نتایج جستجو

ژانویه ۱۹۹۲ 7. محمد بوضیاف(۱۹۱۹–۱۹۹۲) ۱۶ ژانویه ۱۹۹۲ - ۲۹ ژوئن ۱۹۹۲ 8. علی حسین کافی(۱۹۲۸–۲۰۱۳) ۲ ژوئیه ۱۹۹۲ - ۳۱ ژانویه ۱۹۹۴ 9. الیمین زروال(۱۹۴۱–) ۳۱ ژانویه

(مؤلف کتاب غیبت نعمانی). مجموعه کتاب الکافی که شامل اصول کافی (دو جلد)، فروع کافی (پنج جلد) و روضه کافی (یک جلد) است و دربردارنده ۱۶۱۹۹ حدیث از پیامبر (صلی

الکریم" تاکنون چندین بار چاپ شده است. شرح اصول کافی ملاصدرا اولین شرحی است که بر کتاب بی‌نظیر اصول کافی پس از حدود شش قرن نوشته شده و سنت شرح نویسی بر

ابراهیم اشعری، علی بن حسن بن علی بن فضال، جعفربن احمد بن یوسف اودی، حمیدبن زیادبن نینوایی، قاسم بن محمد بن حسین بن خازم، جعفر بن عبدالله علوی حسین بن حمدان هستند

بود که قائل به اصالت عقیده و کافی بودن ایمان قلبی هستند. متکلم از کسانی که با وی هم ‏روزگار بوده‏‌اند می‏‌توان محمد بن علی عبدکی معروف به ابن عبدک جرجانی

علی بن حسین مسعودی (بغداد ۲۸۰ـ مصر ۳۴۵ق) مورخ، متکلّم و جهانگرد شیعی‌مذهب عرب. به او لقب امام‌المورّخین و هرودوت عرب داده‌اند. خانواده‌اش اصلاً اهل کوفه

بلند‌مرتبه شیخ عزالدین حسین فرزند عبدالصمد عاملی (م 984ه 0 ق)، پدر شیخ بهایی از علمای بزرگ منطقه جبل عامل لبنان بود. وی شاگرد برجسته زین‌الدین علی بن احمد عاملی

احمد بن علی بن سعید کوفی، ابوالحسین. نام او در منابع «احمد بن محمد بن علی کوفی» نیز ذکر شده است. احمد بن علی بن سعید کوفی، ابوالحسین. نام او در منابع «احمد

و شرح اشارات و اصول کافی و دیگر کتاب‌های متداول را از استاد علامه فرا گرفته و آموختم.» علامه آقا جمال‌الدین خوانساری (فرزند آقا حسین خوانساری، مؤلف تعلیقه

شمسی، چاپ دوم، ص 234 با ویرایش صابری حسین، تاریخ فرق اسلامی، ج2، ص 101 صابری حسین، تاریخ فرق اسلامی، ج2، ص 101 صابری حسین، تاریخ فرق اسلامی، ج2، ص 101 مشکور

۱۴۱۸ق. سیفی مازندارنی، علی‌اکبر، مقیاس الرواة فی کلیات علم الرجال، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ۱۴۲۲ق. شهید ثانی، زین‌الدین بن علی، الرعایة فی علم الدرایة،

پیامبر ص می‌دانند که مطابق با روایات شامل پیامبر ص حضرت فاطمه، امام علی، امام حسن و امام حسین علیهم‌السلام می‌شود که به اصحاب کساء یا خمسه طیبه معروف هستند و

علی بن محمد جزری شیبانی معروف به ابن اثیر، ملقب به عزالدین، محدث و مورخ ادیب اهل‌سنت بود. وی صاحب دو کتاب مهم تاریخی به نام اسدالغابه فی معرفة الصحابه

و باقر و صادق و موسی و رضا و دو دانشمند محمد تقی و علی النقی هستند). در جای دیگر گفته است: (محبت علی انسان را به سوی بهشت هدایت می‏‌کند). و در یک رباعی

اللاحم؛ أبی محمد ناصر حمید؛ أبی إبراهیم علی الیحی؛ أبی علی عبدالله الجعیثم؛ أبی محمد صالح المیان؛ أبی عبدالله علی الجمعه؛ حمود العقلا؛ محمد المرشد؛ أبو سامى

مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبیدالله بن أحمد المهاجر بن عیسی بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد‌الباقر بن علی زین‌العابدین

الجزایر به دنیا آمد. پدرش شیخ صالح بن احمد بن حسین بن موسی بن ابوالقاسم است که گفته می‌شود نسب وی به امام حسن بن علی بن ابی‌طالب می‌رسد. شیخ صالح و خانواده‌اش

وی با اندیشۀ قرآن‌بسندگی (قرآنیون) مخالف بود و عقیده داشت کسانی که قرآن را کافی می‌دانند و سنت را انکار می‌کنند، گرفتار تناقض شده‌اند و قرآن را نیز منکرند،

همان ابن ابی عمیر معروف است که واقفی‌ها از او به محمّد بن زیاد یاد می‌کنند. علی بن الحسن الطاطری‏ و حسن بن محمّد بن سماعه، بیش از همه تعبیر محمّد بن زیاد

برخاست و قلب‌الدین لقب یافت او فرزند «هبةالله بن حسین بن هبةالله بن حسن راوندی» بود. گرچه اطلاعات کافی از همه نیاکان او به دست نیامده، همین اندازه معلوم

اسحاق بن محمد بن علی بن خالد مقری تمار، محدث شیعی بوده است. اسحاق بن محمد بن علی بن خالد مقری تمار، از محدثان شیعه است. کنیه او در منابع ذکر نشده است.

تشرف حاصل کردم و بزیارت جمال دل‌‏آرای ولی اللّه اعظم ثامن الحجج علی بن موسی الرضا -علیه و علی آبائه و ابنائه آلاف التحیة و الثنا- نائل شدم. در آن لیله مبارکه

پدرش «ابوالحسن علی بن ابراهیم علوی جوانی» از اساتید شیخ کلینی بود و دارای کتابی با عنوان اخبار صاحب فخ است. نوه او «ابوالحسن علی بن حسین بن احمد علوی جوانی»

(م325ق) و احمد بن محمدبن سعیدبن عقده (م333ق) شاگردی نموده است. از شاگردان او حسین بن عبیدالله غضائری (م411ق) و احمد بن عبدون معروف به ابن حاشر (م423ق) هستند

ولی در رجال خود وی را توثیق نموده است. علامه مامقانی نیز (ضمن اقامه ادله کافی) توثیق شیخ طوسی را دلیل بر وثاقت صاحب شرح حال گرفته است؛ چنان‌که مجلسی اول

قوت القلوب، أبوبکر بن شاذان الرازی، أبومسلم محمد بن علی بن عوف البرجی الأصبهانی، أبونصر عبدالله بن علی الطوسی، منصور بن عبیدالله الصوفی و... او را شاگردی

اقامت داشته و با هم‏بحثان خود نظیر «محمد بن احمد سنانی»، «حسین بن ابراهیم بن هشام مؤدب» و «علی بن عبدالله وراق» مشغول تحصیل بوده است، وی ظاهراً سفری نیز

(م356ق)، علی بن حبشی قونی (م.ب332ق) و محمد بن علی بن فضل بن تمام (م.ب340ق) هستند. از او اثر تألیفی گزارش نشده است. ابوطالب عبدالله بن احمد انباری؛ علی بن حبشی

قرن چهارم یا اندکی بعد از آن حیات داشته است، بنابراین وی در آن زمان از رشد کافی برخوردار و توانایی نقل حدیث را داشته است، از این رو ولادت او می‏‌بایست در

حالی‏ که سالخورده بود، دیده و در کوفه در مجاورت بارگاه امیر المومنین کتاب کافی را تدریس می‏‌کرده است، بنابراین اگر سن نجاشی را در آن وقت، 12سال در نظر بگیریم،

است، بنابراین وی هنگامی که نزد این استاد خود، مشغول استماع حدیث بود از سن کافی (بیست ساله) برخوردار بوده و زمان تولد او را می‌توان حدود 235هجری در نظر گرفت

نینوایی» (م310ق) از اساتید او بوده و طبعاً وی در زمان اخذ روایت از استادش، از سن کافی (حدود 15 سال) برخوردار بوده است. وفات او نیز اگرچه به درستی روشن نیست اما

نماز گذاردم». این گزارش حاکی از آن است که وی در آن زمان از وجاهت لازم و سن کافی برخوردار بوده است، پس تولد او را می‏‌توان در نیمه نخست قرن سوم حدود 230هجری

کس جز علی، علیه‌السّلام، معصوم نیست. پس علی(ع) امام بعد از رسول خدا (ص) می‌باشد. شیخ طوسی در این باب می‌فرماید: «ما از دو راه منصوص بودن حضرت علی(ع) را

جعفر بن حسین بن علی بن شهریار، معروف به ابومحمد مؤمن قمی، شیخ اهل قم و از راویان ثقه شیعه محسوب می‌گردد. رجال‏‌شناسان، وی را از اساتید امامیه و بزرگ اهل

حسنی؛ حسن بن محمد ابزاری؛ حسن بن حسین لؤلؤی؛ سهل بن زیاد؛ عبداللّه بن صلت؛ عبداللّه بن مغیرة؛ علی بن فضّال؛ محمد بن علی بن محبوب؛ یونس بن عبدالرحمن. ابن

خود نظیر حسین بن ابراهیم ناتانه، احمد بن علی بن ابراهیم قمی، محمد بن موسی بن متوکل و محمد بن علی ماجیلویه، نزد دانشمند و مفسر مشهور شیعی علی بن ابراهیم

عصر(عج) در قم بوده است. برادران او «محمد» و «علی» هر کدام از اساتید عصر خود بوده‌‏اند. برادرزاده او «محمد بن علی بن متیل» از اساتید «شیخ صدوق» و نیز از شاگردان

سالم لاحقی صفار» (م.ب250ق) حدیث شنیده است، بنابراین وی در آن تاریخ از رشد کافی برخوردار بود و لااقل 20 سال داشت؛ از این‏ رو زمان تولد او را می‌‏توان حدود

استادان بزرگی همچون: کافی اصفهانی، سید حسن بهشتی، حجازی اصفهانی، شیخ یحیی سلطانی، محمدتقی ستوده، ابوالقاسم خزعلی، شیخ جواد تبریزی، علی مشکینی، مرتضی مطهری،

محدثان بزرگ بود که در قم درگذشته و در کنار بقعه علی بن بابویه قمی به خاک سپرده شده است. برادرش «ابوالحسین علی بن محمد بن قولویه» نیز از محدثان شیعه بوده و

«المحاضرات فی‌ الالهیات» (تلخیص کتاب ۴ جلدی «الالهیات علی هدی الکتاب و السنّة و العقل» توسط علی ربانی گلپایگانی)، و درباره مذاهب اسلامی کتاب «بحوث فی‌الملل

از: پدرش حسن بن علی(متوفای ۱۰۶۲ هجری) عمویش شیخ محمد بن علی حُر(متوفای ۱۰۸۱ هجری) جد مادری، شیخ عبدالسلام بن محمد حُر. دایی پدرش شیخ علی بن محمود عاملی

پدرش آیت‌الله شیخ محمدحسن فرزند عبدالله (متوفای 1320 ق) از شاگردان ملاّ علی خلیلی نجفی، شیخ مرتضی انصاری، سید حسن کوه کمری، شیخ راضی فقیه عراقی و شیخ

تاریخ اسلام و کتب حدیث خودتان متأسفانه اطلاع کافی ندارید که انتخاب نام شیعه برای پیروان و علاقه‌مندان علی (علیه السلام) از سوی پیغمبر اکرم (صلی الله علیه

الحسن بن علی؛ سلیمان الجعفری؛ عبدالرحمن بن ابی نجران؛ عبدالله بن المنذر؛ عبدالله بن جبلة؛ عبدالله بن موسی؛ علی بن الحسن بن رباطی؛ علی بن الحکم؛ علی بن رباط؛

بست. هر چند همراهی این بزرگمرد با علی بن موسی، که رضی الدین شهرت داشت دیری نپایید ولی همین زمان کوتاه کافی بود تا علی وی را بشناسد و همواره به عنوان الگو

بود و به همین خاطر اکثر اوقات فرصت نمی‌کرد غذا تناول کند و خواب و استراحت کافی داشته باشد. با این حال بر مجله «المسلمون» نظارت می‌کرد و مطلب می‌نوشت. دست

می‌نماید و حتی برای دفاع از آنها اگر لازم باشد وارد جنگ می‌شود. در مقابل کافی است که آنها به احکام و قوانین اجتماعی اسلام احترام بگذارند و در زمینه همه

عبدالله؛ العباس بن معروف؛ عبدالله [ ابنه ]؛ علی بن اسماعیل المیثمی؛ علی بن فضال؛ علی بن مهزیار؛ محمد بن جمهور؛ محمد بن علی بن محبوب؛ موسی بن بکر. نام شریفش در