الغدیر (کتاب)
الغدیر فی الکتاب و السنّة و الأدب، اثر مشهور علامه عبدالحسین امینی یکی از علمای طراز اول اسلام و تشیع پدید آمده است. الغدیر کتابی است با موضوع اثبات امامت و خلافت بلافصل امام علی (ع) در واقعه غدیر) و اثبات مذهب شیعه. این کتاب به عربی نوشته شده‌است. . اگرچه هدف اصلى و اولیه مؤلف، اثبات حديث غدير و تواتر آن بوده، ولى در عين حال هر آن چه را كه براى امت اسلامى حائز اهميت مى‌دانسته، در اين كتاب جمع‌آورى نموده است.
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۰۹:۲۶، ۵ ژانویه ۲۰۲۲؛
| نام | الغدیر |
|---|---|
| نام کامل | الغدیر فی الکتاب و السنّة و الأدب |
| نویسنده | علامه عبدالحسین امینی |
| موضوع | واقعه غدیر خم به روایت اهل تسنن |
| زبان | عربی |
| تعداد | ۱۱ جلد |
کتاب غدیر ۲۰ جلدی است که ۱۱ جلد آن به زبان عربی چاپ شده‌است و آن ۱۱ جلد، در ۲۲ جلد به زبان فارسی ترجمه شده‌است.
کتاب الغدیر نوشته علامه امینی
الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب، نام کتابی در ۱۱ مجلد، از علامه امینی است که در دفاع از حق جانشینی بی‌واسطه امیرالمؤمنین (ع) نسبت به پیامبر(ص) نوشته شده است. هدف نگارنده در این کتاب این است که با انحرافات و تحریف‌هایی که از اوائل نشر اسلام صورت گرفته است مبارزه کند و حق را ثابت نماید.
نویسنده، حدیث غدیر را یقین‌آورترین و متواترترین حدیث منقول از پیامبر(ص) می‌داند. وی بدین منظور سند حدیث را از صحابه و تابعان تا علمای قرن ۱۴ با تکیه بر منابع اهل سنت ذکر می‌کند و تواتر آن را نشان می‌دهد. علاوه بر این تواتر، نویسنده به تفصیل اشعاری از صحابه و تابعان و نس‌لهای بعدی را در تأیید مدعای خود ذکر می‌کند و در خلال این مباحث، به تهمتهایی که توسط برخی از علمای اهل سنت بر شیعه وارد شده است قاطعانه و با اسناد مورد قبول نزد آنها، پاسخ می‌دهد. از دیگر مباحث این کتاب، دانش دینی خلفای سه‌گانه و حوادث و امور ناگوار انجام شده به دست آنها است.
مؤلف
عبدالحسین امینی در سال ۱۳۲۰ق. در تبریز زاده شد، و در مدارس آن شهر مقدمات علوم را بیاموخت. سپس به نجف رفت و در آنجا نزد استادان بزرگ به ادامه تحصیل پرداخت و در اوان جوانی از مراجع بزرگی چون سید ابوالحسن اصفهانی (د. 1364ق) و میرزا محمدحسین نایینی (د. 1355ق) و شیخ عبدالکریم حائری یزدی (د. 1361ق) اجازه اجتهاد دریافت داشت، و از علمای دیگر اجازه روایت، که هر یک در این اجازات، مقامات علمی، دینی و اجتماعی وی را یادآور شده و ستوده بودند.
علامه امینی، برای یافتن منابع جهت نگارش کتاب «الغدیر...»، سفرهایی را به صورتی بس ساده و اقتصادی انجام داد. وی در این سفرها در پی کتابخانه‌ها، اعم از عمومی و شخصی، بود. وی در این کتابخانه‌ها به مطالعه، استنساخ و تهیه مآخذ و ملاقات با استادان و اصلاح و ارشاد و نشر ولای صحیح و تأثیر در اهل علم و گاه نماز جماعت و منابر عمومی می پرداخت. شهرهایی که وی با این خصوصیات بدانها سفر کرده بود، از جمله اینهایند: حیدرآباد دکن، علیگره، لکهنو، کانپور، جلالی (در هند) رامپور، فوعه، معرفه، قاهره، حلب، نبل، دمشق و....
الغدیر
«الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب»، به معنای «غدیر در کتاب [= قرآن]، سنت، و ادبیات» است. انتخاب این عنوان برای این کتاب بدین معناست که کسی که منکر حدیث غدیر و امور وابسته به آن شود، در واقع منکر قرآن، سنت، ادبیات، تاریخ و مجمع علمی شعر عرب شده است چرا که نویسنده مدعای خود را با اسناد متقن و شواهد قطعی از هر سه منبع مذکور، به اثبات رسانده است.
در کتاب «الغدیر» نزدیک 150 کتاب از مهمترین کتابهای مسلمین - در رشته های مختلف - که در طول تاریخ شخصیت افراد و اجتماعات را ساخته است به میان آورده شده و براساس ملاکها و مآخذ خود اهل سنت به مطالب آنها رسیدگی شده است؛ چنانکه می توان گفت، نویسنده الغدیر، به نوعی بازسازی علمی دست یافته است و به تصحیح کتابخانه عمومی اسلام توفیق پیدا کرده است، زیرا همین 150 کتاب از علمای گذشته و معاصر اسلام، از تاریخ طبری تا فجر الاسلام احمد امین، میزانی به دست می دهد برای صدها کتاب دیگر و هزارها مسأله دیگر.
جلد اول
نویسنده در این جلد، پس از نقل حدیث غدیر، 110 تن از بزرگان صحابه پیامبر(ص) را نام می برد که آن را نقل کرده اند و نام تک‌تک آنها را با تکیه بر منابع اهل سنت یاد می کند. پس از صحابه، نام 84 تن از تابعانی که این حدیث را روایت کرده اند یاد می شود و آراء نویسندگان رجالی اهل سنت درباره آنها بیان می شود.
پس از تابعان، نام 360 تن از علمای راوی این حدیث از قرن 2ق. تا قرن 14ق. یاد می شود. در فصل بعدی کتاب، نام نویسندگانی که آثاری مستقل راجع به حدیث غدیر نگاشته اند ذکر می شود و در فصل پس از آن، احتجاجهایی که به حدیث غدیر شده است بیان شده است. آیات قرآن راجع به غدیر، مبحث بعدی جلد نخست کتاب الغدیر است و پس از آن عید غدیر و داستان تبریک گفتن عمر و ابوبکر و سایر صحابه به امام علی(ع)، و جایگاه این عید نزد اهل بیت(ع) بررسی می شود و پس از اینها سخنان برخی از دانشمندان اهل سنت درباره غدیر و نیز سند حدیث غدیر، نقل و بررسی می شود.
مطالب پسین کتاب، درباره مفاد و معنای این حدیث است که برای این امر، نویسنده شبهات برخی از دانشمندان اهل سنت را نقل و بررسی می کند و با توجه به قرینه های گوناگون، دلالت این حدیث را روشن می کند.
جلد دوم
جلد دوم مجموعه الغدیر، به شعرهای مربوط به غدیر می پردازد. نویسنده نخست جایگاه شعر و شاعری در قرآن و سنت را بررسی می کند. سپس به بررسی شاعران غدیر در قرن اول هجری می پردازد که بدین منظور از اشعار امیرالمؤمنین(ع)، حسان بن ثابت، قیس بن سعد بن عباده، عمرو بن عاص، و محمد بن عبدالله حمیری با اسناد متقن تاریخی یاد می کند که در تأیید مفاد و معنای غدیر برای اثبات جانشینی امام علی(ع) قابل استفاده اند. پس از این افراد، شاعرانی از قرن دوم هجری یاد می شوند که درباره غدیر شعر سروده اند: کمیت، سید حمیری، عبدی کوفی؛ و پس از اینها شاعران قرن سوم: ابوتمام طائی، و دعبل خزاعی یاد می شوند.
جلد سوم
جلد سوم الغدیر با ادامه شاعران غدیریه‌سرای قرن سوم هجری قمری آغاز می‌شود. سپس به مناسبت به بررسی و نقد برخی از آثار مستشرقین درباره اسلام می پردازد. و سپس با ذکر ابن رومی و افوه حمانی به ادامه شاعران قرن3 می پردازد. در ادامه بحثی راجع به زید شهید و دیدگاه شیعه درباره وی، با توجه به شبهات برخی علمای اهل سنت مطرح شده است.
نویسنده در ادامه به تفصیل وارد بررسی تهمتهایی می شود که برخی از علمای اهل سنت به شیعه وارد کرده اند و آنها را به نحو مستند نقد می کند و در این راستا فضائلی از اهل بیت(ع)، قرآن و تحریف، و متعه را مورد بحث قرار می دهد.
ادامه مباحث این جلد، شاعران غدیریه‌سرای قرن 4ق است: ابن طباطبا اصفهانی، ابن علویه اصفهانی، مفجّع، ابوالقاسم صنوبری، قاضی تنوخی، ابوالقاسم زاهی، ابوفراس حمدانی.