عقبیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'فرقه ها' به 'فرقه‌ها')
جز (جایگزینی متن - 'شاخه ها' به 'شاخه‌ها')
خط ۳: خط ۳:


==تاریخچه==
==تاریخچه==
مسعودی مورخ مشهور، عقبیه را از زیر شاخه های فرقه‌های هشت گانه زیدیه بر شمرده است، که عبارت است از: [[جارودیه]]، [[مرثدیه]]، [[ابریقیه]]، [[یعقوبیه]]، [[نعیمیه]]، [[ابتریه]]، [[جریریه]] و [[یمانیه]]. <ref>مسعودی علی بن حسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج4، ص 45
مسعودی مورخ مشهور، عقبیه را از زیر شاخه‌های فرقه‌های هشت گانه زیدیه بر شمرده است، که عبارت است از: [[جارودیه]]، [[مرثدیه]]، [[ابریقیه]]، [[یعقوبیه]]، [[نعیمیه]]، [[ابتریه]]، [[جریریه]] و [[یمانیه]]. <ref>مسعودی علی بن حسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج4، ص 45
</ref> البته در اثر موجود از مروج الذهب، نام عقبیه برده نشده است و ممکن است مقصود [[مصحف نعیمیه]] باشد. <ref>مسعودی علی بن حسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج4، ص 45</ref> در ضمن در برخی دیگر از منابع آمده است که این فرقه از پیروان عبدالله بن محمد عقبی بوده و امامت را وابسته به فقط فرزندان [[حسن و حسین علیهم السلام]] نمی دانستند، بلکه معتقد بودند که این مقام برای کسی است که از تبار  [[علویان]] باشد.
</ref> البته در اثر موجود از مروج الذهب، نام عقبیه برده نشده است و ممکن است مقصود [[مصحف نعیمیه]] باشد. <ref>مسعودی علی بن حسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج4، ص 45</ref> در ضمن در برخی دیگر از منابع آمده است که این فرقه از پیروان عبدالله بن محمد عقبی بوده و امامت را وابسته به فقط فرزندان [[حسن و حسین علیهم السلام]] نمی دانستند، بلکه معتقد بودند که این مقام برای کسی است که از تبار  [[علویان]] باشد.
<ref>ر ک. صابری حسین،  تلخیصی از تاریخ فرق اسلامی، ص  104</ref>
<ref>ر ک. صابری حسین،  تلخیصی از تاریخ فرق اسلامی، ص  104</ref>

نسخهٔ ‏۱۹ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۰۵:۱۳

عقبیه‏ از فرق «زیدیه» بودند. [۱] [۲]

تاریخچه

مسعودی مورخ مشهور، عقبیه را از زیر شاخه‌های فرقه‌های هشت گانه زیدیه بر شمرده است، که عبارت است از: جارودیه، مرثدیه، ابریقیه، یعقوبیه، نعیمیه، ابتریه، جریریه و یمانیه. [۳] البته در اثر موجود از مروج الذهب، نام عقبیه برده نشده است و ممکن است مقصود مصحف نعیمیه باشد. [۴] در ضمن در برخی دیگر از منابع آمده است که این فرقه از پیروان عبدالله بن محمد عقبی بوده و امامت را وابسته به فقط فرزندان حسن و حسین علیهم السلام نمی دانستند، بلکه معتقد بودند که این مقام برای کسی است که از تبار علویان باشد. [۵]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 334
  2. رجب البرسی مشارق انوار الیقین فى اسرار امیر المؤمنین، بیروت، نشر دار الاندلس، ص 210.
  3. مسعودی علی بن حسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج4، ص 45
  4. مسعودی علی بن حسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج4، ص 45
  5. ر ک. صابری حسین، تلخیصی از تاریخ فرق اسلامی، ص 104