عماریه

عمّاریه ‏ شاخه‌ای از فرقه «فطحیه» و از یاران عمّار بن موسی ساباطی بودند.

تاریخچه

این فرقه رشته امامت را به امام جعفر صادق (ع) کشانیده‏ و پس از وی به امامت عبداللّه افطح قایل شدند که یکی از مهم‌ترین فرزندان امام بود. البته عبدالکریم شهرستانی نامی از این فرقه نبرده است، ولی مقریزی آن را معمریه و منسوب به معمر دانسته است.

رهبر فرقه

پیشوای این فرقه شخصی به نام عمار بن موسی ساباطی از موالی و کنیه‌اش ابوالیقظان بود. وی از اصحاب امام جعفر صادق و امام موسی کاظم علیهما‌السلام به شمار می‏‌رفت. شیخ طوسی در برخی از تعابیر او را از اصحاب امام جعفر صادق و و در بعضی دیگر، از یاران امام موسی کاظم علیما السلام بر شمرده است. وی در اصل کوفی و ساکن مداین بود. نجاشی می‌نویسد که ابوالفضل عمار بن موسی ساباطی از موالی بود و دو برادر او قیس و صباح از حضرت امام جعفر صادق (ع) روایت می‌‏کردند. کشی می‌نویسد او از اصحاب حضرت رضا (ع) بود و فطحی به شمار می‌‏رفت. بعضی از محدثان او را ضعیف و فاسدالمذهب دانسته‏‌اند. مقریزی «عماریه» را از شیعیان بنی العباس ذکر کرده و ابن حزم می‏‌نویسد که فرقه‏‌ای از شیعیان بنی‌عباس قائل به نبوت عمّار نامی ملقّب به «خدّاش» شدند و اسد بن عبداللّه برادر خالد بن عبداللّه القسری‏ خداش را دستگیر کرده به قتل رساند. البته به نظر می‌رسد که عمّاری که نامش در عبارت اخیر آمده غیر از عمّار نخستین است که از شیعیان «فطحی» بوده است.