احمدیه (قادیانیه): تفاوت میان نسخه‌ها

نوشته اند: خاندان غلام احمد از بازماندگان امیر برلاس عموى امیر تیمور گورگانى هستند. هنگامى که امیر تیمور ایالت کش را که در تحت حکومت عمویش بود به تصرف خویش در آورد این خاندان به [[خراسان]] مهاجرت کردند و تا اواخر قرن دهم هجرى یا 16 میلادى در خراسان بسر مى‏ بردند. در این قرن آن سرزمین را ترک کرده وارد هندوستان شدند. رئیس این خانواده که هادى بیک نام داشت  دهکده‏ اى به نام اسلامپور (اسلام شهر) بنا نهاد.اجداد غلام احمد در دربار پادشاهان [[مغول]] هند مقام و منزلتى یافتند، این خاندان در شهرستان قادیان واقع در ناحیه گورداس‏پور در پنجاب اقامت گزیدند. پدر غلام احمد، میرزا غلام مرتضى نام داشت.غلام احمد در حدود سال 1255 ه (1839 م) در قادیان متولد شد، ظاهرا حرفه پدرش طبابت بود. غلام احمد پس از تحصیلات اسلامى به جاى آن که حرفه پدر را دنبال کند و حکیم (طبیب) گردد وارد خدمت دولت انگلیس شد و از سال 1860 تا 1865 در شهر سیالکوت مشغول کار بود، از آن پس از خدمت دولتى کناره گرفت و در زادگاه خود قادیان گوشه ‏گیرى اختیار کرد و در حدود چهل سالگى (1880 م) کتاب مذهبى خود را که «براهین احمدیه» نام دارد منتشر کرد که با حسن استقبال مردم روبرو شد.در حدود پنجاه سالگى به دعوت بشارت خود پرداخت و دعوى کرد که از جانب خدا به او [[وحى]] مى ‏رسد و اجازه دارد بیعت بپذیرد.در سال 1904 که خود را [[مسیح|مسیح]] و [[مهدى موعود]] و [[تاراکریشنا|تاراکریشنا]] خواند.وى مى‏ گفت که حضرت مسیح را به دار نیاویختند، بلکه او از دست دشمنان گریخته و به هند سفر کرد و در [[کشمیر|کشمیر]] اقامت نمود و به تعلیم [[انجیل|انجیل]] پرداخت و پس از صد و بیست سال عمر در گذشت و در «سرى‏ناگر» به خاک سپرده شد و مرقد او امروز به قبر یوذاسف مشهور است.غلام احمد در سال 1326 (1908 م) درگذشت و پیروان او شخصى را به نام مولوى نور الدین به جانشینى او برگزیدند و پس از چندى پسر بیست و پنج‏ساله‏ اش میرزا بشیر الدین محمود احمد را بعنوان خلیفه المسیح الثانى انتخاب کردند. وى چهل سال خلافت کرد و نظام نوینى بدان مذهب داد.