام دیگری برای اسماعیله بیان شده و نوشته است: اسماعیلیه را به سبب آن که به باطن کتاب قائل بودند، باطنیه، به سبب آن‌که به حمدان قرمط منسوب هستند، قرامطه، به سبب آن که محرمات را مباح می‌دانستند، حرمیه و به سبب آن که به هفت شریعت معتقد بودند، ـ شرایع آدم، نوح، ابراهیم، موسی، عیسی، محمد و مهدی ـ سبعیه نامیده می‌شدند. نام دیگر ایشان بابکیه است به این دلیل که گروهی از ایشان از بابک خرّمی پیروی کردند. ایشان هم‌چنین به محمّره نیز ملقب هستند چرا که در روزگار بابک لباس سرخ می‌پوشیدند. همچنین آورده‌اند که قسم دوم از خرمیه، خرمدینیه (به زاء منقوطه) است که در بستر دولت اسلام ظاهر شدند. آنان دو فرقه بابکیه و مازیاریه بوده و هر دو نیز به محمّره معروف بودند.

عقاید

آنان معتقد بودند که در هر زمان هفت نفر می‌باشند که باید به آنان اقتدا کرد.