confirmed
۳۸٬۰۲۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
علویان همان شیعیان امامیه اثنی عشری هستند، آنها فرائض را أداء میکنند، [[نماز]] و [[روزه]] و [[حج]] زیر سایه [[ایمان]] و [[اسلام]]، آنگونه که شایسته است و خدا در [[قرآن]] امر فرموده است و در سنَت مطهره که از [[حضرت محمد (ص)|رسول اکرم]] و [[ائمه اطهار(ع)|ائمه اطهار]] که اولین آنها امام علی بن ابیطالب و آخرین آنها [[مهدی موعود|محمد بن الحسن الحجه المهدی(عجل الله تعالي فرجه الشريف)]] است، ثابت شده، بدون هیچ تحریف و تغییر و تبدیل به انجام میرسد و اگرچه منکر برخی از شطحیات غلوّ گونه نمیشویم که علَت آنها انزوای صد ساله در غارها و کوهها و دوری از مدارس و علم و علماء و [[فقه]] و [[حدیث نبوی]]، بعلَت ظلم سلاطین خصوصاً در زمان ملوک و ترکهای [[عثمانی]] بوده است، اضافه بر این مخفی کاریهایی که بعلَت دستور برخی از مشایخ صورت میگرفته، هم میباشد<ref>علی عزیز ابراهیم، العلویون بین الغلو و الفسلفه و التصوف و الشیعه بیروت، موسسه اعلمی المطبوعات، ص 61</ref>. | علویان همان شیعیان امامیه اثنی عشری هستند، آنها فرائض را أداء میکنند، [[نماز]] و [[روزه]] و [[حج]] زیر سایه [[ایمان]] و [[اسلام]]، آنگونه که شایسته است و خدا در [[قرآن]] امر فرموده است و در سنَت مطهره که از [[حضرت محمد (ص)|رسول اکرم]] و [[ائمه اطهار(ع)|ائمه اطهار]] که اولین آنها امام علی بن ابیطالب و آخرین آنها [[مهدی موعود|محمد بن الحسن الحجه المهدی(عجل الله تعالي فرجه الشريف)]] است، ثابت شده، بدون هیچ تحریف و تغییر و تبدیل به انجام میرسد و اگرچه منکر برخی از شطحیات غلوّ گونه نمیشویم که علَت آنها انزوای صد ساله در غارها و کوهها و دوری از مدارس و علم و علماء و [[فقه]] و [[حدیث نبوی]]، بعلَت ظلم سلاطین خصوصاً در زمان ملوک و ترکهای [[عثمانی]] بوده است، اضافه بر این مخفی کاریهایی که بعلَت دستور برخی از مشایخ صورت میگرفته، هم میباشد<ref>علی عزیز ابراهیم، العلویون بین الغلو و الفسلفه و التصوف و الشیعه بیروت، موسسه اعلمی المطبوعات، ص 61</ref>. | ||
حضرت [[آیتالله سبحانی]] میفرماید: «علویان مذهب خاصَی ندارند که بتوان آن را وجه تمایز مذهب [[ | حضرت [[آیتالله سبحانی]] میفرماید: «علویان مذهب خاصَی ندارند که بتوان آن را وجه تمایز مذهب [[اهلبیت (علیهم السلام)|اهلبیت]] دانست، آنها شیعیان امامی و اثنی عشری هستند که رفتارهای مذهبی آنها طبق مذهب اهلبیت است. که همیشه در معاملات شرعی و احکام دینی بر آن تکیه دارند و فقط در دومسئله قدری متمایز میشوند: | ||
=== طریقت جنبلائیه === | === طریقت جنبلائیه === | ||
خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
حضرت آیه الله سبحانی در ادامه مینویسد: | حضرت آیه الله سبحانی در ادامه مینویسد: | ||
علویان به [[رسالت انبیاء|رسالت]] [[حضرت محمد (ص)|محمد بن عبدالله]] [[ایمان]] دارند و شکی در امامت پسر عموی پیامبر علی بن ابیطالب و یازده امام از صلب ایشان ندارند، گوینده شهادتین از روی ایمان هستند و اعتقادات شان گواهی به <big>لا اله الا الله، محمَد رسول الله</big> و موالات اهلبیت رسول خداو [[نماز]] و [[روزه]] و [[حج]] و [[زكات|زکات]] و [[جهاد]] در راه خدا و [[معاد]] [[روز قیامت]] است. کتابشان قرآن و راهی جز [[شریعت]] [[قرآن]] ندارند. بزرگان دینی دارند که بوسیله آنان دین را شناختهاند و شعائر دینی خود را بر پا میدارند. هر سخنی که قرآن بر آن اشاره نکرده رها میکنند....عصیان رسول را در عمل نمیکنند و کلامش را مخالف نمینمایند و علم را در | علویان به [[رسالت انبیاء|رسالت]] [[حضرت محمد (ص)|محمد بن عبدالله]] [[ایمان]] دارند و شکی در امامت پسر عموی پیامبر علی بن ابیطالب و یازده امام از صلب ایشان ندارند، گوینده شهادتین از روی ایمان هستند و اعتقادات شان گواهی به <big>لا اله الا الله، محمَد رسول الله</big> و موالات اهلبیت رسول خداو [[نماز]] و [[روزه]] و [[حج]] و [[زكات|زکات]] و [[جهاد]] در راه خدا و [[معاد]] [[روز قیامت]] است. کتابشان قرآن و راهی جز [[شریعت]] [[قرآن]] ندارند. بزرگان دینی دارند که بوسیله آنان دین را شناختهاند و شعائر دینی خود را بر پا میدارند. هر سخنی که قرآن بر آن اشاره نکرده رها میکنند....عصیان رسول را در عمل نمیکنند و کلامش را مخالف نمینمایند و علم را در اهلبیت منحصر میدانند، و اعتمادشان به جعفر بن محمد الصادق است. در بحثهای دینی و [[تفسیر قرآن]] و فقه و فتوی....عبادت خدای تعالی را میکنند، و در عبادتش کسی را شریک نمیدانند<ref>سبحانی، جعفر، بحوث فی الملل و النحل، قم، موسسه امام صادق ـ علیه السّلام ـ، چاپ اول، ج 8، ص 409</ref>. | ||
[[شیخ عبدالرحمن الخیر]] یکی از علویان بر جسته میگوید: | [[شیخ عبدالرحمن الخیر]] یکی از علویان بر جسته میگوید: | ||
خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
ولی امروزه کسانی که از نصیریه در سوریه و [[لبنان]] زندگی میکنند، خود را شیعه دوازده امامىدانسته و خود را [[علویان|علویّون]] معرفی کرده و موارد بالا مثل [[تناسخ]] و [[غلات|غلو]] را ردّ کرده و اعتقادات شیعه امامیّه را کاملاً قبول داشته و میگویند: محمد بن نصیر نمیری، رئیس فرقه نمیریه بوده و در میان نصیریه و علویّون فقط عدّه کمی غلو کرده و [[ائمه]] را خدا دانسته و به تناسخ اعتقاد دارند. آنها تأسیس علویّون را در سال 488 تا 690 دانستهاند، این در حالی است که محمد بن نمیر در سال 359 درگذشته بود<ref>ربّانی گلپایگانی، علی، فرق و مذاهب کلامی، قم، مركز جهانی علوم اسلامی، چاپ دوم، 1381ش، ص 325؛ و نوبختی، حسن بن موسی، فرق الشیعه، نجف، حیدریه، 1355، ص93؛ و برنجكار، رضا، آشنایی با فرق و مذاهب اسلامی، نشر كتابخانه طه، چاپ پنجم، 1382ش، ص 160</ref>. | ولی امروزه کسانی که از نصیریه در سوریه و [[لبنان]] زندگی میکنند، خود را شیعه دوازده امامىدانسته و خود را [[علویان|علویّون]] معرفی کرده و موارد بالا مثل [[تناسخ]] و [[غلات|غلو]] را ردّ کرده و اعتقادات شیعه امامیّه را کاملاً قبول داشته و میگویند: محمد بن نصیر نمیری، رئیس فرقه نمیریه بوده و در میان نصیریه و علویّون فقط عدّه کمی غلو کرده و [[ائمه]] را خدا دانسته و به تناسخ اعتقاد دارند. آنها تأسیس علویّون را در سال 488 تا 690 دانستهاند، این در حالی است که محمد بن نمیر در سال 359 درگذشته بود<ref>ربّانی گلپایگانی، علی، فرق و مذاهب کلامی، قم، مركز جهانی علوم اسلامی، چاپ دوم، 1381ش، ص 325؛ و نوبختی، حسن بن موسی، فرق الشیعه، نجف، حیدریه، 1355، ص93؛ و برنجكار، رضا، آشنایی با فرق و مذاهب اسلامی، نشر كتابخانه طه، چاپ پنجم، 1382ش، ص 160</ref>. | ||
از بزرگان این فرقه در گذشته اطّلاعات زیادی در دست نیست. علویّون سوریه و لبنان در ضمن کتابی که<ref>شیرازی، سید حسن مهدی، العلویون شیعه | از بزرگان این فرقه در گذشته اطّلاعات زیادی در دست نیست. علویّون سوریه و لبنان در ضمن کتابی که<ref>شیرازی، سید حسن مهدی، العلویون شیعه اهلبیت، بیروت، دار الصادق، 1392، ص30</ref> در ردّ غلوّ و تناسخ و معرفی خود نگاشتهاند عدّهای از بزرگان خود را نام بردهاند. از این کتاب و منابع دیگر بزرگان آنها را در دو قسمت میتوان نام برد: | ||
=== بزرگان دینی و علمی === | === بزرگان دینی و علمی === | ||
خط ۱۸۴: | خط ۱۸۴: | ||
3. مشایخ آنها دوست دارند عوام دستشان را ببوسند. | 3. مشایخ آنها دوست دارند عوام دستشان را ببوسند. | ||
ما وقتی به روایات نگاه میکنیم میبینیم که در آموزههای | ما وقتی به روایات نگاه میکنیم میبینیم که در آموزههای اهلبیت (علیهالسلام) بوسیدن دست بزرگان قبایل بخاطر رئیس قبیله بودنشان مذموم و مطرود است، چرا که [[علی بن موسی بن جعفر|امام رضا (علیهالسلام)]] در حدیثی میفرمایند: هیچ مردی دست مرد دیگری را نبوسد؛ چرا که بوسیدن دست دیگران مانند نماز خواندن به آن شخص است» <ref> مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، تهران، المكتبه الاسلامیه، 1386ق، ج78، ص345، ح46(كتاب الروضه، باب 26 مواعظ الرضا(علیهالسلام)</ref> | ||
4. مشایخ آنها زکات را حق اختصاصی خود میدانند | 4. مشایخ آنها زکات را حق اختصاصی خود میدانند |