۸۷٬۹۳۹
ویرایش
جعفریه (پیروان جعفر بن علی تقی): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'عبد الله' به 'عبدالله') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
شرح حال | |||
جعفر برادر حضرت [[امام حسن عسکری|امام حسن | |||
جعفر برادر حضرت [[امام حسن عسکری|امام حسن عسکرى (ع)]] بود که «شیعه امامیه» او را «جعفر کذاب» مى خواندند زیرا وى پس از برادرش امام حسن عسکری (ع) ادعای امامت کرد و منکر فرزند داشتن آن حضرت بود. کنیه وی «ابو عبدالله» و لقبش کرین بود زیرا صد و بیست فرزند از وى به جا مانده و پسران او را به نسبت به جدشان حضرت على بن موسى الرضا (ع)، رضویون خوانند. جعفر کذاب در سال 271 هجری قمری در حالی که 45 سال از عمرش گذشته بود از دنیا رفت و در خانه پدرش در سامراء مدفون شد. «جعفر کذاب» مردى دنیا‌دوست و عشرت‌طلب و طالب مقام برادر بود و براى آن که به مقام امامت شناخته شود به اقسام وسایل تشبث مى جست. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی،سال 1372 شمسی،چاپ اول، ص 139</ref> | |||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۲: | ||
==تشکیل فرقه های مختلف== | ==تشکیل فرقه های مختلف== | ||
هنگامى | هنگامى که امام على بن محمد النقى (ع) از دنیا رفت، شیعیان به چند گروه تقسیم شدند. گروه اندکى از اصحاب او به امامت پسرش جعفر بن على گرائیدند و گفتند که پدرش درباره امامت او وصیت کرده است. گروهى گفتند که حسن بن على العسکرى (ع) درگذشت و پس از او برادرش جعفر بنا به وصیت وى امام است. گروهى دیگر گفتند که امامت از محمد بن على (ع) که عموى جعفر بود به وى رسید. | ||
فرقه اى دیگر به تقلید از «[[فطحیه]]» پرداختند | فرقه اى دیگر به تقلید از «[[فطحیه]]» پرداختند که عبدالله بن بکیر بن اعین از آنان بود و معتقد بودند که حسن بن على پس از پدرش امام بود و چون درگذشت بعد از وى جعفر بن على به امامت رسید، چنان که موسى بن جعفر پس از عبدالله جعفر (افطح) امامت داشت، زیرا بنا به خبرى که رسیده چون امامى از دنیا برود، امامت به مهم ترین پسر وى می رسد. گروه دیگر چون منکر فرزند داشتن حضرت امام حسن عسکرى بودند گفتند: | ||
اگر امامى از دنیا برود و فرزندى نداشته باشد، امامت به برادرش خواهد رسید.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی،سال 1372 شمسی،چاپ اول، ص 139</ref> <ref>نوبختی حسن بن موسی، فرق الشیعة، ص 95، 108، 112.</ref> | اگر امامى از دنیا برود و فرزندى نداشته باشد، امامت به برادرش خواهد رسید.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی،سال 1372 شمسی،چاپ اول، ص 139</ref> <ref>نوبختی حسن بن موسی، فرق الشیعة، ص 95، 108، 112.</ref> | ||
<ref>شهرستانی محمد بن عبدالکریم، ملل و نحل، ص 151، 152، 153.</ref> <ref>شیخ طوسی،کتاب غیبت، ص 143.</ref> | <ref>شهرستانی محمد بن عبدالکریم، ملل و نحل، ص 151، 152، 153.</ref> <ref>شیخ طوسی،کتاب غیبت، ص 143.</ref> | ||