نتایج جستجو

العقیدة الطحاویة، سید العلامة المحدث حسن بن علی السقاف، ص 153 تا 163. صحیح شرح العقیدة الطحاویة، سید العلامة المحدث حسن بن علی السقاف، دار امام ندوی، چاپ دوم،

عبدالله بن الصلت؛ احمد، ابنه؛ احمد بن ابي عبدالله البرقي؛ احمد بن داود؛ احمد بن عبدوس؛ احمد بن محمد بن خالد؛ احمد بن محمد بن عيسي؛ ايوب بن نوح؛ الحسن بن الحسين

ابومحمد حسن بن علی، شرح السنة، تحقیق ابی یاسر الردادی، مدینه منوره، نشر مکتبة الغرباء الاثریة، سال ۱۴۱۴ هجری قمری، چاپاول، ص۹۴. بربهاری، ابومحمد حسن بن علی،

جعفر بن علی بن حسن بن علی بن عبدالله بن مغیره بجلی کوفی، از فقها و محدثین مورد اعتماد شیعه است. شیخ صدوق در کوفه از وی استماع حدیث کرده است. جعفر بن علی

إبراهیم اللقانی إبراهیم بن إبراهیم بن حسن بن علی بن عبدالقدوس بن الولی مشهور به محمد بن هارون اللقّانی المالکی المصری. لقبش برهان الدین و کنیه‌اش أبوالأمداد

نحليه‏ اصحاب حسن بن علی (ع) بودند و امامت را در اولاد امام حسن (ع) صحيح می‏‌دانستند و در آفريقای شمالی و مرکزی می‏‌زيستند. پيشوای ايشان (نحلی) اهل نفطه

چون محمد بن ابی‌عمیر (د ۲۱۷ق) بهره برد و با حسن بن علی بن فضّال آشنا شد. ابن شاذان سپس به کوفه رفت و در آنجا از حسن بن محبوب، احمد بن محمد بن ابی‌نصر بزنطی،

عبدالله بن المنذر؛ عبدالله بن جبلة؛ عبدالله بن موسی؛ علی بن الحسن بن رباطی؛ علی بن الحکم؛ علی بن رباط؛ علی بن عقبة؛ الفضل بن یزید الاشعری؛ القاسم بن عروة؛

ابراهیم بن اسحاق. احمد بن ابی عبدالله برقی. احمد بن حسن بن علی بن فضال. احمد بن محمد بن ابی نصر. احمد بن محمد بن مسلم. ایوب بن نوح. حسن بن علی بن فضال. علی

محمد و علی(علیه السلام) را در او می‌دید و در جمالش محو می‌گشت. ابن صبّاغ مالکی در زیبایی صورت و اعضای حسن بن علی(علیه السلام) می‌نویسد: رنگ چهره حسن بن علی(علیه

بعضی به جای حسن بن محبوب، حسن بن علی بن فضال و فضالة بن ایّوب را گفته‌اند. و قال بعضهم: مکان الحسن بن محبوب: الحسن بن علی بن فضال و فضالة بن أیوب، و قال

هیچ یک موفقیت پایداری پدید نیاورد. درسال 250 ق، حسن بن زید بن محمد بن اسماعیل بن حسن بن زید بن حسن بن علی بن ابی‎طالب(ع)، معروف به داعی کبیر، با کمک مردم

محمد بن یحیی مروزی، احمد بن محمد بن زکریا قطان، عبدالرحمان بن محمد حسینی، محمد بن سعید بن ابی شحمه (م.ب285ق)، ابوسعید حسن بن علی سکری، ابوعلی محمد بن علی

درّاج؛ زُراره بن اَعین؛ محمد بن مسلم. همچنین، بیش از ۴۵ محدث بزرگ، از او حدیث نقل کرده‌اند از جمله: حسن بن علی وشّاء؛ احمد بن محمد بَزَنطی؛ فضالة بن ایوب؛ جعفر

یعقوب کلینی، ابوغالب زراری، احمدبن علی رازی و ابوعبدالله حسین بن علی بن سفیان بزوفری هستند. همچنین فرزند او حسن بن احمد بن ادریس (م. ح345ق) از عالمان حدیث

ابوالقاسم بن حسن خوانساری و محمدمهدی بن حسن خوانساری درس خواند. مدت کوتاهی هم در نجف تحصیل کرد. و در ۱۲۱۰ق به اصفهان رفت. در آنجا نزد ملا علی نوری، محمد

آغاز جنگ اصحاب امام حسین (علیه‌السلام) همچون حبیب بن مظاهر، مسلم بن عوسجه، نافع بن هلال، زهیر بن قین و حر بن یزید ریاحی (که پیش از آغاز جنگ توبه نموده بود)

محمدبن مفضل بن ابراهیم اشعری، علی بن حسن بن علی بن فضال، جعفربن احمد بن یوسف اودی، حمیدبن زیادبن نینوایی، قاسم بن محمد بن حسین بن خازم، جعفر بن عبدالله علوی

دارد. حسن بن علی بن هاشم بن أحمد بن علوی بن أحمد بن عبدالرحمن بن محمد بن عبدالله بن حسین بن عیدروس بن أحمد بن أبی‌بکر باعقیل بن عبدالرحمن بن عمر بن عبدالرحمن

عبارت‌اند از: پدرش حسن بن علی(متوفای ۱۰۶۲ هجری) عمویش شیخ محمد بن علی حُر(متوفای ۱۰۸۱ هجری) جد مادری، شیخ عبدالسلام بن محمد حُر. دایی پدرش شیخ علی بن محمود عاملی

حبشی قونی؛ محمد بن علی بن فضل بن تمام از اساتید وی بوده‌اند. می‌توان از کسانی چون: ابوعبدالله احمد بن حسن بن فضال؛ علی بن حسن بن فضال؛ یحیی بن زکریا لؤلویی

محمد بن حسن بن علی محمد بن اسماعیل بن عثمان بن مظفر بن هبة الله بدرالدین محمد بن حسین بن علی بن قاسم ابن علی شرف‌الدین ابوالفضل احمد بن هبة الله بن احمد بن

این ماه ولادت حضرت محمد بن عبدالله (صلی‌الله علیه وآله وسلم) و حضرت جعفر بن محمد صادق (علیه‌السلام) و نیز شهادت حضرت حسن بن علی عسکری می‌باشد. هشتم ربیع‌الاول

امام به علی بن بابویه اسحاق بن اسماعیل نیشابوری نوشته است. فرزند عبیدالله بن خاقان می‌گوید: روزی برای پدرم که وزیر معتمد بود خبر آوردند که امام حسن (علیه‌السلام)

بن خلیل قمّى؛ اسماعیل بن سهل؛ ایّوب بن نوح بن درّاج نخعى؛ جعفر بن بشیر وشّاء بجلى؛ حسن بن راشد؛ حسن بن سعید؛ حسن بن على بن حسین (حسین بن حسن) ضریر؛ حسین

سال‌های ۲۰۵ و ۲۱۵ در خانواده‌ای اهل علم در ترمذ به دنیا آمد. پدرش علی بن حسن یا علی بن حسین، محدث بود. احتمالاً اولین معلمِ ترمذی پدرش بود. ترمذی نیز مانند

عبارتند از: ابوداود طیالسی؛ عبید بن معاذ؛ حنان بن سَدیر الصیرفی؛ وکیع بن جراح؛ عبدالله بن سنان؛ مالک بن عطیه؛ ربیع مسلی؛ عثمان بن رشید. ذهبی در کتاب (تاریخ الاسلام

المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبیدالله بن أحمد المهاجر بن عیسی بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق

سازد. شهادت امام علی در سال ۴۰ق، اوضاع بحرانی خلافت را پیچیده‌‌تر کرد. با وجود اقبال مردم به خلافت حسن بن علی پس از پدرش، اما امام علی مردم را در انتخاب

احمد بن الحسن عن ابيه؛ احمد بن محمد بن ابي نصر؛ احمد بن محمد بن عيسي؛ ايوب بن نوح؛ بنان عن ابيه؛ جعفر بن محمد بن يحيي؛ حسن بن سعيد؛ حسن بن طريف؛ حسن بن علي؛

از شماری از مشایخ آنجا اخذ حدیث کرد، از جمله ابوالحسن علی بن قاسم بن حسن شاهد و ابومحمد حسن بن علی سابوری. در ۴۱۵، به منظور اخذ احادیث بیشتر به فکر سفر

خضر الصیرفی؛ علی بن رئاب؛ علی بن عقبة؛ الحارث بن ابی رسن؛ حریز بن عبدالله؛ داود بن ابی یزید العطار؛ عمر بن اذینة؛ ثعلبة بن میمون. برید بن معاویه 58 حدیث

موضوعی (۲۰ عنوان) قطع جیبی؛ اسلام و کار و کوشش؛ اسلام و علم و دانش؛ امام حسن بن علی (‌علیه‌السلام) را بهتر بشناسیم؛ معنویت، اساسی‌ترین نیاز عصر ما؛ بسوی قرآن

خزار؛ ابان بن تغلب؛ ابراهیم بن عمر؛ اسماعیل البصری؛ اسماعیل بن فراش؛ بکیربن اعین؛ جمیل بن صالح؛ حسن بن عبدالملک؛ حسن بن عطیه؛ حسن بن علی؛ حسین بن احمد المنقری؛

محمد؛ محمد بن عبدالرحمان مخزومی؛ حسن بن یحیی الدهان؛ احمد بن مهدی؛ حسن بن حسین عرفی؛ احمد بن رشید. شریف حسن بن حمزه طبری مرعشی(متوفای ۳۵۸ق)؛ ابوالعباس

همانجا اقامت گزید. در مکه راویانی همچون ایوب بن نوح، حسن بن معاویه، علی بن حسن بن فضال و برادرش احمد بن حسن بن فضال از او حدیث شنیده‌‏اند. فرزند او محمدبن

ابوعلی فخار بن معد موسوی؛ سیدمجدالدین علی بن حسن عریضی؛ تاج‌الدین حسن بن علی بن دربی؛ شیخ سدیدالدین سالم بن محفوظ؛ شیخ مفیدالدین محمّد بن جهم حلّی. محقق

محمد بن احمد، «تاریخ الائمة»، مجموعۀ نفیسة، قم، ۱۴۰۶ ق؛ ابن بابویه، علی بن حسین، الامامة و التبصرة من الحیرة، قم، ۱۴۰۴ ق؛ ابن بابویه، محمد بن علی، امالی،

محمّد بن نصیر کشی از سمرقند است. علی بن محمّد بن فروزان قمی. علی بن علی خزاعی. علی بن قیس قومسی (سمنانی) عبدالله بن خَلَفْ. علی بن محمّد بن عیسی. عبدالله بن

احمد بن علی بلخی احمد بن علی بن ابراهیم بن محمد بن حسن بن محمد جوانی احمد بن علی بن ابراهیم بن هاشم قمی احمد بن علی بن اعثم كوفی احمد بن علی بن حسن بن شاذان

او ابوعبدالله حسین بن علی است. از شاگردان معروف ایشان ابوطالب یحیی بن حسین بن هارون حسنی هروی (صاحب کتاب أمالی) است. محدث شیعی علی (علیه‌السلام) الاربعون

بنابراین به نظر می‌رسد که وی همان «ابوعبدالله جعفر بن محمد بن جعفر بن حسن حسنی» (پدر ابوقیراط محمد بن جعفر) بوده باشد که در سامرا به سال 224 هجری تولد یافت،

احمد بن علی بلخی احمد بن علی بن ابراهیم بن محمد بن حسن بن محمد جوانی احمد بن علی بن ابراهیم بن هاشم قمی احمد بن علی بن اعثم كوفی احمد بن علی بن حسن بن شاذان

احمد بن علی بلخی احمد بن علی بن ابراهیم بن محمد بن حسن بن محمد جوانی احمد بن علی بن ابراهیم بن هاشم قمی احمد بن علی بن اعثم كوفی احمد بن علی بن حسن بن شاذان

بن زکریا بن حسن بن ادریس بن موسى ثانی بن عبیدالله صالح بن موسى جون بن عبدالله محض بن حسن بن حسن بن علی بن ابی طالب. او دارای پنج فرزند سه پسر و دو دختر

العبیدی؛ علی بن اسماعیل؛ علی بن الحسن؛ علی بن السندی؛ علی بن مهزیار؛ محمد بن الحسین بن ابی الخطاب؛ محمد بن علی الکوفی؛ محمد بن عیسی؛ موسی بن القاسم؛ یعقوب

ابان بن عثمان احمر، عاصم بن حمید حناط، حسین بن ابی‌العلاء و عبداللـه بن حماد انصاری به چشم می‌خورد همچنین باید از علی بن ابی حمزۀ بطائنی، عبدالله بن وضاح

احمد بن علی بلخی احمد بن علی بن ابراهیم بن محمد بن حسن بن محمد جوانی احمد بن علی بن ابراهیم بن هاشم قمی احمد بن علی بن اعثم كوفی احمد بن علی بن حسن بن شاذان

حسن صفار، از عالمان و اندیشمندان شیعه در عربستان، امام‌جمعه قطیف و عضو مجمع عمومی مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی است. شیخ حسن صفار در سال ۱۹۵۶ م در قطیف

از محمدبن عمران بن حجاج روایتی در فضیلت زیارت امام حسین‌ (علیه‌السلام) دارد. ابراهیم بن محمد بن جعفر بن حسن، محدث شیعی و از اعقاب امام حسن مجتبی. وی ظاهراً

احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم، (000 – حدود 330ق) سید ابوالعباس. عالم و دانشمند شیعه در نیمه اول قرن چهارم هجری. احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم،

اللامیة "حسن الحسینی - دروس علی موقع السبیل"، ar.assabile.com، مؤرشف من الأصل فی 12 أبریل 2019، اطلع علیه بتاریخ 01 ینایر 2019. صفحه توییتر شیخ حسن الحسینی

حسن بن ابوالحسن دیلمی، از مفسران امامیه در قرن چهارم. حسن بن ابوالحسن دیلمی، از مفسران امامیه در قرن چهارم. نام او با حسن بن ابی الحسن دیلمی صاحب کتاب

مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبیدالله بن أحمد المهاجر بن عیسی بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد‌الباقر بن علی زین‌العابدین

حسن عمر فاروق اهل کشور بنین، عضو مجمع جهانی فقه اسلامی، عضو اتحادیه اسلامی بنین، متخصص در علوم سیاسی اسلامی و مسلط بر زبان‌های دندی، عربی، هوسا، فرانسه

اسماعیل بن منصور بن احمد قصار، محدث شیعی اواسط قرن چهارم هجری است. از او تنها یک حدیث در جوامع روایی شیعه باقی مانده که از امام صادق (علیه السلام) نقل

احمد بن علی بلخی احمد بن علی بن ابراهیم بن محمد بن حسن بن محمد جوانی احمد بن علی بن ابراهیم بن هاشم قمی احمد بن علی بن اعثم كوفی احمد بن علی بن حسن بن شاذان

احمد بن علی بن حسین بن رنجویه، محدث شیعی. وی ایرانی است ولی بخشی از حیات علمی خود را در عراق به انجام رسانده است. از معاصران شیخ صدوق است و ظاهراً مدتی

ابراهیم بن علی بن ابراهیم بن هاشم، از راویان معتبر شیعی در اواسط قرن چهارم. وی در یک خانواده علمی و مذهبی در قم دیده به جهان گشود. ابراهیم بن علی بن ابراهیم

پسرش «ابوالحسن علی بن ابراهیم بن حماد» در اواسط قرن چهارم می‌‏زیسته زیرا استاد ابن عیاش جوهری (م401ق) بوده است. هم‌چنین علی بن حبشی بن قونی کوفی که بعد

آدم عبدالله الالوری محقق مسلمان و اهل نیجریه است؛ ایشان (عبدالباقی بن حبیب‌الله بن عبدالله الوری) است که به جهت نسبت او به شهر ایلورین الوری نام داشت و

او نیز دیده می‌شود. وی مؤسس دو مرکز «جمعية حفظ النعمة الخيرية» و «مركز زيد بن ثابت لخدمة الأنشطة القرآنية» می‌باشد و از استادانی نظیر شيخ عبدالحليم محمود،

سوریه بازتاب داشته و نوارهای سخنرانی‌هایش نیز انتشار یافته است. عبدالكريم بن محمد الحسن بكّار در سال 1951 م، در استان حمص در سوریه به دنیا آمد. او مدرک

در مؤسسه علوم اسلامی و عربی در جاکارتا، وابسته به دانشگاه اسلامی امام محمد بن سعود، فعالیت داشته است. السقاف همچنین سمت مدیر مرکز مشاوره شرعی در جاکارتا

احمد بن علی بلخی احمد بن علی بن ابراهیم بن محمد بن حسن بن محمد جوانی احمد بن علی بن ابراهیم بن هاشم قمی احمد بن علی بن اعثم كوفی احمد بن علی بن حسن بن شاذان

احمد بن علی بلخی احمد بن علی بن ابراهیم بن محمد بن حسن بن محمد جوانی احمد بن علی بن ابراهیم بن هاشم قمی احمد بن علی بن اعثم كوفی احمد بن علی بن حسن بن شاذان

القسطلانی على البخاری. او دارای برخی اجازات عام و خاص در بعضی علوم از برخی مشایخ مانند: شيخ احمد الكعكة، شيخ محمد نمر الخطيب و شيخ محمد على المراد الحموی،

احمد بن علی بن حسین ثعالبی، محدث شیعی است. تاریخ ولادت او در دست نیست. اما وفات او در اواسط قرن چهارم هجری اتفاق افتاده زیرا وی از اساتید شیخ صدوق (م381ق)

احمد بن عبدالله بن علی ناقد، محدث امامی. احمد بن عبدالله بن علی ناقد، محدث امامی. وی از اساتید جعفر بن محمد بن قولویه است و از نظر رجالی در طبقه پدر ابن

ولایت و جانشینی علی بن ابی طالب (علیه‌السلام) بعد از پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) تصریح شده است. وی این حدیث را از ابوجعفر محمد بن علی خزاعی نقل نموده

احمد بن علی بغدادی سورایی، محدث شیعی. از او روایات اندکی در منابع شیعه به چشم می‌‏خورد که بیشتر آنها در کتاب دلائل الامامه تألیف ابن جریر طبری شیعی آمده

ابراهیم بن علی کوفی، محدث و نویسنده شیعی در نیمه نخست قرن چهارم. وی اصالتاً ایرانی و اهل سمرقند است ولی بدلیل اقامت طولانی وی در کوفه او را «کوفی» لقب

حسن بن ابراهیم بن عبدالصمد خزاز کوفی، محدث شیعی. شیخ تلعکبری از او حدیث شنیده است. حسن بن ابراهیم بن عبدالصمد خزاز کوفی، محدث شیعی. کنیه او در منابع ذکر

اسحاق بن عیسی، محدث شیعی می‌باشد. از معاصران و هم‏ بحثان او در قم محمد بن حسن بن ولید قمی است که با هم از سعد بن عبدالله اشعری روایت دارند. اسحاق بن عیسی،

نام‌برده شده است. حسین بن علی بن حسن رازی از شاگردان مشهور وی می‌باشد. محمد بن همام اسکافی بغداد خزاز قمی کفایه الاثر فی النص علی الائمه الاثنی عشر، ص98؛

می‌باشد. ابومحمد حسن بن حمزه علوی طبری تنها شاگرد شناخته شده می‌باشد. درباره وفات او نیز اطلاع دقیقی نداریم اما شاگرد او «ابومحمد حسن بن حمزه علوی طبری»

اسحاق بن محمد بن علی بن خالد مقری تمار، محدث شیعی بوده است. اسحاق بن محمد بن علی بن خالد مقری تمار، از محدثان شیعه است. کنیه او در منابع ذکر نشده است.

زندگی می‏‌کرده است. استاد او «ابوعلی حسن بن اسماعیل قحطبی» است. وی هم‌چنین از علمای اهل‏‌سنت مانند احمدبن بدیل بن قریش (قاضی هَمْدان‏) نیز روایت دارد.

در کوفه نزد کسانی چون ابوجعفر بن سری و ابونصر بن موسی بن ایوب خلال به استماع حدیث پرداخت. شاگرد او ابوالقاسم حسن بن محمد بن اسماعیل سکونی (م. ح354ق) است‌که

گناهان کبیره) گرایش داشتند. از شاگردان معروف او «ابومحمد حسن بن حمزه طبری» است که صاحب‌نظران به دلیل حسن سابقه‏‌ شاگردش، وی را نیز قابل اعتماد معرفی نموده‏‌اند

محمد بن همام اسکافی بوده است. علی بن محمد بن خزاز قمی در بغداد شاگردش وی بوده. زید بن علی (علیه‌السلام) ابوعلی محمد بن همام اسکافی علی بن محمد بن خزاز

در آن به وجود حجت بن حسن (مهدی) اشاره شده است. وی در بغداد از محمد بن فضل نحوی و محمد بن علی بن عبدالصمد کوفی حدیث شنیده است. محمد بن بابویه قمی معروف به

سپس سید بن طاوس برخی از روایاتش را در کتاب‏‌های خود آورده است. به گفته نجاشی وی کتابی با عنوان «ثواب الاعمال» داشته که شاگرد او محمد بن حسن بن ولید قمی

در بغداد شاگردان چندی تربیت نمود که از جمله آنها هارون بن موسی تلعکبری و «ابوطیب حسین بن علی بن محمد» هستند. در‌باره ارزش روایات او هر چند سخن صریحی از

دبس وزیت، شیخ عبدالكریم رفاعی، حافظ و قاری و فقیه شیخ محیی‌الدین کردی، شیخ حسن حبنکی میدانی و شیخ احمد شامی، به دنیا آمد. وی تحصیلات خود را ابتدایی شروع

برد و در آنجا از «جعفر بن حسین بن علی بن شهریار قمی» معروف به «ابومحمد مؤمن قمی» احادیثی شنیده است. از شاگردان او تنها «علی بن محمد قمی» را می‏‌شناسیم

کسانی چون «علی بن احمد بن محمد دقاق» و «محمد بن موسی بن متوکل» معاصر بود و مشترکاً از ابن عون اسدی روایت دارند. از شاگردان او «احمد بن علی بن نوح سیرافی»(م410ق)

در فقاهت بر مذهب داود بن علی الظاهری الأصفهانی بود جعفر بن أحمد الرازی در مورد او می‌گوید: او (رویم بن احمد) یکی از پیشوایان زمان خود بود. او در سال 303

شاگردانی تربیت کرده است. از شاگردان قمی او «محمد بن علی ماجیلویه»، «محمد بن موسی بن متوکل» و «احمد بن محمد بن یحیی عطار» هستند. این احتمال نیز وجود دارد که

احمد بن عبدالله کوفی، محدث امامی. کنیه او در منابع ذکر نشده است. با ابراهیم بن اسحاق احمری نهاوندی دوستی صمیمانه داشت. شاگردی تلعکبری نزد او می‏‌تواند

عجل الله فرجه الشریف ابوالحسن علی بن محمد سمری بر بالینش حضور داشت و پیش‏گویی سمری را درباره وفات پدر شیخ صدوق «علی بن حسین بن بابویه قمی» شنیده است، پس وی

تألیفی بر جای نمانده است. از استادان وی ابوعبدالله ابراهیم بن محمد ازدی، عبدالصمد بن علی، احمد بن جعفر مالکی را می‌توان نام‌برد. در میان شاگردان او تنها نام

جعفر بن عبدالله بن جعفر بن حسین بن مالک بن جامع قمی حِمیَری، یکی از محدثین شیعه محسوب می‌شود. جعفر بن عبدالله بن جعفر بن حسین بن مالک بن جامع قمی حمیری،

خود را در بغداد سپری کرده است. از معاصران او حسین بن حکم کوفی، حسین بن حمدان خصیبی و علی بن عباس بن ولید بجلی هستند که در بغداد و کوفه شاگردان مشترکی داشته‏‌اند

بود. سپس در اوایل دهه 1990 به عمان پایتخت اردن نقل مکان کرد. محمد الحامد. علی مراد. زاکی دندشی. عبد القادر عیسی. سعید العبدالله که اصول خواندن قرآن را از

جعفر بن میت دان مایدین یا حاج جعفر بن حاج میت دان مايدين(Haj Jaafar bin Haj Mit Dan Maidin)، اهل کشور برونئی، عضو مجمع جهانی فقه اسلامی، متخصص در فقه و

از اساتید او می‏‌توان احمد بن ابی‌‏الفضل بلخی و جعفر بن محمد بن زیاد فقیه را نام برد. شاگردان او مانند احمد بن ابراهیم بن بکیر نیشابوری و ابوسعید نسوی

استاد و شاگردش هر دو در کوفه سکونت داشتند. جعفر بن محمد بن عبیدالله بن عتبه، می‌دانیم که وی از ایوب بن نوح نقل حدیث کرده است، بنابراین وی هنگامی که نزد

ابراهیم بن محمد بن سفیان، محدث شیعی در اوایل قرن چهارم. از اساتید او «علی‌بن سلمه لیفی» است. در منابع هیچ اثر تألیفی از او گزارش نشده است. ابراهیم بن محمد

السود؛ شيخ محمد سعيد البرهانی؛ شيخ محمد الهاشمی؛ شيخ عبد القادر عيسى؛ شيخ علی الطنطاوی. ایشان فعالیت‌های بسیاری داشته از جمله: تبلیغ، تربیت و آموزش در دبیرستان‌های