تکفیر: تفاوت میان نسخه‌ها

این طریق و روش در برخورد، به پذیرش طرف مقابل نزدیک‌تر است. لذا اگر کسی مسلمانی را که [[نماز]] می‌خواند و فرایض دینی را به جای می‌آورد و از محارم الهی اجتناب می‌کند، به اموری که نزد او بر [[حق]] است دعوت کند در حالی که طرف مقابل برخلاف عقیده اوست، در صورت نپذیرفتن نباید او را متهم به [[کفر]] و [[شرک]] نماید؛ زیرا از قدیم الأیام آرای علما و [[مردم]] مختلف بوده و هنگام [[دعوت]]، بعضاً عقاید یکدیگر را نمی‌پذیرفتند. لذا نمی‌توان به مجرد نپذیرفتن عقایدی را که نزد جماعتی بر حقّ است، یک [[مسلمان]] را به [[کفر]] و زندقه متهم کرد.

مراعات [[مدارا]] در [[دعوت]] به [[حق]] رفق و [[مدارا]] و لطف و دوری از غلظت و تندروی اصل بزرگی است در پذیرش [[حق]] و پیروی و [[اطاعت]] [[مردم]] از آن. لذا هرکس که می‌خواهد [[امر به معروف]] و [[نهی از منکر]] کند باید از این راه وارد شود، همان گونه که از [[رسول اکرم]] صلّی الله علیه وآله نقل شده که فرمود: انّ الرفق ما کان فی شیء إلاّ زانه، ولا نزع من شیء إلاّ شانه. <ref>صحيح مسلم، ج 8، ص 22</ref>