جعفر بن محمد امین بن جون حسنی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'مدینه منوره' به 'مدينه منوره') |
جز (جایگزینی متن - '[[حسن بن علی' به '[[حسن بن علی (مجتبی)') |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''جعفر بن محمد امین بن جون حسنی'''، عالم، جنگجو و امیر شجاع [[مکه]] و از نوادگان [[حسن بن علی|امام حسن مجتبی (علیه‌السلام)]] است. آشکارا [[مذهب شیعه|تشیع]] را در آن‌جا رواج داد و از نخستین [[علویان]] «بنی جون» است که حکومت مکه را از دست [[اسماعیلیه|اسماعیلیان]] آزاد ساخت. نزد علمای خاندان خویش، [[فقه]] و [[حدیث]] آموخت، اما زندگی نظامی و سیاسی او بر حیات علمیاش چیره بود. | '''جعفر بن محمد امین بن جون حسنی'''، عالم، جنگجو و امیر شجاع [[مکه]] و از نوادگان [[حسن بن علی (مجتبی)|امام حسن مجتبی (علیه‌السلام)]] است. آشکارا [[مذهب شیعه|تشیع]] را در آن‌جا رواج داد و از نخستین [[علویان]] «بنی جون» است که حکومت مکه را از دست [[اسماعیلیه|اسماعیلیان]] آزاد ساخت. نزد علمای خاندان خویش، [[فقه]] و [[حدیث]] آموخت، اما زندگی نظامی و سیاسی او بر حیات علمیاش چیره بود. | ||
== زندگی‌نامه == | == زندگی‌نامه == | ||
نسخهٔ ۲۵ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۳۹
| محمد امین بن جون حسنی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | جعفر بن محمد امین بن جون حسنی |
| اطلاعات شخصی | |
| محل تولد | مدينه منوره |
| روز درگذشت | 370ق. |
| دین | اسلام، شیعه |
| فعالیت‌ها | عالم، جنگجو و امیر مکه |
جعفر بن محمد امین بن جون حسنی، عالم، جنگجو و امیر شجاع مکه و از نوادگان امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) است. آشکارا تشیع را در آن‌جا رواج داد و از نخستین علویان «بنی جون» است که حکومت مکه را از دست اسماعیلیان آزاد ساخت. نزد علمای خاندان خویش، فقه و حدیث آموخت، اما زندگی نظامی و سیاسی او بر حیات علمیاش چیره بود.
زندگی‌نامه
جعفر بن محمد امین بن جون حسنی، عالم، جنگجو و امیر شجاع مکه. وی ظاهراً در مدینه منوره دیده به جهان گشود اما از زمان آن اطلاعی در دست نیست. وفات او پس از حدود بیست سال حکومت در 370هجری در مکه مکرمه اتفاق افتاد. وی از نوادگان امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) است و بر خلاف دیگر امرای شیعی مکه که به دلیل تداوم سلطنت خود اظهار تشیع نمیکردند، آشکارا تشیع را در آن‌جا رواج داد و از نخستین علویان «بنی جون» است که حکومت مکه را از دست اسماعیلیان آزاد ساخت و با هم‌یاری فرزندان و نوادگان خویش که همگی از مذهب امامیه پیروی میکردند، نزدیک به یک سده زمام امور را در دست داشتند. وی با این‌که از علم و دانش بهره داشت و نزد علمای خاندان خویش، فقه و حدیث آموخت، اما زندگی نظامی و سیاسی او بر حیات علمیاش چیره بود و به همین دلیل دوران تحصیل او و هم‌چنین اساتید و شاگردان او بر ما مجهول است.
آموزش فنون نظامی
وی پس از این‌که با فنون جنگی آشنا شد در 340هجری در مدینه خروج کرد و پس از قتل «انکجور ترکی» که از طرف خلیفه فاطمی، والی مکه بود، و هم‌چنین پس از این‌که بسیاری از قبایل «طلحیه»، «هذلیه» و «شکریه» را به هلاکت رساند، این شهر را به تصرف خود در آورد و امیر و حاکم مکه گردید. ابن حزم اندلسی در کتاب جمهره أنساب العرب پس از ذکر نسب وی تا امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) ، مینویسد: وی در عصر «کافور اخشیدی») مکه را فتح کرد و فرزندانش تا امروزه حکومت مکه را در دست دارند.
سیاست‌مدار
وی که سیاستمداری با تجربه بود رضایت خلفاء فاطمی را به خود جلب کرد و هنگامی که امراء فاطمیین و مصریها در موسم حج به مکه میآمدند خطبه را به دستور او به نام سلطان فاطمی در مکه و مدینه میخواندند. وی با این کار توانست تمام املاک و اموال علویان را که از سوی فاطمیان مصادره شده بود به آنان بازگرداند.
جانشینان وی
پس از او دو فرزندش «عیسی بن جعفر» و «حسن بن جعفر» به ترتیب حکومت حجاز را در اختیار داشتند و پس از آنان، نوه او «شکر بن ابی الفتوح» جانشین آنها گشت.
منابع
- جمهره انساب العرب، ص47؛
- عمده الطالب، تحقیق محمد حسن آل طالقانی، نجف، ص133؛
- اعیان الشیعه(قطع بزرگ)، ج4ص182 شماره 485؛
- دائره المعارف تشیع، ج5ص380.