بکتاشیه: تفاوت میان نسخه‌ها

طریقه «بكتاشیه» در قرن شانزدهم میلادى در اناتولى یعنى [[آسياى صغير|آسیاى صغیر]] رواج فراوان یافت و عقاید ایشان شبیه «[[قزلباشي|قزلباشی]]ه» و «شبك» و «على الهیان» كرد است. با این كه بیشتر «بكتاشیه» خود را از [[اهل سنت و جماعت]] مى ‏دانند ولى اعمال و رفتار ایشان بر خلاف آن طایفه است و بیشتر به «[[غلاة]]» شیعه‏ شباهت دارد و به امامت [[ائمه اثنى عشر]] اعتقاد دارند و و [[چهارده معصوم]] (ع) را به بزرگى مى‏ ستایند.در عین حال عقاید مسیحیان نیز در ایشان تأثیر كرده است و معتقد به تثلیث اللّه و [[محمد (ص)]] و [[على (ع)]] هستند و مانند [[مسيحيان|مسیحیان]] [[عشاى ربّانى]] به جاى مى‏ آورند. <ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 103</ref>

پیروان این فرقه بر سر سفره خود شراب و نان و پنیر مى‏ گذارند و در پیش شیخ خود كه او را «بابا» مى ‏خوانند به گناهان خویش اعتراف و از او طلب آمرزش مى‏ كنند. نوشیدن شراب در نزد ایشان حرام نیست و زنان شان حجاب ندارند و به اسرار اعداد و حروف اعتقاد دارند و فضل اللّه حروفى را كه پیشواى «[[حروفيان|حروفیان]]» بود محترم مى‏ شمارند و كتاب «جاویدان‏ نامه» او را از [[كتب مقدس]] مى ‏شمارند و این كتاب را به فارسى «عشق نامه» و به تركى «فرشته اوقلى» مى ‏نامند.جامه «بكتاشیه» عبایى سفید و كلاهى سیاه چند گوش مثلث شكل است كه گاهى عدد اضلاع آن به احترام ائمه اثنى عشر به دوازده ترك مى ‏رسد و شیخ ایشان داراى عمامه ‏اى سبز است. «بكتاشیه» بر گردن خود گردن بندى از سنگ دارند كه آن را تسلیم تاش یعنى سنگ تسلیم می خوانند و تبرزینى دو دم و عصایى دراز دارند. جوانانی از ایشان که همسر ندارند، گوشواره‏ هایى به گوش مى‏ آویزند تا از کسانی که همسر دارند تشخیص داده شوند.حاج بكتاش را پیر اوّل می خوانند و پیروان او فرزند حاج بكتاش را «اوغلرى» یعنى پسران حاج بكتاش می نامند.ایشان عبادات شریعت اسلام را كه نماز و روزه و حج و زكات باشد به جاى نمى ‏آورند.<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 103</ref>