نتایج جستجو

دنباله رو شیخ عبدالقادر گیلانی، صوفی مشهور اهل‌سنت است. از این سلسله، شاخه‌هایی بسیار بوجود آمده است. شیخ محی‌الدین ابومحمد عبدالقادر بن ابی صالح به روایتی

این تعداد شهدای الجزایر غیر از شهدایی است که الجزایری‌ها به رهبری امیر عبدالقادر درجنگ با ارتش فرانسه درآخر قرن نوزدهم درراه آزادی میهن خویش فدا ساختند

زکریا بن حسن بن ادریس بن موسى ثانی بن عبیدالله صالح بن موسى جون بن عبدالله محض بن حسن بن حسن بن علی بن ابی طالب. او دارای پنج فرزند سه پسر و دو دختر به نام‌های

مغربی حمزه بن حامد بن بشیر القرانی عبدالله بن محمد الامین مختار بن محمد الامین عمر بن حسن فلاطا عوض بن بلال بن معئد عبدالله بن فائز الجهانی عبدالحلیم نصار

بود. عبدالقادر بن أحمد بن عبدالرحمن بن علی بن عمر بن سَقّاف بن محمد بن عمر بن طه بن عمر بن طه بن عمرالصافی بن عبدالرحمن المعلم بن محمد بن علی بن عبدالرحمن

است. علی بن محمد بن حسین بن عبدالله بن شیخ بن عبدالله بن محمد بن حسین بن أحمد صاحب الشعب بن محمد بن علوی بن أبی‌بکر الحبشی بن علی بن أحمد بن محمد أسد الله

عیدروس بن عمر بن عیدروس بن عبدالرحمن بن عیسى بن محمد بن أحمد صاحب الشعب بن محمد بن علوی بن أبی‌بکر الحبشی بن علی بن أحمد بن محمد أسد الله بن حسن الترابی

حسین بن عبدالقادر بن حسن بن سالم بن محمد بن عبدالقادر بن حسن بن عمر بن سَقّاف بن محمد بن عمر بن طه بن عمر بن طه بن عمرالصافی بن عبدالرحمن المعلم بن محمد

ابولبابه طاهر صالح حسین، عالم دینی از مسلمان اهل سنت، رئیس سابق دانشگاه زیتونه در تونس و عضو هیئت تأسیس شورای حکمای مسلمان است. او در سال ۱۹۴۰ در تونس

عبدالله بن بیّه و ناقدها شیخ عبدالله بن جبرین و دکتر خلدون الاحدب بود، دریافت کرد. عبدالعزیز بن باز؛ محمد بن صالح العثیمین؛ عبدالله بن جبرین؛ شیخ صالح البلیهی؛

احمد بن ابراهیم بن مخلد، محدث شیعه در نیمه نخست قرن چهارم هجری. احمد بن ابراهیم بن مخلد، ابوعبدالله. محدث شیعی در نیمه نخست قرن چهارم هجری. وی در زمان

ویژه‌اش «عبیدالله بن احمد بن نهیک»، از «ابوحاتم محمد بن ادریس حنظلی رازی»، «ابوالحسین یحیی بن حسن بن جعفر علوی» و «محمد بن اسماعیل بن سالم صائغ» نیز حدیث

برگرفته از یهود و نصاری دانسته و تکفیر می‌کند. شیخ عثمان بن محمد بن حمد بن عبدالله بن صالح بن محمد الخمیس النصیری التمیمی معروف به عثمان الخمیس در 16 ژانویه

مقدس (مکه و مدینه) است. ابوعبدالعزیز عبدالرحمن بن عبدالعزیز بن عبدالله بن محمد بن عبدالعزیز بن محمد بن عبدالله السدیس، نسب وی به قبیله عنزه یکی از قبایل

احمد بن حجر آل بوطامی البنعلی، مفتی سابق قطر و از نمادهای دعوت اسلامی و قوه قضاییه شریعت در قطر و شبه جزیره عربستان است. احمد بن حجر بن محمد بن حجر بن أحمد

آدم عبدالله الالوری محقق مسلمان و اهل نیجریه است؛ ایشان (عبدالباقی بن حبیب‌الله بن عبدالله الوری) است که به جهت نسبت او به شهر ایلورین الوری نام داشت و

موفق‌الدين عبدالله بن أحمد بن قُدامة معروف به ابن قدامه، از شیوخ مذهب حنبلی است. مؤلف کتاب المغنی است و می‌توان آن را یکی از بزرگ‌ترین کتب فقهی و مکتب

به «محمد بن زکریا بن دینار غلابی جوهری» اشاره نمود. از استادان سنی او «ابوزید عمر بن شبه» (م262ق)، «ابویوسف یعقوب بن شیبه» (م262ق)، «احمد بن منصور رمادی»

خالد بن سالم منصوری ابو‌اسامه خالد بن سالم بن خمیس بن خمیس بن زاید المنصوری، فقیه و استاد رجال و حدیث، از قبیلۀ المناصیر از بحرین و دارای مذهب حنبلی از

و صاحب روحی بزرگ و معنوی بود. او أحمد بن محمد بن عبدالكريم بن عبدالرحمن بن عبدالله بن أحمد بن عيسی بن الحُسين بن عطاء الله الجذامي السكندري منتسب به الجذامی

همچون: محمد سعید رمضان البوطی، علی بن عبدالرحمن الجفری، عبدالقادر العیدروس، شیخ محمد عاقل سهارانفوری، جعفر بن محمد بن سقاف و..... وجود دارد. وی بیش از 30

کتاب‌های محمد بن عبدالوهاب، کتاب توحید، کتاب العقیدة الواسطیة، الفتوی الحمویة اثر ابن تیمیه، البیقونیه و غیر آن را حفظ کرد. شیخ صالح بن إبراهیم البلیهی؛

در قرائات ده‌گانه عبارتند از: شيخ سليم الحلوانی، شيخ أحمد الحلوانی، شيخ عبدالقادر قويدر. او نزد شيخ حسن حبنكة نیز علوم عقلی، علوم نقلی و لغوی آموخت. راجح

طریقت رفاعیة را از عبدالقادر بن ابی رباح دجانی یافی دریافت کرد. طریقت ادریسیة را از شیخ اسماعیل نواب، طریقت شاذلیة را از محمد بن مسعود فاسی و علی نور

احمد بن علی بلخی، محدث شیعی در اوایل قرن چهارم هجری بوده است. شیخ طوسی وی را «مردی صالح» معرفی نموده و گفته است که تلعکبری اجازه نقل روایاتش را از او دریافت

عبارتند از: صالح بن عبدالله العطاس عبدالله الهدار بن طه الحداد أحمد بن محمد المحضار علی بن أحمد باصبرین عمر بن حسن بن عبدالله الحداد عیدروس بن عمرالحبشی

احمد بن علی بن هارون بن علی بن الجنید بن علی بن ابی‌بکر الجنید بن عمر بن عبدالله الصالح بن هارون بن حسن بن علی بن محمد جمل اللیل بن حسن المعلم بن محمد

محمد بن لطفی صباغ با اوصافی چون عالم، فقیه شافعی، مبلغ، مربی، وجیه، مصلح، ادیب، نویسنده، محقق و خطیب فصیح معرفی شده است. او در سال 1930 م، در دمشق زاده

محمد بن عبدالله الهدار بن شیخ بن أحمد بن محسن بن علی بن صالح بن محمد بن صالح بن أحمد بن الحسین بن الشیخ أبی‌بکر بن سالم بن عبدالله بن عبدالرحمن بن عبدالله

شیخ بن محمد بن شیخ بن حسن بن علوی بن محمد بن أبی‌بکر بن عبدالرحمن بن عبدالله التریسی بن علوی الخواص بن أبی‌بکر الجفری بن محمد بن علی بن محمد بن أحمد الشهید

إبراهیم بن عمر بن عقیل بن عبدالله بن عمر بن أبی‌بکر بن عمر بن طه بن محمد بن شیخ بن أحمد بن یحیی بن حسن بن علی العناز بن علوی بن محمد مولی الدویلة بن علی بن

محمد صالح خاتون آبادی که مدت ۲۰ سال نزد او شاگردی کرد. ملامیرزای شیروانی شارح و محشّی معالم‌الاصول شیخ‌جعفر قاضی؛ سیدنعمت‌الله جزایری؛ محمد بن عبدالفتاح

ابراهیم بن محمد بن جعفر بن حسن ابراهیم بن محمد بن حمزه بن عماره ابراهیم بن محمد بن سفیان ابراهیم بن محمد بن عباس ختلی ابراهیم بن محمد بن معروف ابراهیم بن محمد

بنابراین به نظر می‌رسد که وی همان «ابوعبدالله جعفر بن محمد بن جعفر بن حسن حسنی» (پدر ابوقیراط محمد بن جعفر) بوده باشد که در سامرا به سال 224 هجری تولد یافت،

داشته‏‌اند خلط می‏‌شود. استاد مشهور او ابوعبدالله حسین بن علی است. از شاگردان معروف ایشان ابوطالب یحیی بن حسین بن هارون حسنی هروی (صاحب کتاب أمالی) است. محدث شیعی

ابراهیم بن محمد بن جعفر بن حسن ابراهیم بن محمد بن حمزه بن عماره ابراهیم بن محمد بن سفیان ابراهیم بن محمد بن عباس ختلی ابراهیم بن محمد بن معروف ابراهیم بن محمد

ابراهیم بن محمد بن جعفر بن حسن ابراهیم بن محمد بن حمزه بن عماره ابراهیم بن محمد بن سفیان ابراهیم بن محمد بن عباس ختلی ابراهیم بن محمد بن معروف ابراهیم بن محمد

شیخ محمد القاسم؛ شیخ احمد بن محمد بن جبلان(محدث یمنی). شیخ محمد بن صالح العثیمین؛ شیخ عبدالله بن صالح الفالح النحوی؛ شیخ محمد بن منصور. شیخ یوسف الحبر نور

الرومی یوسف بن أحمد بن یوسف الحبشی علی بن إبراهیم بن أحمد الصالحی علی بن حسین بن علی الیزدی موسی الکردی علی بن محمد بن علی بن نفیس أحمد بن إبراهیم الرمانی

عبدالله بن محسن بن محمد بن عبدالله بن محمد بن محسن بن حسین بن عمر بن عبدالرحمن العطاس بن عقیل بن سالم بن عبدالله بن عبدالرحمن بن عبدالله بن عبدالرحمن

کرد. علوی بن طاهر بن عبدالله بن طه بن عبدالله بن طه بن عمر بن علوی بن محمد بن أحمد بن عبدالله بن محمد بن علوی بن أحمد الحداد بن أبی‌بکر الطویل بن أحمد مسرفة

آنها صادق عبدالله عبدالمجید، جمال‌الدین السنهوری، کمال مدنی و محمد خیر عبدالقادر بودند. جریان سوم جنبش استقلال‌طلبان یا نهضت آزادی اسلامی است که ایده این

أبومحمد جمیل بن محمد ابن السید محمد بن السید عبدالحلیم بن السید قاسم بن السید أحمد بن السید قاسم بن السید عبدالکریم بن السید عبدالقادر بن السید علی بن السید محمد

یافت. شمس‌الدین ابوالعباس احمد بن ابراهیم بن ابی‌بکر بن خلکان بن ناوک بن عبدالله بن شاکَل بن الحسین بن مالک بن جعفر بن یحیی بن خالد البرمکی الاربلی الشافعی،

ابراهیم بن محمد بن جعفر بن حسن ابراهیم بن محمد بن حمزه بن عماره ابراهیم بن محمد بن سفیان ابراهیم بن محمد بن عباس ختلی ابراهیم بن محمد بن معروف ابراهیم بن محمد

ابراهیم بن محمد بن جعفر بن حسن ابراهیم بن محمد بن حمزه بن عماره ابراهیم بن محمد بن سفیان ابراهیم بن محمد بن عباس ختلی ابراهیم بن محمد بن معروف ابراهیم بن محمد

سالم بن عبدالله بن عمر بن أحمد بن عمر بن أحمد بن عمر بن أحمد بن علی بن حسین بن محمد بن أحمد بن عمر بن علوی الشاطری بن علی بن أحمد بن محمد أسد الله بن حسن

ابراهیم بن محمد بن جعفر بن حسن ابراهیم بن محمد بن حمزه بن عماره ابراهیم بن محمد بن سفیان ابراهیم بن محمد بن عباس ختلی ابراهیم بن محمد بن معروف ابراهیم بن محمد

ابراهیم بن محمد بن جعفر بن حسن ابراهیم بن محمد بن حمزه بن عماره ابراهیم بن محمد بن سفیان ابراهیم بن محمد بن عباس ختلی ابراهیم بن محمد بن معروف ابراهیم بن محمد

اسماعیل بن منصور بن احمد قصار، محدث شیعی اواسط قرن چهارم هجری است. از او تنها یک حدیث در جوامع روایی شیعه باقی مانده که از امام صادق (علیه السلام) نقل

مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبیدالله بن أحمد المهاجر بن عیسی بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد‌الباقر بن علی زین‌العابدین

پسرش «ابوالحسن علی بن ابراهیم بن حماد» در اواسط قرن چهارم می‌‏زیسته زیرا استاد ابن عیاش جوهری (م401ق) بوده است. هم‌چنین علی بن حبشی بن قونی کوفی که بعد از

کرد. سلیمان بن عبدالرحمن بن عمر بن عبدالله بن عبدالرحمن بن عمر بن محمد بن أحمد بن أبی‌بکر باشیبان بن محمد أسد الله بن حسن الترابی بن علی بن الفقیه المقدم

او نیز دیده می‌شود. وی مؤسس دو مرکز «جمعية حفظ النعمة الخيرية» و «مركز زيد بن ثابت لخدمة الأنشطة القرآنية» می‌باشد و از استادانی نظیر شيخ عبدالحليم محمود،

سوریه بازتاب داشته و نوارهای سخنرانی‌هایش نیز انتشار یافته است. عبدالكريم بن محمد الحسن بكّار در سال 1951 م، در استان حمص در سوریه به دنیا آمد. او مدرک

در مؤسسه علوم اسلامی و عربی در جاکارتا، وابسته به دانشگاه اسلامی امام محمد بن سعود، فعالیت داشته است. السقاف همچنین سمت مدیر مرکز مشاوره شرعی در جاکارتا

ابراهیم بن محمد بن جعفر بن حسن ابراهیم بن محمد بن حمزه بن عماره ابراهیم بن محمد بن سفیان ابراهیم بن محمد بن عباس ختلی ابراهیم بن محمد بن معروف ابراهیم بن محمد

ابراهیم بن محمد بن جعفر بن حسن ابراهیم بن محمد بن حمزه بن عماره ابراهیم بن محمد بن سفیان ابراهیم بن محمد بن عباس ختلی ابراهیم بن محمد بن معروف ابراهیم بن محمد

ابراهیم بن محمد بن جعفر بن حسن ابراهیم بن محمد بن حمزه بن عماره ابراهیم بن محمد بن سفیان ابراهیم بن محمد بن عباس ختلی ابراهیم بن محمد بن معروف ابراهیم بن محمد

ابراهیم بن محمد بن جعفر بن حسن ابراهیم بن محمد بن حمزه بن عماره ابراهیم بن محمد بن سفیان ابراهیم بن محمد بن عباس ختلی ابراهیم بن محمد بن معروف ابراهیم بن محمد

سورایی احمد بن علی بلخی احمد بن علی بن ابراهیم بن محمد بن حسن بن محمد جوانی احمد بن علی بن ابراهیم بن هاشم قمی احمد بن علی بن اعثم كوفی احمد بن علی بن حسن بن

ابراهیم بن علی بن ابراهیم بن هاشم، از راویان معتبر شیعی در اواسط قرن چهارم. وی در یک خانواده علمی و مذهبی در قم دیده به جهان گشود. ابراهیم بن علی بن ابراهیم

احمد بن حسین بن احمد» اشاره نمود. از او اثرتألیفی معرفی نشده است. ابوالقاسم حمزه بن قاسم علوی از اساتید معروف وی می‌باشد. شیخ مفید و ابوعلی احمد بن حسین

نقل نکرده است. وی از محمدبن عمران بن حجاج روایتی در فضیلت زیارت امام حسین‌ (علیه‌السلام) دارد. ابراهیم بن محمد بن جعفر بن حسن، محدث شیعی و از اعقاب امام حسن

ابراهیم بن محمد بن یحیی نیشابوری، محدث شیعی در اوایل قرن چهارم نزد کسانی چون «ابوجعفر بن سری» و «ابونصر بن موسی بن ایوب خلال» به استماع حدیث پرداخت. ابراهیم

احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم، (000 – حدود 330ق) سید ابوالعباس. عالم و دانشمند شیعه در نیمه اول قرن چهارم هجری. احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم،

جعفر بن عبدالله بن جعفر بن حسین بن مالک بن جامع قمی حِمیَری، یکی از محدثین شیعه محسوب می‌شود. جعفر بن عبدالله بن جعفر بن حسین بن مالک بن جامع قمی حمیری،

از اساتید او می‏‌توان احمد بن ابی‌‏الفضل بلخی و جعفر بن محمد بن زیاد فقیه را نام برد. شاگردان او مانند احمد بن ابراهیم بن بکیر نیشابوری و ابوسعید نسوی

اسحاق بن محمد بن خالویه، محدثی شیعی است. اسحاق بن محمد بن خالویه، محدث شیعی. کنیه او در منابع ذکر نشده است. هم‌چنین در هیچ ‏یک از مآخذ به سال تولد و وفات

اسماعیل بن موسی بن ابراهیم، محدث شیعی اواسط قرن چهارم هجری است. منابع حدیثی تنها یک روایت از او باقی مانده است. اسماعیل بن موسی بن ابراهیم، محدث شیعی اواسط

احمد بن عبدالله بن علی ناقد، محدث امامی. احمد بن عبدالله بن علی ناقد، محدث امامی. وی از اساتید جعفر بن محمد بن قولویه است و از نظر رجالی در طبقه پدر ابن

استاد و شاگردش هر دو در کوفه سکونت داشتند. جعفر بن محمد بن عبیدالله بن عتبه، می‌دانیم که وی از ایوب بن نوح نقل حدیث کرده است، بنابراین وی هنگامی که نزد

احمد بن محمد بن نصر رازی سمسار، محدث شیعی. از معاصران شیخ صدوق است. ابن حجر عسقلانی وی را از راویان شیعه معرفی کرده است. احمد بن محمد بن نصر رازی سمسار،

ابراهیم بن محمد بن سفیان، محدث شیعی در اوایل قرن چهارم. از اساتید او «علی‌بن سلمه لیفی» است. در منابع هیچ اثر تألیفی از او گزارش نشده است. ابراهیم بن محمد

احمد بن حسین بن اسامه، ابوالحسین بصری. محدث شیعی در قرن چهارم هجری. از اساتید شیخ مفید است به همین سبب وفات او در نیمه دوم قرن چهارم در نظر گرفته شده است

ابراهیم بن محمد بن یسام، محدث شیعی در قرن چهارم. شیخ طوسی وی را از جمله کسانی قرار داده که به‏ طور مستقیم از امامان شیعه روایت نکرده است. وی هیچ اثر تألیفی

احمد بن علی بن حسین ثعالبی، محدث شیعی است. تاریخ ولادت او در دست نیست. اما وفات او در اواسط قرن چهارم هجری اتفاق افتاده زیرا وی از اساتید شیخ صدوق (م381ق)

احمد بن ثابت دوالینی، محدث شیعی. در بغداد از محمد بن فضل نحوی و محمد بن علی بن عبدالصمد کوفی حدیث شنیده است و محمد بن بابویه قمی معروف به «شیخ صدوق» (م381ق)

کسانی چون «علی بن احمد بن محمد دقاق» و «محمد بن موسی بن متوکل» معاصر بود و مشترکاً از ابن عون اسدی روایت دارند. از شاگردان او «احمد بن علی بن نوح سیرافی»(م410ق)

اسحاق بن عیسی، محدث شیعی می‌باشد. از معاصران و هم‏ بحثان او در قم محمد بن حسن بن ولید قمی است که با هم از سعد بن عبدالله اشعری روایت دارند. اسحاق بن عیسی،

محمد بن همام اسکافی بوده است. علی بن محمد بن خزاز قمی در بغداد شاگردش وی بوده. زید بن علی (علیه‌السلام) ابوعلی محمد بن همام اسکافی علی بن محمد بن خزاز

شاگردانی تربیت کرده است. از شاگردان قمی او «محمد بن علی ماجیلویه»، «محمد بن موسی بن متوکل» و «احمد بن محمد بن یحیی عطار» هستند. این احتمال نیز وجود دارد که

در فقاهت بر مذهب داود بن علی الظاهری الأصفهانی بود جعفر بن أحمد الرازی در مورد او می‌گوید: او (رویم بن احمد) یکی از پیشوایان زمان خود بود. او در سال 303

گزارش نشده است. تنها از یعقوب بن اسحاق بعنوان استاد ایشان نام‌‌برده شده است. هارون بن موسی تلعکبری و ابوطیب حسین بن علی بن محمد. شیخ طوسی عراق ایران الامالی،

سپس سید بن طاوس برخی از روایاتش را در کتاب‏‌های خود آورده است. به گفته نجاشی وی کتابی با عنوان «ثواب الاعمال» داشته که شاگرد او محمد بن حسن بن ولید قمی

ابراهیم بن عیاش قمی، محدث شیعی. نزد اساتید عصر خود علوم حدیث را فرا گرفت و از «احمد بن ادریس قمی» (م306ق) روایت دارد. از شاگردان او می‌توان «ابوعمرو محمدبن

ذیل ترجمه عبدالله بن محمد نهیکی ذکر کرده است اما چون وی دارای اثر تألیفی نبوده، شرح‏‌حال مستقلی از او به دست نداده است. احمد بن محمد بن خالد برقی از اساتید

احمد بن عبدالله کوفی، محدث امامی. کنیه او در منابع ذکر نشده است. با ابراهیم بن اسحاق احمری نهاوندی دوستی صمیمانه داشت. شاگردی تلعکبری نزد او می‏‌تواند

این‌که خود به مقام استادی رسید. استادان او ابوعبدالله ابراهیم بن محمد ازدی، عبدالصمد بن علیو احمد بن جعفر مالکی هستند. از شاگردان او شیخ مفید را می‌‏شناسیم که

زندگی می‏‌کرده است. استاد او «ابوعلی حسن بن اسماعیل قحطبی» است. وی هم‌چنین از علمای اهل‏‌سنت مانند احمدبن بدیل بن قریش (قاضی هَمْدان‏) نیز روایت دارد. از

ویژه محمد بن مسعود عیاشی به شمار آورده است. احمد بن یعقوب سنائی، محدث شیعی. لقب او گاهی به‌صورت «سنانی» و «شیبانی» نیز ذکر می‌‏شود چنانکه کنیه او به‌صورت

حسن بن ابراهیم بن عبدالصمد خزاز کوفی، محدث شیعی. شیخ تلعکبری از او حدیث شنیده است. حسن بن ابراهیم بن عبدالصمد خزاز کوفی، محدث شیعی. کنیه او در منابع ذکر

احمد بن بدیل، محدث شیعه در اواسط قرن چهارم هجری. از معاصران او احمد بن محمد مقری (م. ح350ق) است که شیخ تلعکبری (م381ق) از شاگردان او بوده است. احمد بن بدیل،

و یا به دلایل دیگر، وی را با محمد بن مخلد بزاز یکی دانسته‌‏اند. از شاگردان او «ابن جریر طبری» برادر ابوجعفر محمد بن جریر طبری امامی است. محدث شیعه ابن

ابراهیم بن علی کوفی، محدث و نویسنده شیعی در نیمه نخست قرن چهارم. وی اصالتاً ایرانی و اهل سمرقند است ولی بدلیل اقامت طولانی وی در کوفه او را «کوفی» لقب

جعفر بن میت دان مایدین یا حاج جعفر بن حاج میت دان مايدين(Haj Jaafar bin Haj Mit Dan Maidin)، اهل کشور برونئی، عضو مجمع جهانی فقه اسلامی، متخصص در فقه و

احمد بن صفار، از محدثان شیعه در اواسط قرن چهارم هجری. شیخ طوسی وی را از شاگردان ویژه عیاشی سمرقندی (م. ح328ق) به ‏شمار آورده است. احمد بن صفار، از محدثان

ابراهیم بن خالد مقری کسایی، از راویان شیعه در نیمه نخست قرن چهارم هجری. درکوفه بدنیا آمد و همانجا تا پایان عمر زندگی کرد. ابراهیم بن خالد مقری کسایی از

حسن بن ابوالحسن دیلمی، از مفسران امامیه در قرن چهارم. حسن بن ابوالحسن دیلمی، از مفسران امامیه در قرن چهارم. نام او با حسن بن ابی الحسن دیلمی صاحب کتاب

اسحاق بن محمد بن علی بن خالد مقری تمار، محدث شیعی بوده است. اسحاق بن محمد بن علی بن خالد مقری تمار، از محدثان شیعه است. کنیه او در منابع ذکر نشده است.