نماز جماعت: تفاوت میان نسخه‌ها

امام رضا علیه السلام فرمود: «انما جعلت الجماعة لئلا یکون الاخلاص والتوحید والاسلام والعبادة لله الا ظاهرا مکشوفا مشهورا؛ علت تشریع نماز جماعت آن است که اخلاص و اسلام و توحید و عبادت برای خداوند متعال در معرض دید عموم و ظاهر و مشهور در میان مردم باشد».<ref>وسائل الشیعه، ج 5، ص 372.</ref>

امام باقر علیه السلام از امیرالمؤمنین علیه السلام نقل می‌‌فرماید که حضرتش فرمود: «من سمع الندآء فلم یجبه من غیر علة فلا صلاة له؛ هر که صدای اذان جماعت را بشنود و بدون هیچ عذری اجابت نکند نماز ندارد (نمازش مقبول نیست)».<ref>وسائل الشیعه، ج 5، ص 375.</ref>

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: «لینتهین اقوام لایشهدون الصلاة او لامرن مؤذنا یؤذن ثم یقیم ثم امر رجلا من اهل بیتی - و هو علی علیه السلام - فلیحرقن علی اقوام بیوتهم بحزم الحطب لانهم لایاتون الصلاة؛ آنان که در نماز جماعت حاضر نمی‌‌شوند لازم است از این کار خودداری کنند وگرنه دستور خواهم داد مؤذن اذان و اقامه بگوید. آنگاه - پس از اقامه جماعت - یکی از اهل بیت خود را (که علی علیه السلام باشد) فرمان می‌‌دهم تا خانه‌های کسانی را که در جماعت حاضر نشده‌اند، با بسته‌های هیزم به آتش کشد».<ref>وسائل الشیعه، ج 5، ص 375.</ref>

و می‌‌فرمود: صف‌های نماز جماعت، همانند صف‌های فرشتگان در آسمان چهارم است.<ref>همان مدرک</ref>. اولین نماز جماعتی هم که برپا شد، به امامت رسول خدا و شرکت حضرت امام علی علیه السلام و جعفر طیار (برادر حضرت علی علیه السلام) بود. همین که ابوطالب، فرزندش علی علیه السلام را دید که به پیامبر اقتدا کرده، به فرزند دیگرش جعفر گفت: تو نیز به پیامبر اکرم اقتدا کن و این جماعت دو سه نفری، پس از نزول آیه «فاصدع بما تؤمر» بود که فرمان به علنی ساختن دعوت و تبلیغ می‌‌داد.<ref>همان مدرک، ص 689، وسائل، ج 5، ص 373.</ref>