۸۷٬۷۷۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:علویان1.jpg|جایگزین=|بندانگشتی|]] | [[پرونده:علویان1.jpg|جایگزین=|بندانگشتی|]] | ||
'''خاندان علی''' یا [[علویان]] که [[شیعیان]] و پیروان [[علی بن ابیطالب|علی ابن | '''خاندان علی''' یا [[علویان]] که [[شیعیان]] و پیروان [[علی بن ابیطالب|علی ابن ابیطالب]] (علیهالسلام) محسوب میشوند، گروهی از طایفه [[بنی هاشم|بنیهاشم]] بودند که پس از رحلت [[محمد بن عبدالله (خاتم الانبیا)|پیامبر اکرم (صلیالله علیه وآله)]] و در پی جریان [[سقیفه بنی ساعده|سقیفه]] که به موجب آن [[خلیفه اول]] به [[خلافت]] رسید شروع به فعالیت کرده و به طرفداری از علی (علیهالسلام) حاضر نشدند با ابوبکربن ابیقحافه بیعت کنند و خلافت را حق علی(علیهالسلام) دانستند. | ||
شروع فعالیّت علویان در عرصه سیاست، پس از شهادت [[حسین بن علی (سید الشهدا)|حسین بن علی]] در واقعه [[کربلا]] بودهاست و از این تاریخ هرجا فرصتی برای قیام میدیدند از آن استفاده میکردند و چون اوضاع نامناسب میشد، موقتاً آرام میشدند. این آرامش موقتی بیشتر در دوران [[امویان]] بود که به جز قیام [[زید بن علی]] و فرزندش یحیی در دوران [[هشام بن عبدالملک]] هیچ قیام مهم دیگری از طرف علویان صورت نپذیرفت<ref>حسن ابراهیم حسن، تاریخ سیاسی اسلام، ترجمه ابوالقاسم پاینده، چ دوم، ج ۲، ص ۱۲۶</ref>. | شروع فعالیّت علویان در عرصه سیاست، پس از شهادت [[حسین بن علی (سید الشهدا)|حسین بن علی]] (علیهالسلام) در واقعه [[کربلا]] بودهاست و از این تاریخ هرجا فرصتی برای قیام میدیدند از آن استفاده میکردند و چون اوضاع نامناسب میشد، موقتاً آرام میشدند. این آرامش موقتی بیشتر در دوران [[امویان]] بود که به جز قیام [[زید بن علی]] و فرزندش یحیی در دوران [[هشام بن عبدالملک]] هیچ قیام مهم دیگری از طرف علویان صورت نپذیرفت<ref>حسن ابراهیم حسن، تاریخ سیاسی اسلام، ترجمه ابوالقاسم پاینده، چ دوم، ج ۲، ص ۱۲۶</ref>. | ||
== دشمنی علویان با عباسیان == | == دشمنی علویان با عباسیان == | ||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
== ورود علویان به ایران == | == ورود علویان به ایران == | ||
ظلم و ستم فراوان نسبت به علویان موجب شد، از قرن دوم ورود به ایران را آغاز نموده و در نقاط مختلف ایران برای دعوت مردم به [[اسلام]] [[علوی]]، و تبلیغ علیه خلفای اموی و عباسی شروع به فعالیت کردند و توانستند در طی یک قرن مردم بعضی از شهرها و مناطق ایران را با علی ابن | ظلم و ستم فراوان نسبت به علویان موجب شد، از قرن دوم ورود به ایران را آغاز نموده و در نقاط مختلف ایران برای دعوت مردم به [[اسلام]] [[علوی]]، و تبلیغ علیه خلفای اموی و عباسی شروع به فعالیت کردند و توانستند در طی یک قرن مردم بعضی از شهرها و مناطق ایران را با علی ابن ابیطالب (علیهالسلام) و فرزندانش آشنا سازند و مذهب علوی را پرورش دهند<ref>جعفریان، رسول، تاریخ تشیع در ایران، قم، نشر انصاریان، چ اول، ۱۳۷۵، ج ۱، ص ۲۳۱</ref>. | ||
== تشکیل اولین دولت علویان == | == تشکیل اولین دولت علویان == | ||
برای اولین بار علویان توانستند در سال ۲۵۰ هجری دولت علویان را در طبرستان تشکیل دهند؛ زیرا مردم طبرستان که از ظلم و ستم والی خلیفه عباسی به تنگ آمده بودند، از حسن بن زید که در [[ری]] بود دعوت کردند که به طبرستان برود، با رفتن وی شماری از مردم نامسلمان آن نواحی به دست وی اسلام آوردند و تعهد کردند که از او حمایت کنند. در نتیجه حسن بن زید توانست منطقه مازندران و گیلان را به دست آورد و دولت علویان را تشکیل بدهد. این اولین دولتی بود که در شرق اسلامی بدون تأیید خلفای عباسی تشکیل شده بود و اگرچه این دولت تهدیدی برای خلفای عباسی بود، ولی به خاطر آشفتگیهایی که خلفای عباسی با آن درگیری داشتند، نمیتوانستند هیچ قدمی برای براندازی این دولت جدید علوی بردارند؛ لذا تا مدتها علویان توانستند در آرامش به سر ببرند<ref>حکیمیان، ابوالفتح، علویان طبرستان، تهران، چ دوم، ۱۳۶۸، ص ۶۸</ref>. | برای اولین بار علویان توانستند در سال ۲۵۰ هجری دولت علویان را در طبرستان تشکیل دهند؛ زیرا مردم طبرستان که از ظلم و ستم والی خلیفه عباسی به تنگ آمده بودند، از حسن بن زید که در [[ری]] بود دعوت کردند که به طبرستان برود، با رفتن وی شماری از مردم نامسلمان آن نواحی به دست وی اسلام آوردند و تعهد کردند که از او حمایت کنند. در نتیجه حسن بن زید توانست منطقه مازندران و گیلان را به دست آورد و دولت علویان را تشکیل بدهد. این اولین دولتی بود که در شرق اسلامی بدون تأیید خلفای عباسی تشکیل شده بود و اگرچه این دولت تهدیدی برای خلفای عباسی بود، ولی به خاطر آشفتگیهایی که خلفای عباسی با آن درگیری داشتند، نمیتوانستند هیچ قدمی برای براندازی این دولت جدید علوی بردارند؛ لذا تا مدتها علویان توانستند در آرامش به سر ببرند<ref>حکیمیان، ابوالفتح، علویان طبرستان، تهران، چ دوم، ۱۳۶۸، ص ۶۸</ref>. | ||
در سال ۲۸۶ هجری [[ابوعبدالله السبقی]] با تلاش [[عبیدالله بن مهدی]] توانست در آفریقا، [[مغرب]] دور، [[مصر]] و [[شام]] تشکیل دولت دهد و در [[یمن]] نیز [[یحیی بن حسین]] در سال ۲۹۰ هجری قیام کرد و آن نقطه را تحت | در سال ۲۸۶ هجری [[ابوعبدالله السبقی]] با تلاش [[عبیدالله بن مهدی]] توانست در آفریقا، [[مغرب]] دور، [[مصر]] و [[شام]] تشکیل دولت دهد و در [[یمن]] نیز [[یحیی بن حسین]] در سال ۲۹۰ هجری قیام کرد و آن نقطه را تحت سلطه خود درآورد<ref>تاریخ ابن خلدون، بیروت، مؤسسة الاعلمی، سال ۱۳۹۱ه. ق، ج ۳، ص ۲۸</ref>. | ||
این گونه حرکتها نشان از گسترش نفوذ علویان در سراسر قلمرو اسلامی از غرب تا شرق داشتهاست <ref>[https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AE%D8%A7%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86_%D8%B9%D9%84%DB%8C خاندان علی]</ref>. | این گونه حرکتها نشان از گسترش نفوذ علویان در سراسر قلمرو اسلامی از غرب تا شرق داشتهاست <ref>[https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AE%D8%A7%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86_%D8%B9%D9%84%DB%8C خاندان علی]</ref>. |