میمونیه: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==اعتقادات== | ==اعتقادات== | ||
میمون معتقد بود کودکانی که دارای پدر و مادر مشرک هستند، داخل [[بهشت]] می شوند. ولی [[امام علی]]، [[طلحه]]، [[زبیر]]، [[عایشه]] [[عثمان]] و نیز کسانی که مرتکب کبیره می شوند، [[کافر]] هستند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 434 با ویرایش و اصلاح عبارت</ref> <ref>بغدادی عبد القاهر، الفرق بین الفرق، ص 303</ref> میمون چون مجوسیان،زناشویى جد را با دخترِ پسر و دخترِ پسرِ برادر و خواهر جایز می دانست و معتقد بود که نام زنانی که خداوند زناشویى با آنان را حرام کرده از قرار ذیل است. | میمون معتقد بود کودکانی که دارای پدر و مادر مشرک هستند، داخل [[بهشت]] می شوند. ولی [[امام علی]]، [[طلحه]]، [[زبیر]]، [[عایشه]] [[عثمان]] و نیز کسانی که مرتکب کبیره می شوند، [[کافر]] هستند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 434 با ویرایش و اصلاح عبارت</ref> <ref>بغدادی عبد القاهر، الفرق بین الفرق، ص 303</ref> میمون چون مجوسیان،زناشویى جد را با دخترِ پسر و دخترِ پسرِ برادر و خواهر جایز می دانست و معتقد بود که نام زنانی که خداوند زناشویى با آنان را حرام کرده از قرار ذیل است. | ||
1.مادران، 2.دختران، 3.خواهران، 4.عمه ها، 5.خاله ها، اما خداوند ازدواج با دختران برادر، دختران خواهر، دختر پسر، دختر دختر، دختر فرزندان برادر، دختر فرزندان خواهر را منع نکرده است.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 434 با ویرایش و اصلاح عبارت</ref> <ref>مقدسی مطهر،البدء و التاریخ، ج 5، ص 138</ref> كرابیسى می نویسد که میمونیه از «خوارج» بودند و مانند «عجارده» [[سوره | 1.مادران، 2.دختران، 3.خواهران، 4.عمه ها، 5.خاله ها، اما خداوند ازدواج با دختران برادر، دختران خواهر، دختر پسر، دختر دختر، دختر فرزندان برادر، دختر فرزندان خواهر را منع نکرده است.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 434 با ویرایش و اصلاح عبارت</ref> <ref>مقدسی مطهر،البدء و التاریخ، ج 5، ص 138</ref> كرابیسى می نویسد که میمونیه از «خوارج» بودند و مانند «عجارده» [[سوره یوسف|سوره یوسف]] و نیز [[سوره حم]] را از [[قرآن]] نمى دانستند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 434</ref> <ref>مقدسی مطهر،البدء و التاریخ،، ج 5، ص 138</ref>ابو عثمان عراقى می نویسد که«میمونیه» نكاح با جدات و دختران اولاد را جایز می دانستند و می گفتند که حرمت ایشان به نص كتاب ثابت نشده است. همچنین می گفتند که جایز نیست جهان از امام خالی باشد و هر کسی که جناب [[ابو بکر]] را دوست و [[علی علیه السلام]] را دشمن بدارد او شایسته امامت است و فرقی نمی کند که این شخص قرشی باشد یا غیر قرشی. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 434 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref>[[فخر رازی]] می نویسد میمون می گفت شرور از خدا نیست. <ref>فخر رازی،اعتقادات فِرَق المسلمین و المشرکین، ص 52</ref> <ref>جرجانی میر سید شریف، تعریفات العلوم و تحدیدات الرسوم، ص 192</ref> <ref>ابن حزم، الفصل فی الملل و الاهواء و النحل، ج 3، ص 126</ref> ا<ref>بن اثیر، اللباب فی تهذیب الانسان، ج 3، ص 285</ref> <ref>اشعری ابو الحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص 177</ref> <ref>بغدادی عبد القاهر، الملل و النحل، ص 68</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۱۵
میمونیه از شاخه خوارج و پیرو مردى از «عجارده» به نام میمون بودند.
تاریخچه
ابن اثیر مَیمُونیه را به فتح میم سکون یاء و ضم میم دوم و سکون واو ضبط کرده است. [۱] موسس این فرقه در ابتدا پیرو مذهب «عجارده» بوده اما در باره اراده و قدر و استطاعت با آنان دچار اختلاف شد و قول قدریان معتزلی را برگزید.
اعتقادات
میمون معتقد بود کودکانی که دارای پدر و مادر مشرک هستند، داخل بهشت می شوند. ولی امام علی، طلحه، زبیر، عایشه عثمان و نیز کسانی که مرتکب کبیره می شوند، کافر هستند. [۲] [۳] میمون چون مجوسیان،زناشویى جد را با دخترِ پسر و دخترِ پسرِ برادر و خواهر جایز می دانست و معتقد بود که نام زنانی که خداوند زناشویى با آنان را حرام کرده از قرار ذیل است. 1.مادران، 2.دختران، 3.خواهران، 4.عمه ها، 5.خاله ها، اما خداوند ازدواج با دختران برادر، دختران خواهر، دختر پسر، دختر دختر، دختر فرزندان برادر، دختر فرزندان خواهر را منع نکرده است.[۴] [۵] كرابیسى می نویسد که میمونیه از «خوارج» بودند و مانند «عجارده» سوره یوسف و نیز سوره حم را از قرآن نمى دانستند. [۶] [۷]ابو عثمان عراقى می نویسد که«میمونیه» نكاح با جدات و دختران اولاد را جایز می دانستند و می گفتند که حرمت ایشان به نص كتاب ثابت نشده است. همچنین می گفتند که جایز نیست جهان از امام خالی باشد و هر کسی که جناب ابو بکر را دوست و علی علیه السلام را دشمن بدارد او شایسته امامت است و فرقی نمی کند که این شخص قرشی باشد یا غیر قرشی. [۸]فخر رازی می نویسد میمون می گفت شرور از خدا نیست. [۹] [۱۰] [۱۱] ا[۱۲] [۱۳] [۱۴]
پانویس
- ↑ ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج3، ص284
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 434 با ویرایش و اصلاح عبارت
- ↑ بغدادی عبد القاهر، الفرق بین الفرق، ص 303
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 434 با ویرایش و اصلاح عبارت
- ↑ مقدسی مطهر،البدء و التاریخ، ج 5، ص 138
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 434
- ↑ مقدسی مطهر،البدء و التاریخ،، ج 5، ص 138
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 434 با ویرایش و اصلاح عبارات
- ↑ فخر رازی،اعتقادات فِرَق المسلمین و المشرکین، ص 52
- ↑ جرجانی میر سید شریف، تعریفات العلوم و تحدیدات الرسوم، ص 192
- ↑ ابن حزم، الفصل فی الملل و الاهواء و النحل، ج 3، ص 126
- ↑ بن اثیر، اللباب فی تهذیب الانسان، ج 3، ص 285
- ↑ اشعری ابو الحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص 177
- ↑ بغدادی عبد القاهر، الملل و النحل، ص 68