احمدیه (قادیانیه): تفاوت میان نسخه‌ها

احمدیه یا قادیانیه فرقه‏ ای تجدید نظر طلب در عقاید و [[احکام اسلامی]] و منسوب به غلام احمد قادیانی است.

نوشته اند: خاندان غلام احمد از بازماندگان امير برلاس عموى امير تيمور گورگانى هستند. هنگامى كه امير تيمور ايالت كش را كه در تحت حكومت عمويش بود به تصرف خويش در آورد اين خاندان به [[خراسان]] مهاجرت كردند و تا اواخر قرن دهم هجرى يا 16 ميلادى در خراسان بسر مى‏ بردند. در اين قرن آن سرزمين را ترك کرده وارد هندوستان شدند. رئيس اين خانواده كه هادى بيك نام داشت  دهكده‏ اى به نام اسلامپور (اسلام شهر) بنا نهاد.اجداد غلام احمد در دربار پادشاهان [[مغول]] هند مقام و منزلتى يافتند، اين خاندان در شهرستان قاديان واقع در ناحيه گورداس‏پور در پنجاب اقامت گزيدند. پدر غلام احمد، ميرزا غلام مرتضى نام داشت.غلام احمد در حدود سال 1255 ه (1839 م) در قاديان متولد شد، ظاهرا حرفه پدرش طبابت بود. غلام احمد پس از تحصيلات اسلامى به جاى آن كه حرفه پدر را دنبال كند و حكيم (طبيب) گردد وارد خدمت دولت انگليس شد و از سال 1860 تا 1865 در شهر سيالكوت مشغول كار بود، از آن پس از خدمت دولتى كناره گرفت و در زادگاه خود قاديان گوشه ‏گيرى اختيار كرد و در حدود چهل سالگى (1880 م) كتاب مذهبى خود را كه «براهين احمديه» نام دارد منتشر كرد كه با حسن استقبال مردم روبرو شد.در حدود پنجاه سالگى به دعوت بشارت خود پرداخت و دعوى كرد كه از جانب خدا به او [[وحى]] مى ‏رسد و اجازه دارد بيعت بپذيرد.در سال 1904 كه خود را [[مسيح]] و [[مهدى موعود]] و [[تاراكريشنا]] خواند.وى مى‏ گفت كه حضرت مسيح را به دار نیاویختند، بلكه او از دست دشمنان گريخته و به هند سفر كرد و در [[كشمير]] اقامت نمود و به تعليم [[انجيل]] پرداخت و پس از صد و بيست سال عمر در گذشت و در «سرى‏ناگر» به خاك سپرده شد و مرقد او امروز به قبر يوذاسف مشهور است.غلام احمد در سال 1326 (1908 م) درگذشت و پيروان او شخصى را به نام مولوى نور الدين به جانشينى او برگزيدند و پس از چندى پسر بيست و پنج‏ساله‏ اش ميرزا بشير الدين محمود احمد را بعنوان خليفه المسيح الثانى انتخاب كردند. وى چهل سال خلافت كرد و نظام نوينى بدان مذهب داد.

عقايد احمديه با عقايد ديگر [[مسلمانان]] اختلاف بسيارى ندارد جز در سه اصل:

اول- طبيعت مسيح يافتن.

دوم- دعوى مهدويت غلام احمد.

غلام احمد مى‏ گويد كه جهاد در زمان ما نبايد به جنگ و شمشير باشد، بلكه جهاد كوششى است كه پيروان آن مذهب در گسترش آن عقيده با صلح و آرامش به جاى مى ‏آورند. قاديانيه خود را جماعت احمديه نيز مى ‏خوانند كه گاهى آنان را ميرزايى مى ‏نامند. بر طبق آمار خود ايشان، نزدیک به نيم ميليون مؤمن احمدى وجود دارد كه در حدود نيمى از آن ها در پاكستان و بقيه بطور يكسان ميان هندوستان و ديگر نقاط تقسيم شده‏ اند، به ويژه در افريقا و اندونزى.اعضاى جماعت احمديه بايد حد اقل يك چهارم درصد در آمد خود را به صندوق انجمن بپردازند. مركز جديد جماعت در «ربوه» در پاكستان واقع است يك مجلس مشاورت هم دارند كه اعضاى آن بيشتر انتخابى هستند و دبير خانه مركزى هم دارند. ربوه در حدود صد و چهار كيلومترى واقع در جنوب غربى [[لاهور]] است و در آنجا مشغول ساختن شهرى هستند كه هنوز به علت اختلافات مذهبى با دولت پاكستان، پايان نيافته است.كسانى كه مذهب «احمديه» را مى‏ پذيرند بايد احمدى زاده باشند يا رسما اظهار ايمان كنند.

ايمان ‏نامه ايشان چنين است: گواهى مى ‏دهم تنها خداوند بزرگ را بايد پرستيد. او كسى است كه انباز و شريك ندارد.من مى‏ كوشم تا به همه قوانين اسلام عمل كنم. من [[محمد (ص)]] [[پيغمبر اكرم]] را [[خاتم پيغمبران]] مى ‏دانم و نيز به تمام دعوي هاى ميرزا غلام احمد قاديانى اعتقاد دارم.پس از چندى، گروهى از جماعت احمديه منشعب شده و غلام احمد را به نام «مجدد» خواندند نه پيغمبر و تأكيد مى‏ كنند كه او هرگز ادعاى پيغمبرى نكرد.اين فرقه از گروه نخستين كوچك تر ولى در فعاليت مذهبى خود پرشور هستند و مى ‏كوشند مردم را به دين اسلام تبليغ كنند و نه به آيين خود و در كشورهاى انگليسى زبان براى اشاعه مذهب خويش انتشارات فراوانى دارند.اين دسته را انجمن اشاعه اسلام احمديه مى ‏خوانند. مركز تبليغات انجمن در [[لندن]] و [[برلین]] و [[جاكارتا]] است.<ref>محمد جواد مشکور، [[فرهنگ فرق اسلامی]]، [[مشهد]]، انتشارات [[آستان قدس رضوی]]، سال 1372  شمسی، چاپ دوم، ص 39 با ویرایش و دخل و تصرف اندک در واژگان و جملات</ref>