نتایج جستجو

جان و مال و آبروی مسلمانان نزد ما محترم است مگر جایی که شریعت اسلام آن را مباح کرده باشد. منصب امامت مسلمانان به کافر نمی‌رسد و اگر کفر بر پیشوای مسلمانان

هستیم و بقیه کافرند، اعم از سنی و شیعه و حتی غیرمسلمین خون و مال و عرض‎شان مباح است و تنها ادعا نبوده و وارد عمل هم شده‌اند و شما علمای محترم اسلام می‎دانید

می‌دانند و خونشان را مباح می‌شمارند. به عقیدهٔ وهابیون، مسلمانان در مناطق مختلف همگی کافر و مشرک بوده‌اند به حدی که کفرشان عامل مباح شدن خون و مالشان بوده

میان آنها بگویند متعه زمانی مباح بود بعد حرام شد، بعد مباح شد، بعد حرام شد! مگر احکام الهی بازیچه است. از همه اینها گذشته مباح بودن متعه در عصر پیامبر (صلی‌الله

را حلال کند از دین اسلام خارج است یعنی اگر بیاید و بگوید خون فلان مسلمان مباح است یا اینکه بگوید زنا حلال است یا اینکه قمار حلال است و علماء عمداً این

را هم قبول ندارند و می‎گویند هر کسی که وهابی نیست، کافر است و خون و اموالش مباح است و ناموسش را هم ممکن است اسیر کنند و بفروشند. چهارمین مشکل که از همه مهمتر

معلوم است و وقتی هم که حکم به کفر کردند. اباحة الدم است و خون و مال و عرضشان مباح است و همه چیز به دنبال این. بنابراین، این خطر بزرگی است که مسلمانان را به

می‌خواهی درخواست کن تا به تو بدهم، تمنّا کن تا برآورده سازم؛ این بهشت من برای تو مباح است پس در آن پر و بال بگشا؛ و این جوار من است پس در آن ساکن شو. پس روح عرض

در نزد سلاطین شفاعت می‌‏کنند، چنین کسانی کافر و مشرک‌اند و خون و مال آنها مباح است؛ اگرچه «اشهد ان لا اله الا اللَّه و‌اشهد انّ محمداً رسول اللَّه» بگویند

در نزد سلاطین شفاعت می‌‏کنند، چنین کسانی کافر و مشرک‌اند و خون و مال آنها مباح است؛ اگرچه «اشهد ان لا اله الا اللَّه و‌اشهد ان محمداً رسول اللَّه» بگویند

حکم نمک گیرد و جواب صریح آن است اگر مولانا شمس‌الدین مى‌نوشد او را همه چیز مباح است که حکم دریا دارد و اگر چون تو غر خواهرى کند، نان جوینت هم حرام است).

هی سب الله تعالی – وجعلوا الایه اصلا لما اسموه سد الذرائع و قالوا. ان کل مباح او مندوب یودی الی مفسده یخرجه من دائره الاباحه الی دائره المنع – انتهی –

پیش از آن بسیاری از عالم‌نمایان دربار صفوی و دربار عثمانی خون یک‌دیگر را مباح و غیر هم‌کیشان خود را بدتر از کفار می‌دانستند. وی در خاتمه کتاب به شرح عوامل

خدا می‌باشند و خدا راضی شده، مراد ما را برآورده می‌کند. این خیرات و صدقات، مباح و موجب ثواب است و گرفتن و خوردن آن حلال و طیب است». بیشتر مردم نذر را برای

می‌گوید:‌ با توجه به سیره عموم مسلمانان جهان وعمل صحابه وتابعین، نباید درباره مباح بودن سفر برای زیارت شک وتردید کرد، ایشان بعد از ذکر روایاتی نظیر حدیثی که

نعبد الله سبحانه بما شرعه علي السنه رسله و لانعبده الا بواجب او مستحب او مباح قصد به الطاعه و شكر الله تعالي و يقول ابن تيميه: ‌والدعاء من جمله العبادات

حمایت دولت اسلامی زندگی کنند و خوراکی‌ها و پوشاک‌هایی را که دینشان مباح دانسته برای آنان مباح ساخته و توصیه به خوش‌رفتاری با آنها و عدم تجاوز به حقوقشان کرده

ان نعبدالله سبحانه بما شرعه علی السنه رسله و لانعبده الا بواجب او مستحب او مباح قصد به الطاعه و شکر الله تعالی و یقول ابن تیمیه: ‌والدعاء من جمله العبادات

که پیامبر ص در قضیه‌ای که بین او و برخی از همسرانش واقع گردید برخی از امور مباح و حلال را بر خود حرام نمود وحی الهی آن حضرت را نسبت بدین تصمیم مورد خطاب

شریعت اتخاذ نماید. در این راستا حاکم می‌تواند حتی از اجرای اعمالی که ذاتا مباح و حلال است اما در شرائط خاص اجرای آن جامعه سبب بروز مشکلات عظیمی برای مردم