کسبیه: تفاوت میان نسخه‌ها

پیروان این فرقه معتقد بودند که بندگان خدا محکوم به کسب اند، اما این کسب نه به سود آن ها است و نه به زیان شان،  چون راحتی ها و سختی ها، نعمت ها و عقوبت ها از  قبل بین بندگان خدا تقسیم و تقدیر شده است. به همین جهت هر گونه کوششی در مسیر طاعت و یا معصیت و نیز تنبلی و کاهلی در انجام عبادت، موجب زیاد یا کم شدن ثواب و عذاب نمی شود.آن ها مطابق با مفاد آیه شریفه  «فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ عَنِ الْعالَمِینَ» سوره آل عمران،  آیه  97. می گفتند که خداوند از طاعات ما بی نیاز است و همچنین معصیت ما نیز به او هیچ زیان و ضرری نمی رساند. در ضمن طایفه مذکور به دلیل تلاش نکردن برای کسب روزی و کار «[[کسلیه]]» نیز نامیده شده اند.

<ref>مشکور محمد جواد،  فرهنگ فرق اسلامی،  مشهد،  نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 367  با ویرایش و اصلاح جملات</ref>  

==پانویس==