سوره قریش: تفاوت میان نسخه‌ها

نام قبیلۀ بزرگى از عرب که [[رسول خدا(ص)]] از تیرۀ [[بنى‌هاشم]] از همان قبیله است<ref>قاموس قرآن، ج5، ص 306.</ref>.

یادآورى نعمت‌هاى الهى، زمینه ساز عبادت؛

الفت و دوستى، نعمت بزرگ الهى<ref>تفسير قرآن مهر، ج 22، ص: 351.</ref>.

محور اصلى سوره قریش بیان نعمت‌هاى الهى براى انگیزش حس سپاس گزارى و پرستش است<ref>تفسير قرآن مهر، ج 22، ص 352.</ref>.

سوره قریش در حقیقت مکمل سوره فیل محسوب مى‌شود و آیات آن دلیل روشنى بر این مطلب است.

محتواى سوره قریش بیان نعمت [[خداوند]] بر قریش و الطاف و محبت‌هاى او نسبت به آنهاست، تا حس شکرگزارى آنها تحریک شود و به عبادت پروردگار این بیت عظیم که تمام شرف و افتخارشان از آن است قیام کنند.

همانگونه که [[سوره والضحى]] و [[سوره الم نشرح]] در حقیقت یک سوره محسوب مى‌شود، همچنین سوره فیل و سوره قریش نیز این‌گونه‌اند زیرا که اگر درست در محتواى آن دو دقت کنیم پیوند مطالب آنها به قدرى است که مى‌تواند دلیل بر وحدت آن دو بوده باشد.

به همین دلیل براى خواندن یک سوره کامل در هر رکعت از [[نماز]] اگر کسى سوره‌هاى فوق را انتخاب کند باید هر دو را با هم بخواند<ref>تفسير نمونه، ج 27، ص 346.</ref>.

در [[حديث|حدیث]] [[ابى‌بن‌كعب|ابى‌بن‌کعب]] است که هر کس سوره قریش را قرائت کند خداوند به عدد هر کس که [[طواف كعبه|طواف کعبه]] نموده و معتکف به آن باشد ده حسنه به او عطا فرماید.

[[عياشى|عیاشى]] به اسناد خودش از [[مفضل‌بن‌صالح]] از امام صادق(ع) روایت کرده که فرمود: «جمع نمی‌شود دو سوره در یک رکعت، مگر الضحى و الم نشرح، و الم تر کیف و لایلاف قریش».

از ابى‌العبّاس از [[امام باقر]] و یا [[امام صادق(ع)]] روایت کرده که فرمود: «الم تر کیف فعل ربّک و لایلاف قریش یک سوره هستند».

روایت شده که ابى‌بن‌کعب در مصحف و قرآنش بین آنها بسم اللَّه را که فصل بین دو سوره است نگذاشت.

[[عمروبن‌ميمون‌ازدى|عمروبن‌میمون‌ازدى]] می‌گوید: «[[نماز مغرب]] را پشت سر [[عمربن‌خطاب]] خواندم در رکعت اول [[سوره والتين|سوره والتین]] و [[الزيتون|الزیتون]] را خواند، و در رکعت دوّم سوره الم تر کیف و لایلاف قریش را قرائت نمود»<ref>ترجمه تفسير مجمع‌البيان، ج 27، ص 291.</ref>.

* سوره قریش در [[مكه|مکه]] بر پیامبر(ص) [[اسلام]] [[نازل]] شده است<ref>همان.</ref>.

سوره قریش در مقام امتنان بر قوم قریش است و از آن نتیجه مى‌گیرد که باید در مقابل این امتنان، پروردگار [[كعبه|کعبه]] را [[عبادت]] کنند که آنها را به برکت کعبه ایمنى بخشیده و از گرسنگى نجات داده است.

توضیح اینکه سرزمین مکه محل بى‌آب و علفى است، مردم آنجا مجبور بودند به [[شام]] و [[يمن|یمن]] مسافرت کنند و ما یحتاج خویش را از آن دو محل فراهم آورند و گرنه زندگى برایشان دشوار و طاقت‌فرسا مى‌شد. بنابراین آنها در زمستان به یمن مسافرت مى‌کردند که محل گرمسیرى بود و به آن رحلةالشتاء مى‌گفتند و در تابستان به شام سفر مى‌کردند که هواى خنکى داشت و به آن رحلةالصیف نام نهاده بودند، اهل مکه در این مسافرت‌ها از شر سارقین و راهزنان ایمن بودند، مردم تا مى‌دانستند که این کاروان مال قریش است صدمه نمى‌زدند بلکه کمک هم مى‌کردند، گویى این از آن جهت بود که ماجراى [[اصحاب]] فیل را شنیده بودند و از مزاحمت به قریش مى‌ترسیدند و یا فقط به احترام کعبه آنها را اذیت نمى‌کردند<ref>تفسير احسن‌الحديث، ج 12، ص 364.</ref>.  

روایتى است که از رسول خدا<ref>جامع البيان فى تفسير القرآن، ج 1، ص 34.</ref> نقل شده که فرمود: خداوند هفت سوره طوال را به جاى [[تورات]] و سوره‌هاى مئین را به جاى [[انجيل|انجیل]] و سوره‌هاى مثانى را به جاى [[زبور]] به من داد و پروردگارم مرا با دادن سوره‌هاى مفصّل فزونى بخشید<ref>همان.</ref>.

همانگونه که سوره" و الضحى" و سوره" ا لم نشرح" در حقیقت یک سوره محسوب مى‌شود، همچنین است سوره" فیل" و سوره" قریش" چرا که اگر درست در محتواى آن دو دقت کنیم پیوند مطالب آنها بقدرى است که مى‌تواند دلیل بر وحدت آن دو بوده باشد.

به همین دلیل براى خواندن یک سوره کامل در هر رکعت از نماز اگر کسى سوره‌هاى فوق را انتخاب کند باید هر دو را با هم بخواند<ref>تفسير نمونه، ج 27، ص 346.</ref>.