confirmed، مدیران
۳۳٬۵۱۷
ویرایش
←اعتقادات
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
</ref> .<ref>نوبختی، فرق الشیعة، ص 39</ref>. بر همین اساس، اعتقاد به فنا‌ناپذیری جهان، نفی [[معاد]] و [[بهشت]] و [[جهنم|دوزخ]] اخروی، و منحصر دانستن [[ثواب|ثواب]] و عقاب به زندگی دنیوی، از اعتقادات ایشان شمرده شده است. موسس این فرقه نیز ادعای [[نبوت|نبوت]] و در عین حال الوهیت می‌کرد<ref>حمد بن عبدالکریم شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص ۲۴۴، چاپ احمد فهمی محمد، قاهره ۱۳۶۷ـ ۱۳۶۸/ ۱۹۴۸ـ۱۹۴۹، چاپ افست بیروت) بی‌تا).</ref>. | </ref> .<ref>نوبختی، فرق الشیعة، ص 39</ref>. بر همین اساس، اعتقاد به فنا‌ناپذیری جهان، نفی [[معاد]] و [[بهشت]] و [[جهنم|دوزخ]] اخروی، و منحصر دانستن [[ثواب|ثواب]] و عقاب به زندگی دنیوی، از اعتقادات ایشان شمرده شده است. موسس این فرقه نیز ادعای [[نبوت|نبوت]] و در عین حال الوهیت می‌کرد<ref>حمد بن عبدالکریم شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص ۲۴۴، چاپ احمد فهمی محمد، قاهره ۱۳۶۷ـ ۱۳۶۸/ ۱۹۴۸ـ۱۹۴۹، چاپ افست بیروت) بی‌تا).</ref>. | ||
جناحیه درباره [[آخرت]] معتقد بودند که آخرت همان آسمان است و کسانی که عمل‌‌صالح انجام داده‌اند، به آسمان می‌روند و زمین نیز برای بدکاران جای عذاب خواهد بود | جناحیه درباره [[آخرت]] معتقد بودند که آخرت همان آسمان است و کسانی که عمل‌‌صالح انجام داده‌اند، به آسمان می‌روند و زمین نیز برای بدکاران جای عذاب خواهد بود<ref>سعد بن عبداللّه اشعری، کتاب المقالات‌و الفرق، ج۱، ص ۴۱، چاپ محمدجواد مشکور، تهران ۱۳۶۱ ش.</ref>. | ||
<ref>علی بن اسماعیل اشعری، کتاب مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلّین، ج۱، ص ۶، چاپ هلموت ریتر، ویسبادن ۱۴۰۰/۱۹۸۰.</ref> | <ref>علی بن اسماعیل اشعری، کتاب مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلّین، ج۱، ص ۶، چاپ هلموت ریتر، ویسبادن ۱۴۰۰/۱۹۸۰.</ref>. | ||
<ref>عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، الفرق بین‌الفرق، ج۱، ص ۲۴۶، چاپ محمد محیی‌الدین عبدالحمید، بیروت: دارالمعرفة،) بی‌تا</ref> | <ref>عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، الفرق بین‌الفرق، ج۱، ص ۲۴۶، چاپ محمد محیی‌الدین عبدالحمید، بیروت: دارالمعرفة،) بی‌تا</ref>. | ||
<ref>محمدبن عبدالکریم شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص ۲۴۴ـ۲۴۵، چاپ احمد فهمی محمد، قاهره ۱۳۶۷ـ ۱۳۶۸/ ۱۹۴۸ـ۱۹۴۹، چاپ افست بیروت) بی‌تا).</ref> <ref>نشوان بن سعید حمیری، الحورالعین، ج۱، ص ۱۶۱، چاپ کمال مصطفی، چاپ افست تهران ۱۹۷۲.</ref> | <ref>محمدبن عبدالکریم شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص ۲۴۴ـ۲۴۵، چاپ احمد فهمی محمد، قاهره ۱۳۶۷ـ ۱۳۶۸/ ۱۹۴۸ـ۱۹۴۹، چاپ افست بیروت) بی‌تا).</ref> <ref>نشوان بن سعید حمیری، الحورالعین، ج۱، ص ۱۶۱، چاپ کمال مصطفی، چاپ افست تهران ۱۹۷۲.</ref>. | ||
همچنین معتقد بودند که با تأویل آیه: | همچنین معتقد بودند که با تأویل آیه: {{متن قرآن |لَیسَ عَلَی‌الَّذینَ امَنُوا و عَمِلُوا الصّالِحاتِ جُناحٌ فیما طَعِمُوا |سوره = مائده |آیه = 93 }} محرماتی چون گوشتِ مردار، خوردن [[شراب|شراب]]، انجام [[زنا]] و [[لواط|لواط]]، [[حلال|حلال]] است و آیه مذکور را ناسخ آیه سوم [[سوره مائده|سوره مائده]] می‌دانستند<ref>سعد بن عبداللّه اشعری، کتاب المقالات‌و الفرق، ج۱، ص۴۱، چاپ محمدجواد مشکور، تهران ۱۳۶۱ ش.</ref> .<ref>عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، الفرق بین‌الفرق، ص، ۲۴۶، چاپ محمد محیی‌الدین عبدالحمید، بیروت: دارالمعرفة،) بی‌تا</ref> .<ref>نشوان بن سعید حمیری، الحورالعین، ج۱، ص۱۶۱، چاپ کمال مصطفی، چاپ افست تهران ۱۹۷۲. | ||
</ref> | </ref>. | ||
جناحیه قایل به وجوب عبادات نبودند، بلکه برای عبادات و محرمات مصادیقی ذکر کردند مثلا گفتند که عباداتی چون [[نماز]]، [[روزه]] و [[حج|حجّ]] همان اشخاصی هستند که دوستی آنها واجب است و آن افراد [[اهل بیت|اهل‌بیت علیهم‌السلام]] هستند و مقصود از محرمات در | جناحیه قایل به وجوب [[عبادت|عبادات]] نبودند، بلکه برای عبادات و محرمات مصادیقی ذکر کردند مثلا گفتند که عباداتی چون [[نماز]]، [[روزه]] و [[حج|حجّ]] همان اشخاصی هستند که دوستی آنها [[واجب]] است و آن افراد [[اهل بیت|اهل‌بیت (علیهم‌السلام)]] هستند و مقصود از محرمات در [[قرآن]]، کنایه از قومی است که کینه و نفرت از آنان [[واجب]] است.<ref>عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، الفرق بین‌الفرق، ص، ۲۴۶ ،چاپ محمد محیی‌الدین عبدالحمید، بیروت: دارالمعرفة،) بی‌تا</ref>. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
[[رده:فرق و مذاهب]] | [[رده:فرق و مذاهب]] | ||
<references /> | <references /> | ||