بزیعیه: تفاوت میان نسخه‌ها

شغل بزیغ  حائک (بافنده) بوده است. وی مدعی شده است که به آسمان رفته و خداوند دستی بر سرش کشیده و آب در دهانش انداخته است و حکمت از دل او مانند قارچ از زمین می‌روید و [[امام علی|امام علی علیه‌السلام]] را دیده که بر دست راست خداوند نشسته است. <ref> ر. ک. مقدسی مطهر بن طاهر،  کتاب البَدءُ و التاریخ، چاپ کلمان هوار، پاریس ۱۸۹۹ ـ ۱۹۱۹، چاپ افست تهران ۱۹۶۲.</ref>  

بزیعیه [[امام صادق علیه السلام]] را مظهر خدا می پنداشتند و بزیع را همچون پیامبر می دانستند که از طرف حضرت صادق مرسل شده است آن طور که پیامبری میان [[موسی]] و [[هارون]] مشترک است میان او و ابو الخطاب نیز مشترک است.

از دیدگاه این فرقه قابل دریافت وحی است و در تفسیر این آیه «وَ ما کانَ لِنَفْسٍ أَنْ تُؤْمِنَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ...» سوره یونس، آیه 100  مدعى بود که به وى وحى مى ‏شود، چنان که فرمود: «وَ أَوْحى‏ رَبُّکَ إِلَى النَّحْلِ ...» سوره نحل، آیه 68 و مى‏ پنداشت که یاران و پیروان او بالاتر از [[جبرئیل|جبرئیل]] و [[میکائیل|میکائیل]] هستند.او مى ‏گفت هرگاه آدمى به کمال برسد نمى ‏توان گفت که مرده است و لیکن هرگاه یکى از یاران او در مى‏ گذشت مى ‏گفت که او به ملکوت اعلى پیوسته، همه ایشان ادعا مى‏ کنند که مردگان خود رامی توانند ببینند چنان که هر بامداد و شامگاه آنان را می ‏بینند.