خازمیه‏ از فرق خوارج و شعبه ‏ای از عجارده می‌باشند.

تاریخچه

نام این فرقه در «مختصر الفرق بین الفرق» حازمیه و در «ملل و نحل» شهرستانی، حازمیه اصحاب حازم بن علی و در «تعریفات» جرجانی، جازمیه اصحاب جازم بن عاصم آمده است که با شعبیه هم داستان شدند[۱].

عقاید

بیشتر عجارده سیستان، پیرو فرقه خازمیه‌اند و درباره قدر و استطاعت و خواست خداوند راه اهل سنت را در پی‌گرفتند و معتقدند که: آفریدگاری جز خدا نیست و چیزی جز خواست او نباشد و استطاعت با فعل است. دوستی و دشمنی نزد خدای تعالی دو صفت بیشتر نیست و خداوند بنده‏‌ای را دوست دارد که به او ایمان آورد، اگر چه در بیشتر زندگی‌اش کافر بوده باشد. اگر بنده‏‌ای در پایان عمر خود کافر شود، گرچه در بیشتر عمرش مؤمن بوده باشد کافر از دنیا رفته است. خازمیه، میمونیه را که درباره قدر و استطاعت از معتزله پیروی کنند، کافر می‌شمارند[۲] [۳] [۴] [۵].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 176 با ویرایش و اصلاح عبارت
  2. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 176 با ویرایش و اصلاح عبارت
  3. بغدادی ابو منصور، الفرق بین الفرق، چاپ قاهره، سال 1948 میلادی، ص 56
  4. بغدادی ابو منصور بن طاهر، الملل و النحل، چاپ بیروت، سال 1970 میلادی، ص 70
  5. شهرستانی محمد بن عبدالکریم، به تصحیح سید محمد رضا جلالی نایینی، چاپ تهران، سال 1321 شمسی، ص 118