۸۷٬۸۱۰
ویرایش
بارگاه زینب دختر علی بن ابی‌طالب در مصر (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها
بارگاه زینب دختر علی بن ابی‌طالب در مصر (مقاله) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۸ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۸:۵۶
، ۱۸ اکتبر ۲۰۲۱جایگزینی متن - 'ي' به 'ی'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="wikiInfo"> | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:مسجد | [[پرونده:مسجد السیدة زینب بالقاهرة.jpg|بندانگشتی]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
==پیشینه بارگاه زینب دختر امام علی و توصیف آن== | ==پیشینه بارگاه زینب دختر امام علی و توصیف آن== | ||
منابع تاریخی اتفاق نظر دارند که ضریح بانو زینب، ابتدا گوشه کوچکی بود که در حومه دریایی شهر [[فسطاط]] و آنجایی که بستان‌های زیبایی مشرف بر خلیج مصری که در آن زمان از این منطقه می‌گذشت، قرار داشت. | منابع تاریخی اتفاق نظر دارند که ضریح بانو زینب، ابتدا گوشه کوچکی بود که در حومه دریایی شهر [[فسطاط]] و آنجایی که بستان‌های زیبایی مشرف بر خلیج مصری که در آن زمان از این منطقه می‌گذشت، قرار داشت. | ||
بانو زینب دختر امام علی‌بن ابی‌طالب(ع) در خانه‌ای که به مدت یک سال در آن اقامت داشت به خاک سپرده شد؛ این خانه متعلق به کارگزار مسلمة بن مخلد الانصاری بود. ضریح نیز در همان جایی که این بانوی پاک به‌خاک سپرده شد برای او بنا گردید که تا به امروز همچنان وجود دارد. کارگزار اموی در آن زمان در منطقه‌ای در فسطاط اقامت داشت که آن را «الحمراء القصوی» می‌نامیدند. این منطقه سرشار از باغ‌ها و بستان‌ها بود ولی منطقه‌ای که اکنون ضریح در آن قرار دارد «قنطرة السباع» (پل شیران) نام داشت، نام این منطقه منسوب به مجسمه شیرهایی بود که روی پلی که [[الظاهر | بانو زینب دختر امام علی‌بن ابی‌طالب(ع) در خانه‌ای که به مدت یک سال در آن اقامت داشت به خاک سپرده شد؛ این خانه متعلق به کارگزار مسلمة بن مخلد الانصاری بود. ضریح نیز در همان جایی که این بانوی پاک به‌خاک سپرده شد برای او بنا گردید که تا به امروز همچنان وجود دارد. کارگزار اموی در آن زمان در منطقه‌ای در فسطاط اقامت داشت که آن را «الحمراء القصوی» می‌نامیدند. این منطقه سرشار از باغ‌ها و بستان‌ها بود ولی منطقه‌ای که اکنون ضریح در آن قرار دارد «قنطرة السباع» (پل شیران) نام داشت، نام این منطقه منسوب به مجسمه شیرهایی بود که روی پلی که [[الظاهر بیبرس|الظاهر بیبرس]] (بیبرس العلایی البندقداری الصالحی الملک الظاهر صاحب فتوحات و آبادانی‌ها در سال 625 هجری در سرزمین قپچان متولد شد و در سال 676 هجری در دمشق وفات یافت و آرامگاهش در آنجا معروف است و المکتبة الظاهریة در آنجا بنا شده است، نگاه کنید به: النجوم الزاهرة، ج7ص94) بر این خلیج بنا کرده بود، قرار داشت؛ از این خلیج آب به دهانه خلیج و از آنجا به سوئز می‌رسید و شیران نیز وجه مشخصة «الظاهر بیبرس» بانی این پل بودند. | ||
در سال 1315 هـ / 1898م بخشی از این خلیج، خاکریزی شد و با این‌کار، این پل نیز پنهان گردید و میدان‌گاه و خشکی آن توسعه پیدا کرد. | در سال 1315 هـ / 1898م بخشی از این خلیج، خاکریزی شد و با این‌کار، این پل نیز پنهان گردید و میدان‌گاه و خشکی آن توسعه پیدا کرد. | ||
برخی منابع تاریخی حکایت از آن دارند که این خلیج آب خود را از آب رود نیل در مصر قدیم می‌گرفت و سپس تا حی غمرة در شمال می‌رفت زمانی که در سال 1898م. ویران شد، از ابتدای 1901م. خط تراموا از آن گذر کرد. | برخی منابع تاریخی حکایت از آن دارند که این خلیج آب خود را از آب رود نیل در مصر قدیم می‌گرفت و سپس تا حی غمرة در شمال می‌رفت زمانی که در سال 1898م. ویران شد، از ابتدای 1901م. خط تراموا از آن گذر کرد. | ||
در آغاز عملیات توسعه این میدان، باستان شناسان نمای زاویه و ضریح بانو زینب را که پیش از آن علی باشا الوزیر کارگزار عثمانی در 951هـ / 1547م بنا کرده و امیرعبدالرحمن کتخدا در 1174هـ / 1761م آن‌را بازسازی نموده بود، پیدا کردند. پس از آن معایبی در این بنا ظاهر شد و به دنبال آن عثمان بیک معروف به الطنبورجی المرادی در 1212هـ / 1798م آن‌را ویران و دوباره بنا کرد ولی با حمله فرانسوی‌ها، بنای آن متوقف گردید تا سرانجام محمدخسرو پاشا در سال 1217هـ / 1802 م آن را تکمیل کرد. | در آغاز عملیات توسعه این میدان، باستان شناسان نمای زاویه و ضریح بانو زینب را که پیش از آن علی باشا الوزیر کارگزار عثمانی در 951هـ / 1547م بنا کرده و امیرعبدالرحمن کتخدا در 1174هـ / 1761م آن‌را بازسازی نموده بود، پیدا کردند. پس از آن معایبی در این بنا ظاهر شد و به دنبال آن عثمان بیک معروف به الطنبورجی المرادی در 1212هـ / 1798م آن‌را ویران و دوباره بنا کرد ولی با حمله فرانسوی‌ها، بنای آن متوقف گردید تا سرانجام محمدخسرو پاشا در سال 1217هـ / 1802 م آن را تکمیل کرد. | ||
سپس این بنا به دست احمد المحروقی دوباره بازسازی شد و بعد از آن عباس پاشا کار بازسازی و توسعه و پی‌ریزی آن‌را در 1270هـ / 1854م آغاز کرد ولی پیش از اتمام، وفات یافت، و سعید پاشا ناظر اوقاف در آن زمان کار را دنبال کرد و تالار دریایی را که ضریح شیخ [[محمد | سپس این بنا به دست احمد المحروقی دوباره بازسازی شد و بعد از آن عباس پاشا کار بازسازی و توسعه و پی‌ریزی آن‌را در 1270هـ / 1854م آغاز کرد ولی پیش از اتمام، وفات یافت، و سعید پاشا ناظر اوقاف در آن زمان کار را دنبال کرد و تالار دریایی را که ضریح شیخ [[محمد العتریس|محمد العتریس]] برادر سیدابراهیم الدسوقی و شیخ عبدالرحمن الحسین العلوی العیدروسی التریمی متوفی 1192هـ / 1758م در آن قرار دارد، به آن ضمیمه کرد و علاوه بر این پیرامون این مسجد، دیواره‌ای آهنی ساخت و سپس «خدیوی توفیق» دستور ویران ساختن مسجد و برجای گذاردن ضریح و تجدید بنای آن‌را صادر کرد و فضای پیرامونی را به آن افزود و در 1305هـ / 1898م کار بنا به پایان رسید. (نگاه کنید: «مدینة القاهرة من ولایة محمدعلی الی اسماعیل»، للدکتور محمدحسان‌الدین اسماعیل). | ||
==بازسازی بارگاه بانو زینب دختر امام علی== | ==بازسازی بارگاه بانو زینب دختر امام علی== | ||