کسبیه: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'رده: کلام رده: فرق و مذاهب ' به 'رده: فرق و مذاهب ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''کسبیه''' از فرق | '''کسبیه''' از فرق جبریهاند. | ||
==تقسیم بندی فرق جبریه== | ==تقسیم بندی فرق جبریه== | ||
خط ۹: | خط ۹: | ||
==عقاید== | ==عقاید== | ||
پیروان این فرقه معتقد بودند که بندگان خدا محکوم به کسباند، اما این کسب نه به سود آنها است و نه به زیانشان، | پیروان این فرقه معتقد بودند که بندگان خدا محکوم به کسباند، اما این کسب نه به سود آنها است و نه به زیانشان، چون راحتیها و سختیها، نعمتها و عقوبتها از قبل بین بندگان خدا تقسیم و تقدیر شده است. به همین جهت هر گونه کوششی در مسیر طاعت و یا معصیت و نیز تنبلی و کاهلی در انجام عبادت، موجب زیاد یا کم شدن ثواب و عذاب نمیشود.آنها مطابق با مفاد آیه شریفه «فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ عَنِ الْعالَمِینَ» سوره آل عمران، آیه 97. میگفتند که خداوند از طاعات ما بینیاز است و همچنین معصیت ما نیز به او هیچ زیان و ضرری نمیرساند. در ضمن طایفه مذکور به دلیل تلاش نکردن برای کسب روزی و کار «[[کسلیه]]» نیز نامیده شدهاند. | ||
<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 367 با ویرایش و اصلاح جملات</ref> | <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 367 با ویرایش و اصلاح جملات</ref> | ||
<ref>عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنكارا، سال 1961 میلادی، ص 73.</ref> | <ref>عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنكارا، سال 1961 میلادی، ص 73.</ref> |
نسخهٔ ۲۶ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۰۸
کسبیه از فرق جبریهاند.
تقسیم بندی فرق جبریه
برخی از منابع، جبریه را به دوازده فرقه تقسیم کردهاند که عبارتند از: فرقه مضطربه، افعالیه، مفروغیه، نجاریه، مُتَأَنِّیه، کسبیه، سابقیه، حبّیه، خوفیه، فکریه، خسّیه و معیه. [۱]
وجه نام گذاری
این فرقه از این جهت کسبیه نامیده شد، زیرا کسبیون باور داشتند که بنده هیچ ثواب و عقابی را کسب نمیکند. [۲]
عقاید
پیروان این فرقه معتقد بودند که بندگان خدا محکوم به کسباند، اما این کسب نه به سود آنها است و نه به زیانشان، چون راحتیها و سختیها، نعمتها و عقوبتها از قبل بین بندگان خدا تقسیم و تقدیر شده است. به همین جهت هر گونه کوششی در مسیر طاعت و یا معصیت و نیز تنبلی و کاهلی در انجام عبادت، موجب زیاد یا کم شدن ثواب و عذاب نمیشود.آنها مطابق با مفاد آیه شریفه «فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ عَنِ الْعالَمِینَ» سوره آل عمران، آیه 97. میگفتند که خداوند از طاعات ما بینیاز است و همچنین معصیت ما نیز به او هیچ زیان و ضرری نمیرساند. در ضمن طایفه مذکور به دلیل تلاش نکردن برای کسب روزی و کار «کسلیه» نیز نامیده شدهاند. [۳] [۴]
پانویس
- ↑ ابن جوزی، تلبیس ابلیس، ص42
- ↑ ابن جوزی، تلبیس ابلیس، ص 42
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 367 با ویرایش و اصلاح جملات
- ↑ عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنكارا، سال 1961 میلادی، ص 73.