قطعیه نام دیگری از شیعه اثنی عشریه است. این گروه بر خلاف «واقفیه» که منکر شهادت امام موسی بن جعفر (علیه‌السلام) شدند و در امامت حضرت توقف کردند، بر شهادت امام (علیه‌السلام) قطع و یقین کردند و از این جهت آنان را «قطعیه» نامیدند.

تاریخچه

همان‌طور که بیان شد، قطعیه همان شیعه اثنی عشریه بودند. این ادعا را برخی از متکلمین در آثار خویش بیان کرده‌اند. [۱] [۲] [۳] [۴] طایفه یاد شده به امامت علی بن موسی الرضا (علیه‌السلام) و پس از وی به امامت امامان دیگر قائل گشتند، یعنی امامت را از جعفر بن محمد (صادق‌) (علیه‌السلام) به پسرش موسی الکاظم (علیه‌السلام) و بعد از او به پسرش امام رضا (علیه‌السلام) و پس از وی به امام‏ محمد تقی (علیه‌السلام) و بعد از آن به پسرش امام علی النقی (علیه‌السلام) و سپس به حضرت امام حسن عسکری (علیه‌السلام) و سر انجام به حضرت صاحب الامر عج الله تعالی فرجه الشریف رسانیدند و گفتند که هر یک از ایشان منصوص امام پیشین است. [۵] [۶] [۷]

پانویس

  1. بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، ص 83
  2. اسفرایینی شاهفور، التبصیر فی الدین، ص 39
  3. شهرستانی محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ج1، ص 150
  4. مسعودی علی بن حسین، التنبیه و الاشراف، ص 150
  5. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 361 با ویرایش اندک و اصلاح عبارات
  6. نوبختی حسن بن موسی، فرق الشیعة، با اهتمام سید صادق بحر العلوم، نجف، ص 80.
  7. اشعری قمی سعد بن عبدالله، المقالات و الفرق، تحقیق الدکتر محمد جواد مشکور، تهران، سال 1963 میلادی، ص 236.